Το σύνθετο φαινόμενο του «καληνυχτάκια»

Γέμισε ένα ποτήρι με το αγαπημένο σου malt και τον απαραίτητο πάγο ή αν είσαι πιο λαϊκό αγόρι πιάσε μία «παγωμένη», πάρε βαθιά ανάσα, κάτσε αναπαυτικά και ετοιμάσου να αναλύσουμε το φαινόμενο-μάστιγα-κρυφή πληγή, που έχει πέσει σαν κατάρα πάνω στο αντρικό και το «αδύναμο» φύλο. Πρόκειται για αυτό το σπάνιο είδος που έχει λεκιάσει με ντροπή το συνάφι σου και θλίψη το δικό μου. Ακριβώς επειδή για ένα καθαρό κούτελο ζούμε, ετοιμάσου στο παρακάτω κείμενο να κατακεραυνώσουμε παρέα κάθε απανταχού «καληνυχτάκια». Ναι για αυτούς λέω, που εξαιτίας τους εμείς οι γυναίκες οδυρόμαστε πως δεν μας την πέφτετε πια ή απλά δεν ξέρετε πώς να το κάνετε. 

Σε μία προσπάθεια να ορίσω την έννοια του «καληνυχτάκια», οφείλω να σε ενημερώσω πως προκύπτουν τρεις βασικές διακλαδώσεις από τον κεντρικό πυρήνα του «ιού». Για αρχή μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ο τύπος ο οποίος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να «ρίξει» μία γυναίκα, θα την πάει, θα τη φέρει, θα την ξαναπάει θα την ξαναφέρει, με την ελπίδα ότι αργά ή γρήγορα θα τη ρίξει και στο κρεβάτι, καταφέρνοντας φυσικά στο τέλος το απόλυτο τίποτα. Από την ίδια κατηγορία προκύπτει και ο «φίλος καληνυχτάκιας», ο πολύ συμπαθητικός τύπος, που επίσης θα γίνει πρόθυμα χαλί να τον πατήσεις με την ελπίδα πάντα ότι λίαν συντόμως θα του κάτσεις, ώσπου στο τέλος καταλήγεις να τον θέλεις δίπλα σου, αλλά μόνο για φίλο. Τέλος, έρχεται η τρίτη και φαρμακερή κατηγορία «καληνυχτάκια», εκείνος που δείχνει να απολαμβάνει τη συντροφιά μας, βλέπει ότι από πλευράς μας υπάρχει η διάθεση να πάμε το ρομαντικό ραντεβού ένα βήμα πιο πέρα, αλλά επιλέγει να μας αφήνει στο τέλος της βραδιάς να τον κοιτάμε σαν παγοκολόνες ενώ εκείνος απομακρύνεται λέγοντας «καληνύχτα», «τα λέμε» ή κάτι εξίσου αποκαρδιωτικό. Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα, ποιος είναι ο κεντρικός πυρήνας της συγκεκριμένης έννοιας. Ο οποιοσδήποτε «καληνυχτάκιας», σε καμία από τις παραπάνω αφηγήσεις και σε κανένα παράλληλο σύμπαν, δεν καταλήγει να είναι σε σχέση ή στο κρεβάτι με κάποια κοπέλα.

Για την πρώτη κατηγορία όσο σκληρά δείχνουν τα πράγματα, άλλο τόσο απλά είναι. Πρόκειται για θρασύδειλους τύπους που δεν έχουν το σθένος να εκφράσουν την πρωτόγονη ανάγκη τους να «οριζοντιόσουν» την κοπέλα ή να την πιάσουν από το χέρι, ακριβώς γιατί γνωρίζουν πως δεν είναι για τα δόντια τους, οπότε κινούνται… μέσω Λαμίας. Ο τρόπος προσέγγισης της συγκεκριμένη κατηγορίας «καληνυχτάκια» είναι τόσο οφθαλμοφανής και «άγαρμπος», που 99,9% των φορών, η κοπέλα δεν «ψήνεται» εξαρχής αλλά είναι πολύ ευγενική και διακριτική για να το εκφράσει πιο ξεκάθαρα από ό,τι το έχει επανειλημμένα εκφράσει. Αργά η γρήγορα θα σταματήσει να δέχεται τις προσκλήσεις του «καληνυχτάκια», ο «καληνυχτάκιας» βέβαια θα κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και θα επιμείνει, εκείνη θα τον απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα ώσπου στο τέλος ο τύπος θα παρεξηγηθεί κι από πάνω, θυμίζοντάς της όλες εκείνες τις φορές που εκείνος «έτρεξε» για εκείνη και εκείνη τον φλόμωσε με «τυφλές ελπίδες». Είναι ένα καγκούρικο υβρίδιο μεταξύ του Barney από το How I met your mother και του Stifler από το American Pie, δεν θα μπορούσα να το σκιαγραφήσω καλύτερα. Ωστόσο, είναι μία σχετικά άκακη κατηγορία «πεσιματία» αναμφίβολα όμως η πιο γλοιώδης και ασυγχώρητη, για το γυναικείο φύλο, από όλες.

Ο «φίλος καληνυχτάκιας» κακά τα ψέματα, είναι μία παρεξηγημένη, αδικημένη και τόσο αξιαγάπητη κατηγορία ανθρώπου όσο τα «Αρκουδάκια της Αγάπης» που βλέπαμε μικροί. Εμείς πάλι, σε καμία περίπτωση, ούτε καν στην πιο τρελή μας φαντασίωση, δεν θέλουμε να βρεθούμε γυμνές στο κρεβάτι με τα «Αρκουδάκια της Αγάπης». Συνήθως, πρόκειται για τα «καλά παιδιά» που θέλουμε να τα κεράσουμε πάστα. Το χαμηλό self esteem και κάνα δυο άκυρα που «φάγανε» στο παρελθόν, τους οδηγούνε σε μία αποτυχημένη προσπάθεια να βολιδοσκοπήσουν τη φάση μας, ώστε να αποφύγουν το Χ όταν αποφασίσουν να περάσουν στο… ψητό. Έτσι, μπαίνουν στη διαδικασία να μας προσεγγίσουν με μία και καλά πιο «φιλική» διάθεση. Έρχονται μαζί μας για καφέ συλλέγοντας πληροφορίες, ακούνε τα γκομενικά των φιλενάδων μας και σε ανίατες περιπτώσεις βοηθάνε και εμάς με τα δικά μας. Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο δεκτική είναι η κοπέλα, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρει ο «φίλος καληνυχτάκιας» να καταλάβει αν έχει ελπίδες.

 Γιατί ο «φίλος καληνυχτάκιας» φίλε μου, από την πλευρά της κοπέλας, μερικές φορές έχει πιθανότητες να την κερδίσει στο τέλος της ιστορίας. Δεν θα το κάνει όμως, γιατί ο ίδιος σαμποτάρει τον εαυτό του. Οι αληθινές του προθέσεις θα αρχίσουν να γίνονται αντιληπτές από εμάς, τη στιγμή που εκείνος θα αρχίσει να «ασφυκτιεί» από το φιλικό κλίμα που ο ίδιος θα έχει προκαλέσει. Το παιχνίδι από εκεί και πέρα είναι χαμένο. Το «Αρκουδάκι της Αγάπης» θα αρχίσει να έχει μία passive aggressive συμπεριφορά, να κάνει άσκοπες γκρίνιες, να απαιτεί περισσότερο χώρο και χρόνο και να κινδυνεύει από «φίλος καληνυχτάκιας» να μεταβεί στην πρώτη κατηγορία. Δυστυχώς το αντίστροφο, ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Γιατί αγόρι μου καλό, ενώ έχεις όλα τα φόντα να «παίξεις» μπάλα, κάνεις του κεφαλιού σου; 

Η συγκεκριμένη κατηγορία «καληνυχτάκια» είναι ο λόγος που αμέτρητες γυναικείες καρδιές εκεί έξω μαζεύουν καθημερινά τα κομμάτια τους. Αντιλαμβάνομαι πως μερικές φορές, ακόμη και για έναν άντρα είναι δύσκολο να βρει το σθένος να κάνει την πρώτη κίνηση ή να εκφράσει ξεκάθαρα σε μία γυναίκα τι πραγματικά επιθυμεί από εκείνη αλλά ας ως πότε σκοπεύεις να πηγαινοφέρνεις και την κοπέλα και αυτή τη στάσιμη κατάσταση; Η συγκεκριμένη κατηγορία «καληνυχτάκια» είναι και η λιγότερο διαχειρίσιμη για εμάς. Περιλαμβάνει όλους εσάς τους «γυπαετούς» εκεί έξω, που επιστρατεύετε όλη σας τη γοητεία στο πρώτο, στο δεύτερο, στο τρίτο, άντε τέταρτο και -φτου και βγαίνω- ραντεβού, για να μας αφήσετε στο φινάλε να ξεροσταλιάζουμε στην εξώπορτα του σπιτιού, να κρεμόμαστε από τα χείλη σας για ένα φιλί, έχοντας αναπάντητα ερωτηματικά, ενώ μας ξεπετάτε στα γρήγορα με ένα ξεροκόμματο «καληνύχτα». Δεν ξέρω αν κάνω καλά που το παραδέχομαι ενώπιων όλων, αλλά τις περισσότερες φορές περιμένουμε και μία και δύο τρεις και τέσσερις -πόσο πια φίλε μου- μέρες, ώσπου σε μία στιγμή απελπιστικής έξαρσης που έχουμε χάσει κάθε ίχνος σας, στέλνουμε εκείνο το δειλό: «Τι κάνεις; Όλα καλά;» θέλοντας να πάρουμε κάπως την κατάσταση στα χέρια μας, για να λάβουμε εντέλει από εσάς το αποστομωτικό «Διαβάστηκε». Εμάς θα μας απαντήσει κάποιος επιτέλους γιατί ενώ «Διαβάστηκε» δεν απαντήθηκε και δεν πέρασε ποτέ στο επόμενο βήμα;