Να ζει κανείς ή να συζεί;

Προσπαθώ να θυμηθώ μετά από πόσα ραντεβού ο Κώστας είχε πλέον αποκτήσει τη δική του οδοντόβουρτσα, στο ποτηράκι του δικού μου μπάνιου. Θυμάμαι όμως πεντακάθαρα και με κάθε λεπτομέρεια την αντίδρασή μου όταν την ανακάλυψα. Ήταν πρωί, μπήκα στο μπάνιο να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου και να πατήσω το «start» της ημέρας, θολωμένη ακόμη από τον ύπνο, αρπάζω τη μακρόστενη οδοντόβουρτσα, την πλησιάζω στα δόντια και με έκπληξη συνειδητοποιώ πως ΔΕΝ είναι αυτή που χρησιμοποίησα χθες. Κοίταξα στην άκρη του νιπτήρα και είδα το κόκκινο ποτηράκι με τη δική μου οδοντόβουρτσα απείραχτη. Κοίταξα αυτή στα χέρια μου και σήκωσα το κεφάλι στον καθρέφτη του μπάνιου. Εκτός από την οδοντόβουρτσα, είχαν κάνει την εμφάνισή τους ένα μαύρο μπουκαλάκι αποσμητικό, μία θήκη και ένα υγρό φακών επαφής. 

Δεν ανέφερα ποτέ την ξαφνική εισβολή της οδοντόβουρτσας. Το θεώρησα απόλυτα φυσιολογικό όταν μέρα παρά μέρα ήμασταν φορτωμένοι τσάντες σαν τους νομάδες από το ένα σπίτι στο άλλο. Ναι, οι επόμενοι μήνες κύλησαν με εμένα και τον Κώστα να μεταφέρουμε την πραμάτεια μας από το κέντρο στην Αργυρούπολη και τούμπαλιν. Πότε πήγαινα κάτι τάπερ της μαμάς, πότε ξεχνούσε κάποιο φούτερ -ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΣΧΕΤΑΙ, ώσπου ένα βράδυ, μαζί με τα ρούχα που θα φορούσε αύριο στο γραφείο, έφερε και το laptop του. Σε ρωτώ λοιπόν φίλε μου, όταν σου κουβαλήσει το laptop, μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή για να γίνουν τα δικά μου δικά σου, τα δικά σου δικά μου και εκτός από γκόμενοι, να «μεταμορφωθούμε» και σε συγκάτοικοι;

Μην νομίζεις, δεν αργεί η στιγμή που ένας από τους δύο, ή εσύ ή η αγαπημένη σου θα «ζαλιστεί» από το ατελείωτο πέρα δώθε και θα περάσει στο προκείμενο ρωτώντας σε: «Να ζει κανείς ή να συζεί Κωστάκη;». Η σχέση που παίρνει τις διαστάσεις της συγκατοίκησης, είναι ένα από τα πιο ζόρικα κεφάλαια στο δύσκολο μάθημα της ενηλικίωσης και κοίτα μην σε «πιάσουν» αδιάβαστο και κοπείς. Είναι η στιγμή που από το «σ’ αγαπώ» περνάς στο «σ’ αγαπώ για αυτό θα πάω super market, θα μαγειρέψω, αλλά μετά εσύ θα πλύνεις τα πιάτα». Είναι η στιγμή που η ίδια η ζωή ανεβάζει τον πήχη, πιο πολύ και από ταινία του Χόλιγουντ όπου ο ένας πεθάνει για τον άλλο, και ζητάει κάτι παραπάνω: Να ζήσουν ο ένας για τον άλλο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Α! Και σαν δεν φτάνανε όλα αυτά, η κίνηση αυτή δίνει συνήθως σε μαμά, μπαμπά, γιαγιά, μακρινή θεία και όλους όσοι αδημονούν να σε καμαρώσουν γαμπρό για να κλείσουν τα μάτια τους ήσυχοι, το λανθασμένο πράσινο φως πως μεταλλάχτηκες σε οικογενειάρχη, «κύρης του σπιτιού» και τρέχουνε να ραφτούνε. Το ζήτημα όμως δεν είναι όλοι αυτοί αλλά «αυτή», ο πρώτος άνθρωπος που θα αντικρύζεις μόλις ανοίγεις τα μάτια και ο τελευταίος πριν κοιμηθείς. Αν θες να μάθεις τι κρύβεται πίσω από «αυτή» ένας τρόπος υπάρχει: Να συγκατοικήσεις μαζί της.

Όπως εσύ φοβάσαι ότι από «εργένης» θα γυρίζεις σπίτι και θα αισθάνεσαι παντρεμένος, το ίδιο νιώθει και εκείνη. Όπως εσύ αγχώνεσαι για το πού και πότε πλέον θα μπορείς να βρεθείς πιο prive με αυτό που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σου, έτσι και εκείνη αγχώνεται για τη στιγμή που θα πάει τουαλέτα και εσύ θα βρίσκεσαι στο δίπλα δωμάτιο ακριβώς. Για να σε καθησυχάσω λοιπόν, το γεγονός ότι μία κοπέλα σου προτείνει να συγκατοικήσετε, δεν σημαίνει ότι θέλει να σε τυλίξει σε μία λαδόκολλα και να σε φέρει παρά τη θέλησή σου μπροστά από τον παπά. Αν όντως πιστεύεις κάτι τέτοιο, καλύτερα να χωρίσετε σήμερα κιόλας. Αν, βέβαια, σου έχει εκφράσει εμμέσως πλην σαφώς πως ονειρεύεται να ντυθεί «χιονούλα» και μετά να διαιωνίσει το είδος, βλέπει τη συγκατοίκηση περισσότερο σαν ένα μεταβατικό στάδιο, παρά σαν ένα πείραμα που θα αποφανθεί πόσο «φτιαγμένοι» είστε ο ένας για τον άλλο. Για αυτό, πριν αποφασίσεις να βάλεις τις μάλλινες κάλτσες σου, στο ίδιο συρτάρι με τα δικά της καλσόν, συζήτησε μαζί της τις προεκτάσεις που έχει στο μυαλό της η συγκατοίκηση. Η αλήθεια είναι πως μια καλή συγκατοίκηση δίνει το «οκ» για να ανέβει ένα ζευγάρι τα σκαλιά της εκκλησίας, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι σε υποχρεώνει κάποιος να το κάνεις.

«Βουτώντας» στα βαθιά νερά της συγκατοίκησης και εσύ και η αγαπημένη σου, μόνο κερδισμένοι μπορείτε να βγείτε στην επιφάνεια. Θα έχετε την ευκαιρία να «τριφτείτε», να ξεδιπλώσετε πτυχές της προσωπικότητάς σας μέσα από καταστάσεις πέρα των κοινωνικών συναντήσεων και να ανακαλύψετε ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες ο ένας για τον άλλο, ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό σας. Συγχρόνως, η συναισθηματική φροντίδα που θα αναπτυχθεί θα δημιουργήσει ένα ζεστό κουκούλι και για τους δύο όπου μέσα σε αυτό θα νιώθετε άνετοι και ασφαλής. Τον προσωπικό χώρο και χρόνο που επενδύσατε στο νέο σπιτικό, θα τους εξαργυρώσετε με στιγμές αληθινής ευτυχίας καθισμένοι στον καναπέ Σάββατο βράδυ, με απύθμενες μεταμεσονύχτιες συζητήσεις, καμένες «απόπειρες» στο φούρνο με πατάτες, αγκαλιές που σε κρατάνε όταν νομίζεις ότι «γκρεμίζεσαι». Το συναίσθημα ότι επιστρέφοντας, μετά από μία δύσκολη μέρα, κάποιος σε περιμένει, είναι ανεκτίμητο. Ακόμα και αν η συγκατοίκηση δεν ευδοκιμήσει, τουλάχιστον σας γέμισε εμπειρίες, σας βοήθησε να αποφύγετε νωρίτερα μία σχέση που δεν θα έβγαζε κάπου ή -μη χειρότερα- έναν γάμο που είχε 99% πιθανότητες αποτυχίας.