Είμαι διακοπές, κάθομαι στην ξαπλώστρα, χαζεύω στο Facebook και πέφτω πάνω στην πληροφορία ότι η Τζένιφερ Λόπεζ έχει γενέθλια. Παίρνω τηλέφωνο αυτά εκεί τα φυντάνια στο Ratpack: «Έχει γενέθλια η Τζένιφερ Λόπεζ, δεν έχετε πάρει χαμπάρι, πάλι ο Μπαμπίνος θα σας ξελασπώσει»
Γιατί με την Τζένιφερ παραλίγο να είχαμε και μια ιστορία –ναι αλήθεια σου λέω, μην γελάς. Σε εποχές όπου η σύνδεση στο Ίντερνετ δεν ήταν αυτονόητη σε κάθε σπίτι και για να δεις γυμνή φωτογραφία έπρεπε να περιμένεις στάλα-στάλα (όχι αυτό το νέο τραγούδι της Μόνικας –μέσα σε όλα ο Μπάμπης) να κατέβει κιλομπάιτ το κιλομπάιτ και να αποκαλυφθεί πίξελ το πίξελ στην οθόνη, είχα πέσει σε μια είδηση ότι έχει ένα ειδικό άνθρωπο στο επιτελείο της, ο οποίος πριν από κάθε εμφάνιση της Πορτορικανής είχε το βαρύ φορτίο να τσιμπά ελαφρά της ρώγες της αοιδού ώστε να δείχνουν σφριγηλές και σέξι.
Δουλειά για μένα σκέφτηκα και πήρα τηλέφωνο την κυρία Μαρία που μου έκανε αγγλικά στο lower στο φροντιστήριο να γράψει για λογαριασμό μου μια επιστολή που να ζητά τη θέση.
Δεν απάντησε ποτέ, αλλά το γεγονός έγραψε. Είχα κάνει αίτηση για τη θέση.
Λοιπόν να μην σε κουράζω, κάθισα και μάζεψε 10 gifakia φρέσκα αλλά και πιο παλιά κυρίως, για να της πω τα δικά μου χρόνια πολλά και – έστω και αργοπορημένα- να της θυμίσω εκείνο το αναπάντητο γράμμα. Για πάμε ή let's get loud που έλεγε παλιότερα και η ίδια:
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
