Κάναμε ολονυχτία στο Hard Rock Cafe Athens

Ξημέρωνε Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου. Oι τρεις Χρήστοι - Κάβουρας, Μπαρούνης, Γιαννούλης-  κατηφόρισαν για το Μοναστηράκι, στρογγυλοκάθισαν στην πάνω αίθουσα του Hard Rock Café Athens κι αφού μελέτησαν με προσοχή τον κατάλογο, έφαγαν σαν να ήταν η τελευταία τους επιθυμία πριν την εκτέλεση. Μπροστά τους απλωνόταν το Super Bowl, το σπουδαιότερο και ακριβότερο αθλητικό event της Αμερικής. 

Η αλήθεια είναι πως μπαίνοντας στο μαγαζί για να δουν τον τελικό ανάμεσα σε Philadelphia Eagles και New York Patriots, ήταν λίγο μαγκωμένοι. Συνηθισμένοι στην ιεροτελεστία των φανατισμένων ελληνικών ντέρμπι, περίμεναν να αντικρύσουν μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Γι' αυτό, άλλωστε, η είσοδός τους παρέπεμπε σε κινηματογραφική αναπαράσταση της πρώτης σκηνής του Football Factory. 

Και τι να δουν;

Κόσμος στο καθιστό. Μπινελίκια μηδέν. Πεσίματα τίποτα. Η μάνα του διαιτητή άθικτη. Τριγύρω φίλαθλοι, που κάθονταν πολιτισμένα και ξεσηκώνονταν σε κάθε touchdown, δημιουργώντας έναν ήχο που στα αυτιά των Χρηστάδων να ουμ, δεν είχε καμία, μα ΚΑΜΙΑ σχέση, με το ελληνοκεντρικό «γκοοοοοοοολ ρεεεεεε, γκοοοοοοοοολ ρε ακατάληπτο, ακατάληπτο».

Αρχικά, λοιπόν, θέλησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους τύπους που τους περιτριγύριζαν και απειλούσαν την ελληνοφροσύνη τους και να τους θυμίσουν ότι ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ και το πάμε συνήθως κάπως έτσι:

                                                                                                via GIPHY

Ένα σοκ το έπαθαν με το φίλαθλο πνεύμα και την γενικότερη υγεία που απέπνεε το μαγαζί (άκου εκεί να υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος για κάπνισμα), αλλά στη συνέχεια προσπάθησαν να μπουν στο κλίμα ρωτώντας τα παρεάκια τριγύρω να τους εξηγήσουν μερικούς από τους σύνθετους κανόνες του παιχνιδιού. Κάτι, βέβαια, που δεν τους εμπόδισε να πανηγυρίσουν τουλάχιστον πέντε φορές τα γκολ ΚΑΙ των δύο ομάδων ακολουθώντας τις ιαχές των υπολοίπων (κάπου μάλιστα ένας Χρήστος έπνιξε από συνήθεια και ένα «οφσάιντ» μέσα στο στόμα του). 

Μέχρι που έφτασε η στιγμή που άπαντες περιμέναμε. Και όχι, δεν εννούμε τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ...

Νιώθοντας ξέμπαρκοι στην τοποθεσία Hard Rock Cafe (Αμερικανοί οι περισσότεροι εκεί μέσα) έκαναν τα πάντα προκειμένου να προσαρμοστούν στο κλίμα. Να έρθουν λίγο πιο κοντά στον πολιτισμό τους, βρε αδελφέ. Και πώς θα γινόταν αυτό; Τρώγοντας απλά από τα πιάτα τους, τρώγοντας απλά τον άμπακο!

Ξεκινήσανε με Classic Nachos, Tupelo Chicken Tenders (κοτομπουκιές) και από ένα Legendary (wait for it) Burger ο καθένας.  Γοητεύτηκαν τόσο από τα καταπληκτικά πιάτα του μαγαζιού, που είπαν να πάρουν και ό,τι άλλο σερβιριζόταν εκείνη την ώρα. Και κάπως έτσι προσθέσανε καυτερές φτερούγες και άλλη μία κοτομπουκιές στο τραπέζι, το οποίο είχε αρχίσει να γέρνει κάπως δεξιά. Τα πιρούνια παίρνανε φωτιά, τα τύμπαντα βαράγαν δυνατά και καμιά φορά σταματούσαν για ένα «εεεεεαααααα» σε κάνα γκολ των Eagles. Ή των Patriots. Μικρή σημασία είχε γι' αυτούς. Όσο ίδρωναν οι νταγλαράδες στο γήπεδο, άλλο τόσο ίδρωναν κι αυτοί από το φαΐ, όπου τη μάχη της μάσας κέρδισε κατά κράτος ο Χρήστος Κάβουρας, ο οποίος παρήγγειλε και δεύτερο burger! 

Συνέχισαν με μπύρες, κοκτέιλ με βότκα (τρομερό) και μερικές κοακόλες για τη χώνεψη. Δεν είχαν καταλάβει πόσο είχαν φάει μέχρι τη στιγμή που είδαν να έρχεται και δεύτερος σερβιτόρος για βοήθεια στο μάζεμα των πιάτων. Όσο για το παιχνίδι. Η μόνη στιγμή που συμφώνησαν από κοινού με αυτό που είδαν ήταν σε ένα μαρκάρισμα, όπου με ένα στόμα αναφώνησαν ένα «Αουυυυυττς».

Ρίξε μια ματιά κι εδώ:  Το Αμερικάνικο Football είναι πιο απλό από όσο νομίζεις

Το προσωπικό, που ήταν ντυμένο στο ύφος της βραδιάς και στα πρότυπα του διαμορφωμένου για την περίσταση χώρου, με μπαλόνια για να κάνεις εξέδρα, παρέμεινε υπομονετικό, ευγενικό και εξυπηρετικό. Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, παρά το γεγονός ότι οι δείκτες σημάδευαν τις πρώτες πρωινές ώρες ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!

Οι ώρες περνούσαν, τα παιδιά μας είχαν φάει τα πάντα, οι Eagles έκαναν το ένα touchdown μετά το άλλο, για να ακολουθήσει ένα μικρό come back των Patriots που έδωσε νόημα στο παιχνίδι, σφυγμό στην εξέδρα του μαγαζιού κι ακόμα περισσότερο volume στις φωνές των Χρηστάδων. Οι οποίοι βέβαια, κόντρα στις ντάγκλες που βάραγαν μετά από τόσο φαγητό (ήταν και περασμένες 4 τα ξημερώματα πια), είχαν μείνει καθηλωμένοι μπροστά σε μία από τις γιγαντοοθόνες του Hard Rock Cafe Athens, οι οποίες έκαναν ακόμη πιο ρεαλιστικό το ταξίδι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και πιο αισθητό το ξενόφερτο, αλλά διόλου ξένο σκηνικό του, που γινόταν πιο οικείο από τις κιθάρες, τις μπλούζες και όλα όσα το έχουν αναγάγει σε All Time Classic μαγαζί. 

Tι λέγαμε; 

Α, ναι.

Έμεναν, που λέτε, καθηλωμένοι μπροστά στις οθόνες τους και ΚΑΘΟΛΟΥ δεν τους ένοιαζε που σε 3-4 ώρες έπρεπε να ξυπνήσουν για να πάνε στο γραφείο...

Εντάξει, καλό θα είναι να μην είμαστε αυστηροί. Το παιχνίδι ξεκίνησε μιάμιση το χάραμα και ολοκληρώθηκε στις 5μιση το πρωί, όταν πια το Μοναστηράκι και ο πεζόδρομος έξω από το Hard Rock Cafe Athens είχαν αρχίσει να αποκτούν ξανά ζωή και κίνηση. 

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τους Eagles (και τον Μπράντλεϊ Κούπερ στα επίσημα) να πανηγυρίζουν την κατάκτηση ενός τροπαίου, από τα πλέον σημαντικά σε συλλογικό επίπεδο παγκοσμίως.

Όσο για τους Χρήστους μας; Αποχώρησαν με τη λήξη του παιχνιδιού, φουλ ικανοποιημένοι από τα όσα είδαν τα μάτια τους και γεύτηκε ο ουρανίσκος τους. Θα μπορούσε κανείς να διακρίνει και μια δόση ποζεριάς στο βλέμμα τους. Είχαν ανέβει, βλέπετε, ένα σκαλοπάτι στην μεγάλη -μα άγνωστη για τους περισσότερους Έλληνες- υπόθεση που λέγεται «American Football». 

Ραντεβού του χρόνου. Στο ίδιος μέρος, την ίδια ώρα :)