Εμείς στα νότια μεγαλώσαμε με το Γευστικόν. Ήταν το μαγαζί που γκρινιάζαμε στον πατέρα μας να μας πάει για σουβλάκι. Που τον τραβούσαμε από το μανίκι μετά το σινεμά, την βόλτα για παιχνίδι ή απλά μετά από μία συνηθισμένη ημέρα.
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που οι ευωδιές από την ψησταριά ταξίδεψαν από την μύτη στο στομάχι για να γεννήσουν μία μεγάλη αγάπη που ξεκίνησε από την Γλυφάδα και έφτασε μέχρι τη Βάρη.
Μεγαλώνοντας η γεύση αυτή δεν άλλαξε. Για την ακρίβεια έγινε ακόμα πιο νόστιμη. Μας κάνει παρέα στις βραδιές του Champion’s League, στις μαζώξεις με την παρέα για ταινία ή gaming. Και μάλιστα με τα πιο αγνά υλικά.
Δεν ξέρουμε τι θα πρωτοξεχωρίζαμε. Από τον γευστικότατο γύρο και το μπιφτέκι, μέχρι τα λουκάνικα και τα κεμπάπ, κάθε τι που μπορεί να μπει σε πίτα ή να γίνει μερίδα έχει την δική του ξεχωριστή γεύση. Ειδική μνεία αξίζει το ασύλληπτο κοτόπουλο σχάρας, με το οποίο τσακωνόμαστε για το ποιος θα πρωτοφάει τα περισσότερα κομμάτια.
Και μπορεί τα χρόνια να άλλαξαν αλλά η ουσία στη γεύση έμεινε. Κάπως έτσι το Γευστικόν έχει περάσει ουσιαστικά στην καθημερινότητά μας, με την καλύτερη ποιότητα και την τέλεια γεύση.
