Παγωμάρα. Μία λέξη που εξηγεί τα πάντα. Η ώρα που ο Christian Eriksen παίρνει την κεφαλιά μετά το άουτ αλλά αντί να σηκωθεί βρίσκεται οριζοντιωμένος στο έδαφος το παιχνίδι Δανία-Φινλανδία δεν έχει πια ενδιαφέρον. Κανένα απολύτως. Ούτε για τους συμπαίκτες, αντιπάλους, ούτε καν για τους φιλάθλους. Αυτούς που πιάνουν το κεφάλι τους, δίχως να μπορούν να πιστέψουν αυτό που έχουν δει μπροστά τους. Εκείνους που περίμεναν υπό το «καθεστώς» Covid-19 να δουν λίγο θέαμα και να πανηγυρίσουν κάποιο γκολ, πιάνουν το κεφάλι τους και αρχίζουν τις προσευχές.
Ένας από τους πιο «ονομαστούς» παίκτες του δανέζικου ποδοσφαίρου βρίσκεται ακίνητος στο έδαφος και ένας ολόκληρος κόσμος κοιτάζει το χορτάρι χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει. Δίχως να έχει μια απάντηση στο αν υπάρχει ανάσα στο κατά τα φαινόμενα άψυχο σώμα το Christian Eriksen.
Τι να πεις και τι να κάνεις μετά από κάτι τέτοιο; Το ίντερνετ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν πάρει «φωτιά» αναμένοντας νέα από την ιατρική περίθαλψη του άτυχου ποδοσφαιριστή.
Ασχέτως της ποδοσφαιρικής αξίας του, μιλάμε για μια ανθρώπινη ζωή και αυτό και μόνο όλους μας ενώνει.
Ποιος θα περίμενε ότι μια «γιορτή» του αθλητισμού θα είχε την απόχρωση του θανάτου; Κανείς.
Η ανθρώπινη ζωή είναι πάντα πάνω από όλα
Ο Eriksen είναι από σήμερα ένα πρόσωπο που για τους «άσχημους» λόγους αγγίζει τον κόσμο, ξυπνώντας του την ευαισθησία και την αξία για την ανθρώπινη ζωή. Μια αξία που σήμερα, στον κόσμο του ανταγωνισμού, της απαξίωσης των αξιών και του Covid-19 έχει τείνει να εξαφανίζεται, δημιουργώντας μια κατάσταση επιβίωσης λες και ζούμε στη ζούγκλα του Αμαζονίου ή την Ημέρα της Κρίσης στο Terminator 2.
Βλέποντας τον Eriksen να μην κινεί «κόκκαλο» θυμηθήκαμε ότι έχει νόημα η ανθρώπινη ζωή, αγνοώντας πόσοι δίνουν καθημερινά τη μάχη για τη ζωή λόγω κορονοϊού ή σε πολέμους που αγνοούμε, την ίδια ώρα που η σύγχρονη πραγματικότητα ωθεί εκείνους που αδυνατούν να «εκσυγχρονιστούν» σε σταδιακό θάνατο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η εικόνα του αρχηγού της Δανίας, Simon Kjær να τρέχει να συνεφέρει τον Ericksen και στη συνέχεια την ψυχοπλακωμένη κοπέλα του άτυχου συμπαίκτη του μαζί με τον Kasper Schmeichel, μας «άγγιζε» κομματάκι παραπάνω, σαν την ελπίδα ότι υπάρχει κάτι καλό σε αυτό τον κόσμο. Διότι ακόμα και μια ασήμαντη εν τέλει λεπτομέρεια όπως ήταν αυτή -σε σχέση με ολόκληρο το γεγονός- είναι αρκετό για να δώσει στον κόσμο τη σπίθα ότι υπάρχει καλό σε αυτή τη «μυστήρια» πραγματικότητα την οποία ζούμε.
Πολλοί μπορεί να το μεταφράσουν όπως θέλουν, αλλά τέτοιες κινήσεις δίνουν ελπίδα ότι μέσα στις δύσκολες στιγμές και τις κρίσεις ταυτότητας του σύγχρονου κόσμου υπάρχουν άνθρωποι που είναι με την αξία τους «άνθρωποι». Σήμερα όλοι «ενωθήκαμε» και προσευχηθήκαμε ο Christian Eriksen να σηκωθεί από το φορείο δίχως να μας νοιάζει να μπει ξανά στο παιχνίδι, παρά μόνο να χαμογελάσει στην κοπέλα του που περνούσε το δράμα της κοιτάζοντάς τον να χάνει τη Γη κάτω από τα πόδια του.
Το μήνυμα που έστειλε ο παίκτης στους συμπαίκτες του «Είμαι Καλά» ήρθε σαν πέπλο ανακούφισης για το δράμα που ζήσαμε. Η νίκη της Φινλανδίας δεν «άγγιξε» ούτε καν τους ίδιους τους νικητές, καθώς ο πραγματικός νικητής βρισκόταν εκτός γηπέδου.
Για την ιστορία τα 90 λεπτά του ματς μπορεί να ολοκληρώθηκαν, για τον κόσμο όμως τελείωσε στο 43’ και ουσιαστικά ποτέ δεν ξανάρχισε.
Υ.Γ. Μήπως να σταματήσουμε να εκμεταλλευόμαστε μια είδηση στα Μ.Μ.Ε. που αφορά την ανθρώπινη ζωή με σχόλια τύπου «σοκ» και «παλεύει για τη ζωη» προκειμένου να κάνουμε νούμερα;
