CULTURE | 01/06/2017

5 Αμερικανοί Πρόεδροι που αντιγράφει τρομαχτικά ο Άντεργουντ

Αντιστοιχίσαμε τις απίθανες ομοιότητες του House of Cards με την πραγματική ιστορία των Η.Π.Α.

Το House of Cards είναι ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό φαινόμενο που απασχολεί, κάθε φορά που προβάλλεται, όλη την υφήλιο. Αν τώρα αυτό ισχύει για εμάς τους «ξένους» μπορείς να φανταστείς το ντελίριο που προκαλεί στα αμερικανικά νοικοκυριά. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο παρακάτω καταπληκτικό βιντεάκι εναλλακτικής ιστορίας για να το καταλάβεις.

Ο Πρόεδρος Underwood είναι εύκολα ένας από τους πλέον μοχθηρούς χαρακτήρες που έχουμε συναντήσει σε τηλεοπτική σειρά. Και σίγουρα ο πιο μοχθηρός «κινηματογραφημένος» Πρόεδρος των Η.Π.Α που έχουν δει τα ματάκια μας. Είναι όμως άραγε τόσο μακριά από την πραγματική πολιτική; Με αφορμή την έναρξη του 5ου κύκλου, σκαλίσαμε λίγο τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις και τα ευρήματα που ανακαλύψαμε μας τρόμαξαν πραγματικά.

Διότι οι ομοιότητες 5 διαφορετικών Αμερικανών Προέδρων με τον Φρανκ είναι αρκετές για να σου παγώσουν το αίμα.

(προσοχή! Ακολουθούν ΣΠΟΙΛΕΡ για όσους δεν έχουν δει τις πρώτες 4 σεζόν)

1. Andrew Jackson (1767-1845)

andrew

Ο 7ος Πρόεδρος των Η.Π.Α ήταν ένας μπαρουτακαπνισμένος, στην κυριολεξία, πολιτικός. Πριν αναλάβει τα ηνία της χώρας του είχε προλάβει να συμμετάσχει σε αρκετούς μικρο-πολέμους της εποχής ενάντια σε Βρετανούς, Ισπανούς και Ινδιάνους. Όμως η έφεση του στο πιστόλι και το σπαθί δεν σταματούσε εκεί.

Τότε ήταν άλλες εποχές και μια προσβολή ξεπλενόταν μόνο με μονομαχία. Και κατ’ επέκταση με αίμα. Ο Πρόεδρος Jackson είχε περισσότερες από 100 τέτοιες στο ενεργητικό του.

Σε μία από αυτές μάλιστα, όπως έχει καταγραφεί, τραυμάτισε θανάσιμα τον αντίπαλό του, ο οποίος είχε κάνει το τραγικό λάθος να προσβάλλει τη γυναίκα του. Βέβαια, αυτόν τον «φόνο τιμής» τον διέπραξε φανερά –σε αντίθεση με τον προσφιλή μας Φρανκ που αρέσκεται να κινείται «στα σκοτάδια».

Το στοιχείο που τους ενώνει: Η τρομερή έφεσή τους στη δολοφονία.

2. Theodore Roosevelt (1858-1919)

roosevelt

Ο 26ος Πρόεδρος της Αμερικής, πιο γνωστός ως “Teddy”, αποτελεί μια εμβληματική φυσιογνωμία για την πολιτική της χώρας του. Τόσο για τον «έξω καρδιά» χαρακτήρα του και τις περιπέτειές του στην άγρια φύση, όσο και για το γεγονός πως ήταν από εκείνους που ισχυροποίησαν τη θέση του Προέδρου στις Η.Π.Α.

Ανέλαβε χρέη μετά τη δολοφονία του προκατόχου του και η μοίρα του επιφύλασσε ένα επικίνδυνο παιχνίδι: το 1914 ο ιδιοκτήτης ενός σαλούν τον πυροβόλησε κατάστηθα. Όταν ο ρωμαλέος “Teddy” είδε ότι δε βγάζει αίμα από το στόμα, και αντιλαμβανόμενος -μιας και ήταν δεινός κυνηγός- πως δεν κινδυνεύει η ζωή του, με ολύμπια ψυχραιμία συνέχισε κανονικά τη μέρα του σα να μη συνέβαινε τίποτα. Μια ιστορία που όσο κι αν ακούγεται φανταστική είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Το στοιχείο που τους ενώνει: Η ικανότητά τους να επιβιώνουν ύστερα από επιτυχημένες απόπειρες δολοφονίας.

3. Richard Nixon (1913-1994)

nixon underwood collage

O 37ος Πρόεδρος της ισχυρότερης παγκόσμιας δύναμης του 20ου αιώνα αποτέλεσε την επιτομή της κυνικότητας και έμεινε στην ιστορία για το μεγαλύτερο σκάνδαλο που συγκλόνισε τη χώρα στη σύγχρονη εποχή. Ζόρικος, σκληρός, αλαζόνας και άπληστος για την εξουσία· ήταν ικανός να κάνει τα πάντα για να καταστρέψει τους αντιπάλους του. Λέγεται μάλιστα πως κρατούσε κανονικά κιτάπια όπου κατέγραφε αυτούς που ήθελε να τιμωρήσει -έναν προς έναν.

Κάτι που αποδείχθηκε η νέμεσίς του βέβαια. Αφού το “Watergate” του στοίχισε την προεδρία αλλά και την υστεροφημία του. Εύκολα βλέπει κανείς την ομοιότητα με τον Φρανκ Άντεργουντ –και δεν εννοούμε μονάχα την εξωτερική.

Το στοιχείο που τους ενώνει: Κοίτα τη φωτογραφία. Καταλαβαίνεις. Τώρα συνέκρινε χαρακτήρες και κάνε μια προβολή στο μέλλον: σου φαίνεται απίθανο ο Φρανκ να έχει το ίδιο πολιτικό τέλος;

4. Gerald Ford (1913-2006)

gerald

0 38ος Πρόεδρος αρχικά φαίνεται να διαφέρει πολύ από τον Φρανκ Άντεργουντ. Ήταν ένας ακραιφνής Ρεπουμπλικάνος που πίστευε βαθιά στις συντηρητικές αρχές χωρίς όμως ιδιαίτερες γωνίες (για τα αμερικανικά δεδομένα τουλάχιστον) στις απόψεις του. Ο φαινομενικά μειλίχιος χαρακτήρας του, η στρατιωτική του θητεία στον Β’ Παγκόσμια και γενικά η πολιτική του εικόνα τον έκανε αρκετά αγαπητό σε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος.

Δε θα βρισκόταν όμως ποτέ στη θέση του Προέδρου εάν δε μεσολαβούμε το σκάνδαλο “Watergate” και η παραίτηση του προκατόχου του. Ούτε στη θέση του Αντιπροέδρου, λίγο καιρό πριν, εάν δε δήλωνε παραίτηση ο Spiro Agnew.

Ήταν τόσο τυχαίο ότι βρισκόταν στη σωστή θέση την κατάλληλη στιγμή ή μήπως κι αυτός κινούταν με χάρη πίσω από την κουίντα της πολιτικής σκηνής; Σε κάθε περίπτωση η δικιά του υστεροφημία καταρρακώθηκε όταν συγχώρεσε δημόσια τον απεχθή στους Αμερικανούς, Ρίτσαρντ Νίξον. Major Mistake που λένε κι οι φίλοι Αγγλοσάξονες.

Το στοιχείο που τους ενώνει: Μα προφανώς η αναρρίχηση τους στο Προεδρικό αξίωμα χωρίς να έχουν μεσολαβήσει εκλογές.

5. Lindon Johnson (1908-1973)

lindon

Εδώ οι ομοιότητες με τον 37ο Πρόεδρο είναι πραγματικά τρομακτικές· και τόσες πολλές που μας βάζουν σε σκέψεις… Κι οι δύο ήταν Δημοκρατικοί που κατάγονταν από κάποια φτωχή και άσημη πόλη του Νότου. Βρέθηκαν από Αντιπρόεδροι στην κορυφή του Λευκού Οίκου χωρίς να κατέβουν σε εκλογές –ο Φρανκ αφού την «έστησε» στον προκάτοχό του και ο Johnson μετά τη δολοφονία του J.F Kennedy.

Εκπόνησαν μεγαλεπήβολα σχέδια, όσον αφορά τα προβλήματα (βλέπε ανεργία και φτώχεια αντίστοιχα) της χώρα τους, που προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις–ο Φρανκ το “America Works” και ο Johnson το “Great Society”.

Κατηγορήθηκαν ότι για να πετύχουν τους σκοπούς τους συνεργάστηκαν με τους Ρεπουμπλικάνους δίχως να ιδρώσει το αυτί τους.

Κι οι δύο είχαν τη φήμη ότι θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να περάσει το δικό τους. Αδίστακτοι, μακιαβελικοί, ήξεραν πολύ καλά να κινούνται στο παρασκήνιο της πολιτικής και δεν άφηναν τίποτα να σταθεί εμπόδιο στην πορεία τους· παρότι ποτέ δεν απόλαυσαν μεγάλη δημοτικότητα στο εκλογικό σώμα, άφησαν το στίγμα τους με το «έτσι θέλω, άρα μπορώ».

Το στοιχείο που τους ενώνει: Όλα τα προαναφερθέντα, σε σημείο που οι σκέψεις που μπήκαν στο μυαλό μας να φωνάζουν δυνατά «o Φρανκ είναι το σύγχρονο alter ego του Johnson». Όπως όλα δείχνουν οι παραγωγοί και σκηνοθέτες του House of Cards πρέπει να μελέτησαν πολύ καλά τον εν λόγω πολιτικό πριν «κατασκευάσουν» τον μοχθηρότατο κ. Underwood.