Θυμάμαι τότε που ήμασταν πιτσιρίκια και περιμέναμε πως και πως να πάμε σε κάνα ματσάκι του ελληνικού πρωταθλήματος. Τότε που τραβιόμασταν την ημέρα του αγώνα μέχρι το γήπεδο χωρίς εισιτήριο και περιμέναμε μπας και βρεθεί κάνας οπαδικός Σαμαρείτης που του περισσεύει το εισιτήριο. Τις περισσότερες φορές βρίσκαμε, συνήθως όμως μας χρέωναν αρκετά περισσότερα από την αναγραφόμενη στο εισιτήριο τιμή. Τσινούσαμε για τα έξτρα χιλιάρικα ή ευρώ που δίναμε, πράγμα λογικό αν σκεφτείς πως το ποσό αφαιρούνταν αυτόματα από το περιορισμένο ούτως ή άλλως χαρτζιλίκι μας.
