«Θες κεμπάπ ρε;» αυτή ήταν ατάκα του πατέρα μου μετά τα βραδινά ματς του Πανιωνίου. Εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω από τη συγκίνηση· σκούπιζα μονάχα με κάποια ντροπή τα σάλια που έτρεχαν λες κι ήμουν μπουλντόγκ. Ο θειος μου δεν ακολουθούσε ποτέ –δεν τα αντέχει τα καυτερά λέει, του τσακίζουν το στομάχι.
Ο φάδερ με πήγαινε στον Νέο Κόσμο, στο Δουργούτι συγκεκριμένα, όπως το λένε οι πρόσφυγες ντόπιοι. Είχε βρει μια «τρύπα» ιδανική για μερακλήδες. Ένα μέρος που δε χωράγανε γκουρμέδες ούτε δήθεν, ένα μαγαζί που πήγαινες για να χορτάσεις αυθεντικότητα.
Το κεμπαπτζίδικο το είχε στήσει ένας Αρμένιος από τη Μέση Ανατολή στις αρχές της δεκαετίας του 90’ που ποτέ δε μάθαμε όμως πως είχε βρεθεί στην Αθήνα. Φιλικός, ντόμπρος κι ωραίος τύπος ο Tomas σου έπιανε κουβέντα όσο έψηνε τις λιχουδιές του. Κι εσύ νόμιζες πως βρισκόσουν σε κάποιο χάνι από κάποιο αραβικό παραμύθι, καθώς άφηνες την εμπειρία του κάπελα να σε οδηγήσει σε ένα γευστικό προσκύνημα.
Λαχματζούν και πίτες Καισαρείας, κεμπάπ κοτόπουλο (που κάποια στιγμή το είχε κόψει), γιαουρτλού και το κυριότερο: κεμπάπ κατευθείαν από τα βάθη της Ανατολής. Που σίγουρα είχε αρνί στο μείγμα αλλά δεν το πολυέλεγε για να μην του γκρινιάζουν οι Έλληνες -που ξαφνικά είχαν κόψει τους δεσμούς τους με τα αμνοερίφια λες και ήταν Βιεννέζοι.
Ο Tomas έγινε μια αγαπημένη συνήθεια για μένα μέσα από τα χρόνια. Τον έχω μάθει σε φίλους, γνωστούς και συναδέλφους παρουσιάζοντάς τον σαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Κι όταν θέλω να φάω κάτι που να μοσχοβολάει Μικρά Ασία πάω καρφωτός στον γιο του που τρέχει πια το μαγαζί.
Και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι κάποια πράγματα δεν τα αλλοιώνει ο χρόνος· και πως αν ζητήσεις καυτερό, καυτερό θα σου έρθει φιλαράκο όπως ορίζουν οι κανόνες του μερακλή. Σε τέτοιο σημείο που θα καίει η μύτη σου από την ένταση του κόκκινου πιπεριού. Και το μυαλό σου από την ευχαρίστηση.
Σαρκοδίνου 49, Νέος Κόσμος | τηλ: 210901 5981
