«Τι εννοείς όταν λες πως δεν οδηγείς;»

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η οδήγηση δεν είναι θέμα αντρικό, αφορά και στα δύο φύλα. Και αυτό το πιστεύουμε όλοι (για να κάνουμε τη δουλειά μας πιο εύκολα). Το αν οδηγείς μέχρι το αν γνωρίζεις να οδηγείς απέχει παρασάγγας, αλλά δεν είναι αυτό το topic αυτού του άρθρου. Εδώ το θέμα μας είναι τι παίζει με τα κορίτσια, όταν εσύ δεν οδηγείς, δεν έχεις καν δίπλωμα, βλέπεις σήμα και δεν ξέρεις τι επιτρέπεται και τι όχι.

Διότι υπάρχει κόσμος εκεί έξω, που δίνει ψωμί στα κίτρινα αυτοκίνητα που οι οδηγοί τους κάπως πρέπει να επιβιώσουν, δεν αντιλέγουμε. Όμως, τι πιστεύουν τα κορίτσια όταν δεν μπορείτε να σταθείτε πίσω από ένα τιμόνι; Είναι μαγκιά ή αυτοταπείνωση; 

Δίνουμε λοιπόν τη δική μας προσέγγιση για εκείνους που δεν «το ‘χουν» με το γκάζι.

Χαίρομαι ΠΑΡΑΠΑΡΑΠΟΛΥ που θα γράψω κι εγώ την ταπεινή μου γνώμη για αυτό το όμορφο θεματάκι. Μόνο που εδώ έχετε να κάνετε με έναν θηλυκό Νίκι Λάουντα, οπότε μάλλον αυτά που θα διαβάσετε δεν θα σας αρέσουν. Τουτέστιν, θέλω ο άντρας στο τιμόνι να είναι φωτιά. Ναι, ναι, όπως το άκουσες. Το τιμόνι, θεωρώ, πως αποδεικνύει όλη την επιδεξιότητα και την σπιρτάδα ενός ανθρώπου (ανεξαρτήτως φύλου). Αν είσαι… σπίρτο αναμμένο και σου κόβει, το τιμόνι θα το πηγαίνεις πένα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι έξυπνος, αρκεί να είσαι σε εγρήγορση. Τέλος πάντων, τόση ώρα γράφω για εκείνους που οδηγούν, διότι αυτοί που ΔΕΝ οδηγούν δεν είναι καν κατηγορία. ΓΝΩΜΗΜΟΥ.

Διότι, φίλε μου, θέλει το κορίτσι να το βγάλεις ραντεβού. Θα περάσεις να το πάρεις με το ταξί, θα μου πεις. Και οκ, την πρώτη φορά είναι παπακαλιάτικο το σκηνικό, την 6η φορά όμως δεν είναι. Επίσης θέλετε να πάτε μία εκδρομή, πώς στο καλό θα πάτε αν και εκείνη δεν οδηγεί; Με τα ΚΤΕΛ; Ή μήπως περιμένεις να σε κυκλοφορεί όλη την ώρα το νέτο; Όχι, φίλε μου, το τιμόνι είναι κι αυτό μία αντρική δουλειά την οποία πρέπει να πάρεις απόφαση να κάνεις. Τι φοβάσαι, άλλωστε;

Μπορεί ο Άσιμος να τραγουδάει ποιητικά: «Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί» αλλά δεν πάω πια Λύκειο και έχω φάει τόση κίνηση στην Κηφισίας Παρασκευή μεσημέρι και τόσο φανάρι στη Βουλιαγμένης που ειλικρινά φίλε μου, αν το μόνο που οδηγείς είναι τα πόδια σου ή το ποδήλατο, καλύτερα να χωρίσουν οι δρόμοι μας στην επόμενη διασταύρωση.

Δεν σκοπεύω να καλύπτω για τα επόμενα 1, 2, 3 (παραπάνω δεν πάει) χρόνια, την απόσταση για να σε δω, να σε φέρω και να σε πάω επειδή εσύ δεν έχεις αξιωθεί ακόμη να πάρεις το δίπλωμα. Δεν είναι ζήτημα στάτους ή ανδρισμού είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέψου φίλε μου ότι ο τροχός ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου μετά τη φωτιά.

Αν δεν τσουλάς σε τέσσερις τροχούς -ζήτω που καήκαμε- χλωμό το κόβω να τσουλήσει αυτή η σχέση παρακάτω. Δεν το διαπραγματεύομαι με τίποτα και στο τιμόνι ασκώ βέτο. Μήπως θέλεις να σου ανοίξουμε και την πόρτα; Γιατί κάτι τέτοιο θα το έκανα μόνο για τις φίλες μου αλλά μάντεψε: δεν χρειάστηκε προς το παρόν γιατί όλες τους έχουν δίπλωμα.

Ποδήλατο, μετρό, ηλεκτρικός, τρόλεϊ, τραμ, 040, ΚΤΕΛ. Οι επιλογές είναι πολλές και θα μας πάνε παντού. Ποια είμαι εγώ που θα σε κρίνω; Πήρα το δίπλωμα πριν από δέκα χρόνια, πήρα και αμάξι και από τότε δεν έπιασα ξανά το τιμόνι. Έχω περπατήσει από το Μαρούσι έως την Καλλιθέα τουλάχιστον πέντε φορές στη ζωή μου. Δεν θα απογοητευτώ, λοιπόν, αν την επόμενη φορά θελήσεις να μου κρατήσεις συντροφιά στη διαδρομή. 

Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άσχημα που δεν είσαι γκαζιάρης. Το λένε και οι έρευνες, άλλωστε: Οι Millennials (εγώ και σύ δηλαδή) δεν τα πηγαίνουν καλά με την οδήγηση. Γιατί να «κολλάμε» στην κίνηση και να ξοδεύουμε τον μισό μας μισθό σε βενζίνη όταν έχουμε στα χέρια μας τα κατάλληλα apps για τις μετακινήσεις στην πόλη; Αν παρά τα όσα έγραψα, εξακολουθείς να αισθάνεσαι άσχημα που δεν οδηγείς, τότε μπορείς απλώς να αρχίζεις να υποστηρίζεις πως το κάνεις από άποψη διότι είσαι… τύπος αθλητικός με οικολογική συνείδηση. Αν έχεις ποδήλατο, γιατί να μην έρθω μαζί σου μια βόλτα;