Οι καιροί αλλάζουν μέσα σε μία σχέση. Ή ακόμα καλύτερα, είναι οι νοοτροπίες αυτές που αλλάζουν και που σε κάνουν να αντιλαμβάνεσαι ότι, ακόμα και αν το θες, δεν μπορείς να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο που το έκανες στα 20 σου χρόνια. Ένα από αυτά τα θέματα, δεν είναι μόνο η κοπέλα σου αυτή καθαυτή, αλλά και οι φίλες της.
Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες, έχοντας ακόμα την καύλα εκείνων των εποχών στα μυαλά, ελπίζαμε πάντα οι μέλλουσες φιλενάδες μας να έχουν και ωραίες φίλες. Μας άρεσε αυτό. Κάναμε σχέδια ότι θα ήμασταν με το κοριτσάκι μας και παράλληλα θα έχουμε και «υποψήφιες» για τους υπόλοιπους κολλητούς της παρέας που ψαχνόντουσαν. Και σπανίως γινόταν αυτό και σιχτιρίζαμε για την άδικη μοίρα, που μας έριχνε στην κοριτσοπαρέα με μία ή δύο ξεπεταγμένες ελκυστικές τύπισσες και όλες τις υπόλοιπες να κρατούν ακόμα ψηλά την σημαία του συντηρητισμού. Αλλά όπως είπαμε. Οι καιροί αλλάζουν.
Στην προχώ ηλικία των 30, όπου η σχέση σου μετράει κατά μέσο όρο τουλάχιστον 2 χρόνια και πιθανόν ήδη να συζείς, αντιλαμβάνεσαι πως τελικά το χειρότερο, είναι η κοπέλα σου να έχει ωραίες φίλες. Ή μάλλον πολύ ωραίες φίλες. Ή ακόμα χειρότερα φίλες-μοντέλα.
Διότι αν ανακαλύπτεις κάτι μέσα στην καθημερινότητα των 30, είναι πως θα προτιμούσες να έχει η κοπέλα σου φίλες που μοιάζουν με Ορκς, παρά να κολάζεσαι καθημερινά με αυτά που βλέπεις.
Και για να γίνω πιο σαφής. Σιχτιρίζω την ώρα και την στιγμή, που οι φίλες της δικιάς μου έρχονται σπίτι μας. Συμπαθέστατες είναι, χαβαλέ έχουν και μια χαρά περνάμε. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Είναι το πώς σκάνε μύτη στο σπίτι.
Προχτές μαζευτήκαμε να παίξουμε ένα τίμιο επιτραπέζιο. Να παραγγείλουμε και κάνα σουβλάκι. Ήρεμα πράγματα. Άνοιξε η δικιά μου την πόρτα και παραλίγο να μου πέσουν όλα τα επιτραπέζια στο κεφάλι με αυτά που είδα.
Πρώτη κολλητή με σορτσάκι τόσο κοντό, που διέκρινες μάγουλο – όχι το πάνω. Λίγες στιγμές αργότερα καταφθάνει και η άλλη. Στενό γκρι φόρεμα (σ.σ.: ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΕΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;) που διαγράφεται στρινγκ και με το στήθος έτοιμο να πεταχτεί έξω. Η ίδια πριν λίγες μέρες, είχε έρθει σπίτι να δανειστεί το πιστολάκι μαλλιών και είπε «έλα μωρέ ας πάω χωρίς σουτιέν σιγά». Να σε βρίζει και ο διπλανός «Φίλε σε αυτή την πολυκατοικία, τέτοιες γυναίκες δεν θα ξαναφέρεις. Κάποιοι από εμάς έχουμε να κάνουμε σεξ ένα χρόνο ΜΑΛΑΚΑ». Τι να του πεις, ότι έχει άδικο; Μπήκα στο ντους και έκλαιγα στη γωνιά γονατιστός.
Σκέψου λοιπόν μία εικόνα όπου παίζουμε Monopoly, είμαι περιτριγυρισμένος από μπούτια, στήθη και κωλομάγουλα και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Έριχνα τα ζάρια, προσγειωνόντουσαν δίπλα στα μπούτια της άλλης και εγώ ψέλλιζα με τρεμάμενη φωνή «Γιατί θεούλη μου σε μένα, ούτε μυρμήγκι δεν έχω πειράξει». Σε αυτή με το διάφανο φόρεμα, της είχα ακουμπήσει και ένα σκασμό λεφτά γιατί όλο έπεφτα πάνω στα σπιτάκια που έχτιζε. Εριστική η τύπισσα. Και να θες να κοιτάξεις ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που σηκώνονται για να πάνε τουαλέτα ή να μιλήσουν στο τηλέφωνο και λες άστο μην με πάρουν χαμπάρι και έχουμε άλλα. Ένα επιτραπέζιο, τρεις γυναικάρες και ένας «φτιαγμένος» λούζερ. Θα μπορούσε να ήταν και ανέκδοτο.
Και καλά όλα αυτά. Πες ότι τα κορίτσια θέλουν απλά να νιώθουν άνετα. Θέλω πραγματικά να μάθω πως γίνεται η δικιά μου να το αντιμετωπίζει κάθε φορά τόσο ψύχραιμα. Τριγυρνούν οι άλλες με τα βυζιά και τους κώλους έξω και εκείνη απτόητη. Σε ένα μπάρμπεκιου που κάναμε το προηγούμενο Σάββατο στον κήπο, η άλλη έσκασε μύτη μετά το μπάνιο στη θάλασσα με το μαγιό. Και όχι μόνο αυτό, έριξε και νερό πάνω της με το λάστιχο. Πώς να μην κάνω εγώ εικόνες, όταν βλέπω νερά να τρέχουν πάνω στο στήθος της; Είπαμε είμαστε πιστοί αλλά καταντάει αηδία ρε φίλε. Ποιος είμαι; Ο Ιώβ; Και η δικιά μου εκεί, βράχος. Δηλαδή ρε παιδί μου, θα περίμενα μία αντίδραση του στυλ «Καλά ρε τσουλάρες πώς έρχεστε έτσι σπίτι που είναι και ο δικός μου;». Ή κάτι στα πρότυπα του The Κόπανοι «Τι κοιτάς ρε τον έτσι μου» κλπ. Αλλά τίποτα.
Μετά πέφτεις για ύπνο προσπαθείς να αποβάλλεις κάθε πρόστυχη σκέψη. Να ξεχάσεις τα στήθη και τα πόδια που πέρασαν από μπροστά σου και να αφοσιωθείς στα κάλλη που έχει η κοπέλα σου. Και δεν είναι εύκολο. Και τις περισσότερες φορές πιάνει και όλα καλά, αλλά δεν γίνεται να αλλάζουμε σώβρακα κάθε 10 λεπτά επειδή οι θεοαπίστευτες φίλες της θέλουν να αισθάνονται άνετα.
Αν λοιπόν μέχρι τώρα γκρίνιαζες και έλεγες στους φίλους σου «μα ούτε μία ωραία κολλητή να μην έχει η δικιά μου;», σκέψου λίγο και την άλλη πλευρά. Αυτοί που είναι δίπλα στην πηγή και όχι γουλιά δεν πίνουν, αλλά αρκούνται απλώς στο να ακούν το νερό που τρέχει.
Γαμώ την τύχη μου γαμώ. Αφήστε με ν' αγιάσω.
