Οι έντονες αυπνίες ενός βραδιού (που δεν έλεγε να ξημερώσει με τίποτα) ήταν αρκετό για να γραφτεί αυτό το αφιέρωμα. Ένα αφιέρωμα για μια γυναίκα η οποία τις δεκαετίες του ΄80 αλλά και του ’90 άφησε ανεξίτηλο το στίγμα στην βιομηχανία του αμερικάνικου κινηματογράφου. Ο λόγος για την Elizabeth Shue.
Την Elizabeth την οποία αγαπήσαμε είτε σαν το κορίτσι του Daniel-Son στο Κarate Kid είτε σαν κυρία McFly, είτε σαν γκόμενα (αν μου επιτρέπεται) του Tom Cruise πίσω από τις μπάρες, είτε σαν μια απλή ταπεινή μπέιμπι σίτερ, όπου τα αγόρια που μεγαλώνουν κάτω από τις φτερούγες τους, αρχίζουν να γίνονται άντρες όλο και πιο γρήγορα.
Οι νεότεροι μπορεί απλά να προσπεράσουν. Θα τους συμβούλευα να μην το πράξουν. Ο Θεμιστοκλής χιλιάδες χρόνια πριν είχε πει «Άκουσον μεν, πάτταξον δε». Εμείς θα σας πούμε «διάβασον μεν, κράξομεν δε». Άλλωστε και εμείς οι ίδιοι την έχουμε πατήσει πολλές φορές, με ιστορίες και συμβουλές παλιότερων οι οποίες μιας έμοιαζαν ξένες, πέρα από την εποχή μας. Αλλά στο τέλος αποδειχθήκαμε εμείς λάθος και εκείνοι οι σωστοί.
H Elizabeth δεν ήταν ποτέ σεξοβόμβα
Δεν αποτέλεσε ποτέ την «καυτή» παρουσία του σινεμά και της τηλεόρασης. Είχε όμως πάντα μια απίστευτη ομορφιά. Πραγματική. Γήινη. Όσο και αν τα κλισέ δεν είναι του στυλ μας (μεγάλο ψέμα) ήταν το κορίτσι της (τότε) διπλανής πόρτας. Όσοι είδαν το «Cocktail» και δεν την ερωτεύτηκαν, δεν την φαντασιώθηκαν, δεν την είδαν με άλλο μάτι βρε αδελφέ, λένε ψέματα.
Έγραψε την δική της ιστορία και αποτραβήχτηκε από τα φώτα με μεγάλη διακριτικότητα. Όπως ήταν και η καριέρα της. Διακριτική. Αλλά για να είμαστε σωστοί και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας το αφιέρωμα αυτό δεν στηρίζεται στα γραφόμενα, αλλά στις φωτογραφίες της Elizabeth.
Καλή σας απόλαυση.
ΥΓ: Αξέχαστη η ερμηνείας της στο πλευρό του Nicolas Cage στην ταινία «Leaving Las Vegas». Απλά αξέχαστη.
