Ακούμε τον όρο όλο και συχνότερα. Το μυαλό μας βομβαρδίζεται από εικόνες γυναικών που -χωρίς να το έχουν ζητήσει ποτέ- διεκδικούν τον τίτλο: «Το απόλυτο σύμβολο του σεξ». Ωστόσο αυτή η άτυπη διαμάχη που μόνο τη βιομηχανία του κινηματογράφου και των media βοήθησε, θα έπρεπε να έχει τελειώσει εδώ και αρκετό καιρό. Στην πραγματικότητα από τότε που εμφανίστηκε στον πλανήτη Γη η Sophia Loren. Η γυναίκα μύθος, το κορίτσι που ήταν αναπόφευκτο πως θα γινόταν σταρ, αυτό το πακέτο «Marilyn Monroe και Monica Bellucci» που σήμερα κλείνει 90 χρόνια ζωής.
Όταν ήταν παιδί, της φαινόταν αδιανόητο να γίνει σταρ. Μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη κοντά στη Νάπολη, την Pozzuoli, μακριά από τη λάμψη και την καλή μοίρα. Εξαθλιωμένη, υποσιτισμένη, ερχόταν αντιμέτωπη με τον θάνατο σε καθημερινή βάση. Και όμως, κατάφερε να χορέψει πάνω στο φτερό του καρχαρία. Η ακλόνητη αυτοπεποίθηση και η αποφασιστικότητή της ήταν τα όπλα απέναντι στην «προδεδιαγραμμενή» μοίρα της. Με λίγη τύχη και πολλή φιλοδοξία, η Sophia κατάφερε να γίνει μια από τις εμβληματικές ηθοποιούς όλων των εποχών.
Δεν ήταν μόνο η φτώχεια. Ήταν ο καθημερινός κίνδυνος κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Η παιδική ηλικία της Sofia Scicolone (σ.σ. όπως είναι το πραγματικό της όνομα) ήταν ένας αγώνας για επιβίωση. Πώς μπορεί να είναι διαφορετικά για ένα παιδί που μεγάλωσε ανάμεσα σε ερείπια από βόμβες και σειρήνες; Όχι πως μετά το τέλος του πολέμου τα πράγματα έγιναν ρόδινα. Ο αγώνας για τροφή και στέγη συνεχίστηκε. Όπως συνεχίζεται και η ζωή και τα όνειρα. Η Sophia επιβίωνε σωματικά μέρα με τη μέρα αλλά ταυτόχρονα λαχταρούσε τη συναισθηματική επιβίωση, την οποία βρήκε μέσω της κινηματογραφικής εμπειρίας. Κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών, έψαχνε καταφύγιο στα κινηματογραφικά σπίτια της Pozzuoli που της παρείχαν μια πραγματική απόδραση από τις φρικαλεότητες της καθημερινής ζωής.
Παρακολουθώντας την Rita Hayworth και την Greta Garbo κατάλαβε τον προορισμό της. Αυτό ήταν το ταξίδι που ήθελε να κάνει στη ζωή της. Από εκείνη τη στιγμή, στο μυαλό της Sophia φυτεύτηκε ο σπόρος της υποκριτικής. Και δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνει πράξη το όνειρό της. Το 1950 κέρδισε έναν διαγωνισμό ομορφιάς και με το χρηματικό έπαθλο που κέρδισε μετακόμισε στη Ρώμη για να κυνηγήσει το όνειρο του κινηματογράφου. Σήμερα, μετά από περισσότερες από 7 δεκαετίες στην υποκριτική και πάνω από 100 ταινίες στο ενεργητικό της, η Sophia Loren μπορεί να θεωρεί ότι τα κατάφερε μια χαρά. «Πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένη και να είσαι ψυχολογικά δυνατή για να μπορείς να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο σου. Γι’ αυτό πολλές ηθοποιοί δεν είναι έτοιμες για την επιτυχία», είχε αναφέρει παλαιότερα σε συνέντευξή της. Πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου. Η αυτοπεποίθηση της Sophia Loren ήταν πάντα το δυνατό της σημείο. Από την αρχή της καριέρας της, στα 15 της χρόνια, ήταν αυτό που την προστάτευε από τις πολλές παγίδες που συναντούσε στο δρόμο της. Στις οντισιόν, οι οπερατέρ τής έλεγαν ότι για να πετύχει, θα έπρεπε να σκεφτεί να κάνει πλαστική στη μύτη και το στόμα της. Η Sophia προφανώς δεν τους άκουσε. Δεν ακολούθησε τις άγαρμπες συμβουλές τους και σημείωσε παγκόσμια επιτυχία μέσω της χαρισματικής αυθεντικότητας και όχι από τις αβάσιμες συμβουλές των άλλων.
Η φτώχεια αποδείχτηκε πολυτέλεια
Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν, η Sophia Loren βλέπει την πρώιμη ζωή της ως πολυτέλεια. Θεωρεί ότι τα δύο μεγαλύτερα πλεονεκτήματα που είχε ποτέ ήταν ότι γεννήθηκε στη φτώχεια και στη σοφία. Πάντα ήταν συνδεδεμένη με την ναπολιτάνικη κληρονομιά της. Μπορεί να άλλαξε το όνομά της στο αγγλόφωνο «Loren» αλλά το έκανε για να απευθυνθεί σ’ ένα ευρύτερο κοινό. Μέχρι εκεί όμως. Η γενέτειρά της και η ζωή που έζησε πριν γίνει διάσημη ήταν θεμελειώδεις στην καριέρα της. Η μητέρα της έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Ισχυρή αλλά εύθραυστη, ασεβής αλλά σοφή, η μητέρα της Loren –που έμοιαζε απίστευτα με την Greta Garbo – είχε επίσης τις φιλοδοξίες της star, αλλά όχι τη δεκαπλάσια ορμή που είχε η κόρη της. Η Sophia αισθάνεται ακλόνητη ευγνωμοσύνη στη μητέρα της που της έμαθε τη σημασία της ανθεκτικότητας και της επιμονής σε έναν σκληρό κόσμο. Όσον αφορά την υποκριτική ως μητρική φιγούρα σε ταινίες, φαίνεται ότι διοχέτευσε αυτές τις ιδιότητες σε εξαιρετικό βαθμό. Ο ρόλος της ως Cesira στο Two Women, μια χήρα μητέρα που παλεύει με νύχια και με δόντια για να προστατεύσει τη 13χρονη κόρη της από τη φρίκη του πολέμου, την εξαθλίωση και την επίθεση, της χάρισε ένα Όσκαρ το 1962.
Ενώ ήταν ξεκάθαρο στη Sophia Loren ότι η υποκριτική ήταν ο μοναδικός στόχος στην καριέρα της, η φιλοδοξία της στην προσωπική της ζωή ήταν εξίσου ισχυρή. Το να είσαι σύζυγος και μητέρα δίπλα σε παγκοσμίου φήμης ηθοποιό δεν ήταν εύκολο, αλλά η αποφασιστικότητα της Loren επικράτησε για άλλη μια φορά. Το 1957, παντρεύτηκε τον διάσημο παραγωγό ταινιών Carlo Ponti και το ζευγάρι απολάμβανε έναν πολύ ευτυχισμένο γάμο μέχρι τον θάνατό του το 2007. Η σχέση των ζευγαριών μερικές φορές παρεξηγείται. Ο Ponti ήταν 22 χρόνια μεγαλύτερος από τη Loren και ήταν ήδη μεγάλο όνομα στη βιομηχανία του κινηματογράφου όταν γνωρίστηκαν, κάτι που έκανε πολλούς να ισχυριστούν ότι βρήκε μέσα του την προστατευτική πατρική φιγούρα που δεν είχε ποτέ στην παιδική του ηλικία. Αυτή είναι μια μάταιη ανάλυση που απλοποιεί τη σχέση τους και αρνείται τις δυνάμεις της Loren. Η ίδια αδιαφορεί γι’ αυτή την άποψη: «Δε μου αρέσει η λέξη προστάτης. Ήταν περισσότερο που πίστεψε σε μένα».
Το στριπτίζ που περιμένει ακόμη όλη η Νάπολη
Η Νάπολη είναι ταυτισμένη με τον Diego Maradona. Τον «Θεό του ποδοσφαίρου». Η Sophia Loren δε θα μπορούσε να μη γοητευτεί από την παρουσία του και έδειξε ποτέ αδιαφορία σχετικά με τη Νάπολι. Τον Μάιο του 2007, όταν ο σύλλογος βρισκόταν στην Β’ Εθνική, η Sophia Loren έδωσε ένα τεράστιο κίνητρο στην ομάδα ώστε να πάρει τα πάνω της. Να ανέβει στην Α’ Εθνική. Μιλώντας στην αθλητική ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» δήλωσε πως «οι οπαδοί έχουν τόσο πάθος, η πόλη αξίζει τον προβιβασμό. Αν ανέβουμε στην Α’ Εθνική θα κάνω στριπτίζ». Στις 10 Ιουνίου του 2007 η Νάπολι πήρε την άνοδο για τα σαλόνια της Serie A. Αλλά η Sophia Loren δεν έκανε ποτέ στριπτίζ. Ίσως η μία και μοναδική φορά που δεν κράτησε τον λόγο της. Κι αυτό δεν ήταν για καλό.
