Έχεις προλάβει τη Θύρα 7 με τα τσιμέντα, η Θύρα 13 είναι το δεύτερό σου σπίτι και έχεις το παρατσούκλι σου στο Δωματιάκι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Καλά όλα αυτά κι εμείς εδώ πέρα στο Ratpack τους γουστάρουμε τους οπαδούς. Εκείνους που παθιάζονται με την ομάδα τους, βγάζουν τα λαρύγγια τους στο πέταλο κι έχουν τη στοιχειώδη συναίσθηση ότι καλύτερα να τους κοπεί το χέρι από το να το σηκώσουν σε έναν συνάνθρωπό τους μόνο και μόνο επειδή δεν τους κάθεται στο μάτι το χρώμα ενός αντίπαλου κασκόλ.
Με αυτά τα δεδομένα και με αφορμή την επέτειο από την ίδρυση του Απόλλωνα Καλαμαριάς από πόντιους πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη (1926), σκεφτήκαμε να ρίξουμε λίγο τα φώτα των προβολέων στους οπαδούς εκείνων των ομάδων που κάποιοι τις χαρακτηρίζουν «μικρές», αλλά στα δικά τους μάτια φαντάζουν ένα τσακ μικρότερο μέγεθος από την Μπάγερν Μονάχου.
Σίγουρα τους έχεις δει, σίγουρα τους έχεις ακούσει να τραγουδούν σε κάποιο πέταλο. Το θέμα είναι αν τους γνωρίζεις τόσο καλά που δεν θα γυρίσεις να πεις απλά ότι «αυτοί είναι οι φανατικοί της Δόξας Βύρωνα» ξερωγώ, αλλά θα τους κατονομάσεις με το νι και με το σίγμα, βροντοφωνάζοντας: «AYΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ BLUE ARMY!»
Τι λες; Το έχεις;
