Δεν βρισκόντουσαν ποτέ σε κάποιο ωραίο κουτί με ένα όμορφο περιτύλιγμα. Δεν διαφημίζονταν ποτέ στην τηλεόραση και δεν ήταν από τα ακριβά παιχνίδια που ήθελε ένα παιδί. Για την ακρίβεια, είχαν συμπρωταγωνιστικό ρόλο. Έπαιρνες το παιχνίδι που ήθελες και απλούστατα ένα πακετάκι από αυτά. Μεγάλωσαν σε κάθε σπίτι, βρήκαν χώρο για να τρυπήσουν σε κάθε σενάριο που ξεπετάχτηκε από το μυαλό σου και έγιναν από τους βετεράνους των παιδικών σου παιχνιδιών. Ήταν τα πράσινα στρατιωτάκια, το κατεξοχήν παιχνίδι που μεγάλωσε γενιές και γενιές αγοριών και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Και αυτή είναι η ιστορία τους μέσα στη δική μας ιστορία.
Η Bergen Toy & Novelty Co. ή αλλιώς Betο, έφτιαξε την πρώτη παρτίδα από τα πλαστικά στρατιωτάκια το 1938. Ήταν η απάντηση σε προηγούμενες παρτίδες στρατιωτάκια φτιαγμένα από τσίγκο, επειδή το κόστος της πλαστικής κατασκευής ήταν πολύ μικρότερο. Με την άφιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα πλαστικά στρατιωτάκια έγιναν κάτι πολύ παραπάνω από ένα παιχνίδι για τα αγόρια. Έγινε συνώνυμο της μάχης που έδιναν οι δυνάμεις των Συμμάχων ενάντια στον φασισμό για την διατήρηση της ελευθερίας όλων των λαών πάνω στον πλανήτη. Το 1944, τα στρατιωτάκια βρισκόντουσαν σε κάθε σημείο που μπορούσες να αγοράσεις κάτι. Από περίπτερα και σούπερ μάρκετ μέχρι ακόμη και εστιατόρια. Ήταν πάμφθηνα στην τιμή (σ.σ.: μόλις 5 σεντς το πακέτο) ενώ πολλές φορές δινόντουσαν και ως δώρο με κάποιο γεύμα. Χάρη σε αυτή την τακτική, η «συνταγή» διαδόθηκε και οι περίφημοι ‘‘Green Army Men’’ έγιναν διάσημοι πολύ νωρίτερα από τις παρτίδες G.I.Joe με τις οποίες σκοτώναμε τον χρόνο μας.
Τα πλαστικά στρατιωτάκια γνώρισαν πολλές και διάφορες εκδοχές ανάμεσα στα χρόνια. Από τις εκδόσεις της D-Day και της απόβασης στη Νορμανδία μέχρι τον πόλεμο στο Βιετνάμ, υπήρχαν σύντομα πολλά στρατιωτάκια σε πολλές και διαφορετικές πόζες και με ένα σωρό οχήματα που έκαναν την εμφάνισή τους. Το σίγουρο ήταν πως μπήκαν σε κάθε σπίτι και αποτέλεσαν ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια. Κυκλοφόρησαν και σε γκρι χρώμα σε δύο ξεχωριστές εκδοχές. Στην κανονική, όπου δεν είχαν καμία διαφορά από τα πράσινα στρατιωτάκια και στην επετειακή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου εικόνιζαν τις δυνάμεις του Άξονα. Σε ένα παιδικό αγορίστικο δωμάτιο, ήταν παντού σκορπισμένοι. Ακόμη και αν έπαιζες με τελείως διαφορετικά παιχνίδια, υπήρχε πάντα χώρος για βετεράνους στρατιώτες έτοιμους να υπερασπιστούν την ζωή τους για ιδανικά και ελευθερία. Τα μόνο αληθινά ιδεώδη για τα οποία θα έπρεπε να γίνεται ένας πόλεμος.
Ήταν όμως πράγματι αστείο ότι μπορούσες να τα βρεις κάτω από το χαλί, σε μία γωνία του δωματίου ή ακόμη και στο σαλόνι – γιατί το μπράτσο του καναπέ φάνταζε ιδανικό οροπέδιο για τις βουνίσιες επιθέσεις στα σενάρια σου. Οι γονείς δεν τα πετούσαν. Ήξεραν τι είναι και τα επέστρεφαν στη «βάση». Το δωμάτιο σου δηλαδή. Και ήταν αστείο γιατί μέχρι τότε θα μπορούσες να υποθέσεις πως πρόκειται για αγνοούμενους στο πεδίο της μάχης του σπιτιού που δεν τελείωνε ποτέ. Και όχι μόνο στο σπίτι. Τα παίρναμε μαζί όπου και αν πηγαίναμε. Σε εκδρομές με τους δικούς μας, στο σπίτι της γιαγιάς, στο σπίτι οικογενειακών φίλων. Υπήρχε πάντα μία χούφτα στρατιωτάκια στην τσέπη με πέντε-έξι ηρωικούς άντρες έτοιμους να υπερασπιστούν τα σενάρια σου και να δώσουν λύσεις στη βαρεμάρα σου. Ήταν μία απόδειξη πως η περιπέτεια δεν τελείωνε ποτέ. Με σένα ως την κινητήριο δύναμή τους, τον πανόπτη στρατηγό και εκείνους έτοιμους να ακολουθήσουν κάθε εντολή. Ήταν η παρέα που δεν είχες όταν όλοι σου οι φίλοι ήταν στα σπίτια τους. Και σε έβγαλαν ασπροπρόσωπο μέχρι και την τελευταία στιγμή που αποφάσισες να τους κλείσεις σε μία σακούλα και να τους κατεβάσεις στο υπόγειο. Ή που τους δώρισες στον μικρό σου ξάδερφο.
Η δική μας γενιά τους άφησε στις ντουλάπες, αλλά βρήκαν τρόπο να ξεδιπλωθούν στα στούντιο της Pixar και στις ταινίες Toy Story. Ξαναγνώρισαν μοναδική επιτυχία, αύξησαν τις πωλήσεις τους σε όλο τον κόσμο και έφεραν μαζί τους μία καλή δόση νοσταλγίας για όσους είχαν ξεχάσει την ύπαρξη τους. Τις ημέρες εκείνες που ξημεροβραδιαζόμασταν μαζί με μία χούφτα -και παραπάνω- στρατιωτάκια, χωρίς να σκεφτόμαστε απαραίτητα τα video games. Γιατί; Γιατί μαζί τους έφερναν έναν κορυφαίο κόσμο φαντασίας κατευθείαν από τα δικά μας μυαλά, όπου δεν υπήρχε χώρος για κανόνες, για ωράρια γραφείων, για ερωτικές απογοητεύσεις και υποχρεώσεις με την εφορία. Έφερναν μαζί όλη εκείνη την ανεμελιά που λείπει σήμερα και την αποζητούμε με νοσταλγία.
Όλα αυτά, για μία χούφτα στρατιωτάκια…
