Μπορεί να άργησε να μπει στη ζωή μας, ίσως όμως αυτή τη στιγμή να είναι πολύ καλύτερο για την ίδια αλλά και για όλους εμάς που την απολαμβάνουμε εδώ και τόσα χρόνια στις ταινίες της. Η Rosamund Pike έπρεπε να φτάσει κοντά στα 35-40 για να αποδεχτεί ότι ανήκει στην κινηματογραφική ελίτ, με την πιο αεράτη βρετανική ομορφιά από τη μία και από την άλλη το πηγαίο υποκριτικό της ταλέντο, να της ανοίγουν κάθε πιθανή πόρτα. Η θηλυκότητα και ψυχράδα του βλέμματός της σε αγγίζουν, κάθε της εμφάνιση στην οθόνη είναι τόσο επιβλητική που δεν χορταίνεις να τη χαζεύεις. Εδώ που τα λέμε δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη γυναίκα, αλλά για μια ηθοποιό που επιχειρεί όλους τους περίεργους ρόλους καταφέρνοντας να πετύχει το σκοπό της. Να γίνεται τόσο αντιπαθητική που στο τέλος τη συμπαθούμε πολύ παραπάνω.
Το ίδιο έκανε ως Miranda Frost στο «James Bond: Die Another Day», το ίδιο επιβλητική αλλά και αντιπαθητική ταυτόχρονα ήταν ως Marla Grayson στο «I Care a Lot».
Εδώ που τα λέμε όμως τι θα ήταν η Rosamund Pike αν δεν είχε κάνει εκείνη τη σούπερ εμφάνιση ως Amy Elliott Dunne στο έπος του David Fincher, «Gone Girl».
Αν και το μεγαλύτερο έπος του David Fincher είναι άλλο.
Ο Ben Affleck δεν ήξερε πού έμπλεκε
Είναι αλήθεια πως οι άντρες φημιζόμαστε για τη σκληράδα και την αγριάδα μας σε σχέση με το γυναικείο φύλο, ωστόσο αν μία γυναίκα βάλει στο μυαλό να μας καταστρέψει τότε το παιχνίδι δυσκολεύει επικίνδυνα. Και το «Gone Girl» ήταν η ωμή απόδειξη ότι όποιο αρσενικό έπεσε στην ανάγκη και τις ορέξεις της Amy Dunne, δεν είχαν καμία απολύτως ελπίδα να τη σκαπουλάρουν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Nick και Amy είναι ένα ζευγάρι που έχουν προβλήματα με το γάμο τους και η οικονομική κρίση τους αναγκάζει να χάσουν τις δουλειές τους και να απομακρυνθούν από τη Νέα Υόρκη και την άνετη ζωή τους στο Μιζούρι. Ούτε εκεί τα πράγματα γίνονται καλύτερα και ο Nick παραιτείται εντελώς από το γάμο του κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της Amy από το σπίτι. Το συγκεκριμένο περιστατικό παίρνει μεγάλες διαστάσεις και προβολή, με την αμερικανική κοινωνία να παρακολουθεί συγκλονισμένη τα νέα για την εξαφάνιση της άτυχης Amy. Πρόκειται για ατύχημα; Για απαγωγή; Ή κάτι άλλο συμβαίνει; Με το πέρασμα των ημερών ωστόσο το τροπάρι αλλάζει και ο συμπονετικός σύζυγος Nick θα δει ορισμένα στοιχεία που έρχονται σταδιακά στην επιφάνεια να τον μετατρέπουν από τραγική φιγούρα σε επίδοξο δολοφόνο της γυναίκας του, καθώς αποδείξεις μιλάνε για ενδοοικογενειακή βία αλλά και μια παράλληλη σχέση που είχε με μια νεαρή γυναίκα (Emily Ratajkowski).
Τα πάντα δείχνουν χαμένα, η εξαφανισμένη Amy μεγαλώνει τις υποψίες για πιθανή δολοφονία και ο αθώος Nick δεν ξέρει τι να κάνει για να αντιστρέψει τις υποψίες που λανθασμένα έχουν γυρίσει μπούμερανγκ και απειλούν την ελευθερία του. Πίσω από όλα όμως βρίσκεται μια κατάσταση εκδίκησης από την Amy η οποία έχοντας πιάσει τον άντρα της με τη Ratajkowski αποφασίζει να τον ενοχοποιήσει στρέφοντας όλα media εναντίον του και έχει σκοπό να εξαφανιστεί παίρνοντας όσα χρήματα μπορεί.
Μια ατυχία θα την αναγκάσει να επιστρέψει σπίτι και στον Nick, ωστόσο για να το κάνει αυτό θα πρέπει να βρει να ενοχοποιήσει κάποιον άλλον ότι την απήγαγε. Ο δύστυχος πρώην της, Desi (Neil Patrick Harris) θα είναι το επόμενο θύμα της πανούργας διάθεσής της. Πού να φανταστεί τι ήταν ικανή να του κάνει.
Το Gone Girl μας υπενθύμισε τη δύναμη της παραπληροφόρησης
Αναμφίβολα η Amy Dunne μετατράπηκε σε μία από τις κορυφαίες ερμηνείες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και η Rosamund Pike πήρε άξια θέση στην καρδιά μας, έστω και αν υποδύθηκε ένα χαρακτήρα σκέτη ωρολογιακή βόμβα. Πολύ περισσότερο όμως, η ερμηνεία της, η ψυχρότητα των ματιών που σε έκαναν να χάνεσαι ανάμεσα στο αθώο, το πληγωμένο και κυρίως το πανούργο, ήταν αυτό που την έβαλε στην καρδιά μας.
Γιατί καλώς ή κακώς, η Αγγλίδα ηθοποιός δεν είναι απλώς όμορφη, αλλά γυναικάρα με τα όλα της. Μια παρουσία που θες να τη βλέπεις σε κάθε ταινία που παρακολουθείς, ένα ταλέντο όμως που έχει έμφυτο το στοιχείο να δημιουργεί τόσο μεγάλη αντιπάθεια σε σημείο που να τη συμπαθείς για τη μοναδικότητά της.
Παράλληλα όμως το Gone Girl δεν είχε σκοπό να μας δείξει ότι η γυναίκα είναι πιο πανούργα από τον άντρα ή ότι ο άντρας μπορεί να γίνει εύκολα το θύμα αλλά το πόσο εύκολα γίνεται η παρεξήγηση μέσω των media. Μια παραπάνω πληροφορία για την εικόνα κάποιου -στην προκειμένη περίπτωση του Nick – είναι ικανή σε συνδυασμό με τον εσωτερικό αναβρασμό του κόσμου να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Όπως μας έδειξε ο David Fincher, ο Nick είχε όλα τα κακά του κόσμου σαν σύζυγος, ωστόσο μόνο δολοφόνος δεν ήταν, αλλά η παραπληροφόρηση της Amy εκμεταλλευόμενη το μένος που θα δημιουργηθεί μόλις τον ενοχοποιήσει, είναι η απόδειξη ότι media έχουν τη δύναμη να παραβλέπουν τη λογική, εστιάζοντας πάντα στα επιφανειακά σημεία.
Ένα «όπλο» που πλέον φοριέται πολύ στην καθημερινότητά μας. Διότι το προφανές δεν είναι απαραίτητα και ένοχο.
