Στις 31η Μαΐου του σωτήριου έτους 2017 μ.Χ. η ζωή μας θα γίνει πολύ καλύτερη αφού θα προβληθεί ο 5ος κύκλος του λατρεμένου House of Cards. Της σειράς που μας έδειξε πόσο «πλάκα» έχει να είσαι ο πιο μοχθηρός Πρόεδρος που πέρασε ποτέ από την αμερικανική πολιτική σκηνή. Μέχρι τότε όμως, σου αφήνουμε εδώ μερικές σκέψεις του ίδιου του Φρανκ Άντεργουντ για το πώς ο ίδιος βλέπει τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα που διαπράττει καθημερινά.
-----------------
«Το όνομά μου είναι Φρανκ Άντεργουντ. Είμαι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, κάτι που ήδη γνωρίζεις καλά. Αυτό που μάλλον σου διαφεύγει είναι πως δεν ήμουν πάντα σε αυτή τη θέση. Αναρριχήθηκα μέσα από τα σκοτάδια της πολιτικής –αφού για κάποιους ανθρώπους το χάος είναι επικίνδυνο, ενώ για μένα ήταν μια σκάλα για την κορυφή.
Η καταγωγή μου είναι ταπεινή από μια φριχτά αδιάφορη και ξεχασμένη πόλη του Νότου. Τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν όμορφα, ο μπαμπάς δε με χάιδευε ποτέ, ήταν πολύ πιωμένος για κάτι τέτοιο. Με έκαναν όπως αυτό που είμαι: ένα εύκαμπτο σπαθί που μπορεί λυγίζει αλλά ποτέ του δεν σπάει. Δε θέλω κανείς να μου θυμίζει αυτές τις ξεχασμένες εποχές όμως, εκτός κι αν το θέλω εγώ, για να κερδίσω πόντους συμπάθειας στις τόσο σημαντικές δημοσκοπήσεις.
Αδυνατώ να καταλάβω τους ανθρώπους που φοβούνται να ικανοποιήσουν τα πάθη τους. Τους βρίσκω τρομερά αδύναμους. Και αδιάφορους. Μοιάζουν με θηράματα στα μάτια μου. Μπορώ να τους κατασπαράξω ή να τους βάλω πιόνια στο παιχνίδι μου. Ανάλογα με τις διαθέσεις μου κάθε φορά».
[ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθούν spoiler από τις πρώτες 4 σεζόν]
1. Ζηλοφθονία (invidia)
«Εγώ τα πάθη μου τα αγκαλιάζω. Φέρνω τούμπα τα μειονεκτήματά μου, τα κάνω όπλα στον αγώνα μου, στιλέτα για τους αντιπάλους. Γιατί ποιος από εσάς δε ζηλεύει τον προϊστάμενό του; Εγώ έσκαψα απλά έναν βαθύ λάκκο για να πέσει μέσα. Να γίνω εγώ Πρόεδρος στη θέση του Προέδρου. Ξέρω καλά πως με ζηλεύετε για αυτό που κατάφερα: να κάνω τη ζήλια μου εξουσία».
2. Λαιμαργία (gula)
«Υπάρχουν πολλές στιγμές που με κουράζει η ζωή. Οι άνθρωποι δεν είναι το αγαπημένο μου είδος. Πλήττω από τις κοινωνικές εκδηλώσεις, από το θέατρο του καθωσπρεπισμού, τα άδικα χαμόγελα και τις αδύναμες χειραψίες. Ψάχνω τότε το καταφύγιό μου, εκεί που μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Μια σκοτεινή ταβέρνα με αχνιστό κρέας που μυρίζει θάνατο. Μόνο αυτό μπορεί να χορτάσει τη λαίμαργη ψυχή μου –την ίδια ώρα που η Αμερική τρώει το πρωινό της».
3. Αλαζονεία (superbia)
«Μην περιμένεις βοήθεια από κανέναν. Ούτε καν από τον Θεό. Είσαι μόνος σου κι ολομόναχος οφείλεις να τα καταφέρεις. Η ζωή δεν είναι κάποιο ευγενικό παιχνίδι, μια ζούγκλα είναι κι εσύ ο κυνηγός. Καλύτερα να αδικείς παρά να αδικείσαι, καλύτερα να βρίσκεσαι στην κορυφή με όποιο τίμημα. Όχι δεν έχει μοναξιά εκεί, γεμάτη μεγαλεία είναι αυτή η θέση. Και δύναμη τόση που σταματάς να είσαι θνητός».
4. Απληστία (avaritia)
«Οι άνθρωποι είναι ένα κοπάδι πρόβατα που χρειάζονται κάποιον λύκο να τα καθοδηγεί. Να τα τραβάει από τη μουσούδα, να τα χαϊδεύει από καιρό εις καιρό και να τα δαγκώνει άγρια στα πόδια τους όταν αυτά δεν κάθονται καλά. Άλλωστε δεν χρειάζεται να σε σέβονται, αρκεί να σε φοβούνται. Διότι την πίτα της εξουσίας δεν την μοιράζεσαι, την τρως ολόκληρη μόνος σου και δεν αφήνεις σε κανέναν να πάρει ούτε μία μπουκιά».
5. Λαγνεία (lussuria)
«Τα δικά μου τα πάθη δεν έχουν σταματημό. Δε θέλω εμπόδια στο δρόμο μου, μονάχα ευκαιρίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό μου χρειάζομαι. Διψάω σα ναυαγός για όλα αυτά που εσείς ντρέπεστε να παραδεχθείτε. Για όλα εκείνα που δεν θα τολμούσατε ποτέ. Γιατί ποιος δε θα ήθελε να χρησιμοποιήσει μια πιτσιρίκα σαν παιχνίδι και μετά να της πει: Δε θα μου πεις χρόνια πολλά για την Παγκόσμια Ημέρα του Μπαμπα»;
6. Οργή (ira)
«Μόνο που δεν εκτιμώ τα «παιχνίδια», τα πιόνια που εγώ επέλεξα να μου βγάζουνε γλώσσα. Να σηκώνουν το ταπεινό κεφάλι τους περισσότερο από όσο τους αρμόζει. Διότι εγώ δεν είμαι θνητός, είμαι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Για μένα δεν ισχύουν οι κανόνες που ισχύουν για όλους εσάς. Η δικιά μου οργή είναι νόμος».
7. Οκνηρία (acedia)
«Διότι ακόμα κι όταν τεμπελιάζετε στον καναπέ σας, ακόμα κι όταν παίζετε ηλεκτρονικά μην μπερδεύεστε. Δεν είστε σαν κι εμένα. Δε θα γίνεται ποτέ εγώ. Γιατί όταν εγώ παίζω videogames, το μυαλό μου στήνει την επόμενη δολοπλοκία, την επόμενη κίνηση που θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τον θρύλο μου. Γιατί εγώ είμαι ο Φρανκ Άντεργουντ, ο Πρόεδρος που κάνει τον Διάολο τον ίδιο να φοβάται».
