Όταν ο Φαίδων Γεωργίτσης εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη για το «Ποτέ την Κυριακή» του σπουδαίου Ζυλ Ντασέν, της Μελίνας και των άλλων μεγάλων αστέρων της τότε εποχής, πολύς κόσμος πίστεψε ότι πρόκειται για ξένο ηθοποιό κι όχι για Έλληνα. Η φυσική συστολή του Φαίδωνα και τα χαρακτηριστικά του, κάθε άλλο παρά σε σταρ παρέπεμπαν. Και του τότε και πολύ περισσότερο του τώρα, που όλοι αυτοί οι περίεργοι παίρνουν όχι 5’ ή 15’ αλλά πολλά περισσότερα λεπτά δημοσιότητα για να εκφράσουν το «τίποτα».
Ο Φαίδων Γεωργίτσης ήταν ένας εξαιρετικά σπουδαίος και συνάμα με απόλυτη γνώση της αξίας του ηθοποιός. Ήταν ο… Τάκης Λεμονής της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Αυτός που δεν θα διαφημιζόταν ποτέ όσο οι υπόλοιποι αλλά θα συνέβαλε τα μέγιστα στην επιτυχία μιας ταινίας. Ο Γεωργίτσης ουδέποτε θεωρήθηκε πρώτο όνομα. Κι ουδέποτε το διεκδικήσε.
Ήταν όμως ο καλύτερους στους δεύτερους ρόλους.
Δεν θέλησε ποτέ να κάνει το μισό βήμα προς τα εμπρός για να βγει πρώτος στους προβολείς. Δεν το έπαιζε σεμνός. Ήταν σεμνός. Με τη σεμνότητα που διακρίνει τους πραγματικά μεγάλους σε κάθε χώρο. Για του λόγου το αληθές, ακόμη και η ατάκα που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν της τεράστιας καριέρας του δεν ήταν καν δική του. Το «αυτή μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις» του Γιάννη Βογιατζή στο «Οι θαλασσιές οι χάντρες», χαρακτήρισε τον Φαίδωνα Γεωργίτση και ταυτόχρονα γενιές και γενιές αντρών που δεν υπολόγισαν τίποτα στον έρωτα. Που άλλαξαν, που πάτησαν όρκους, που πήγαν κόντρα στα πιστεύω τους για μια γυναίκα…
Κι ας μην ήταν η Ζωή Λάσκαρη!
Το μουστάκι που ξύρισε ο Φαίδων Γεωργίτσης, ήταν πολλά περισσότερα από ένα… μουστάκι. Ήταν η αποδοχή του ρόλου του άνδρα έναντι της γυναίκας στον έρωτα, στις σχέσεις, στο γάμο, στην πλάση ολόκληρη. Ήταν το «η πιο χαζή γυναίκα, ο πιο έξυπνος άνδρας» στην πράξη.
Κι ο άνθρωπος που έβαλε τους άντρες στη διαδικασία να το συνειδητοποιήσουν ήταν ο απόλυτα συνειδητοποιημένος ηθοποιός. Αυτός που αποφάσισε να κινήσει για την απάνω γειτονιά στα 80 χρόνια του. Κι έχοντας ζήσει μια ζωή όπως ακριβώς την ήθελε. Κι αυτό τον κάνει παράδειγμα προς μίμηση.
