«Είμαι χωρισμένος με παιδί»

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν ξέρω ποια είναι η καταλληλότερη απάντηση όταν κάποιος ξεστομίζει ότι το κοντέρ του μετράει ήδη ένα γάμο -πόσο μάλλον αποτυχημένο, ο οποίος περιλάμβανε και τα απαραίτητα κουτσούβελα, που υποτίθεται θα ολοκλήρωναν την ευτυχία του. Οκ. Μπορεί η ζωή του να μην περιλαμβάνει πλέον τη σύζευξη αλλά αναπόφευκτα συνεχίζει να περιλαμβάνει τα παιδιά. 

Δεν έχουν περάσει πάνω από 5 χρόνια που η φίλη μου μας έπρηζε για τον γοητευτικό τύπο από τη δουλειά της. Στα ραντεβού τους όλα κυλούσαν με τους πατροπαράδοτους ρομαντικούς ρυθμούς, μέχρι που ένα βράδυ ανάμεσα σε κάτι αναμμένα κεριά, ο τύπος της ανέφερε πως τα 4 αδέρφια του που ζουν στο εξωτερικό έχουν πλέον όλοι τη δική τους οικογένεια. Η φίλη μου πήρε το γοητευτικό βλέμμα της γυναίκας που έχει φάει τους άντρες με… το κουτάλι και έχει για όλα μία έτοιμη απάντηση (ή μία καλή ερώτηση). Παίζοντας με την τύχη της ρώτησε σαγηνευτικά: «Και εσύ πώς τη γλίτωσες;» για να πάρει πίσω το αποστομωτικό: «Δεν τη γλίτωσα». Δεν ήμουν μπροστά αλλά κάθε φορά που το διηγείται και σταματάει σε αυτό το κρίσιμο σημείο, εγώ τη φαντάζομαι να κατεβάζει στο μυαλό της μια λίστα από φράσεις, στην προσπάθειά της να βρει αυτή που θα τη βγάλει πιο ανώδυνα από την άβολη θέση.

Στη θέση της, πιθανότατα θα επιχειρούσα κάποια απάντηση- «πυροσβεστήρα» του τύπου: «Όλα μες τη ζωή είναι» ή «Συμβαίνουν και αυτά», προσπαθώντας να κρύψω πως μέσα στο μυαλό μου τον έχω τοποθετήσει σε τουλάχιστον τρία καρέ να αλλάζει πάνες ή να σπρώχνει ένα καρότσι διδύμων. Όχι, δεν το κάνω μεγάλο θέμα φίλε μου. Ένα παιδί, πόσο μάλλον δύο και πόσο μάλλον δίδυμα, είναι ένα τεράστιο θέμα από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να το μεγεθύνω.

Πλέον όσο μεγαλώνουμε τόσο αυξάνονται και τα κρούσματα. Ξαφνικά, όλοι έχουν προλάβει πριν σε γνωρίσουν, να περάσουνε στέφανα και να σπείρουν και ένα καρπό του έρωτα που έμελλε να τελειώσει τόσο άδοξα, ψάχνοντας μετά από αυτόν την τύχη τους αριστερά δεξιά. Ώσπου ο δρόμος σας φέρνει και τους δύο καθισμένους στο τραπέζι ενός εστιατορίου, περιμένοντας με αγωνία να μάθετε τι θα γίνει στο μέλλον με εσάς.

Φίλε, πατέρα και πρώην σύζυγε, δεν θεωρώ ότι αυτό που θα σπρώξει μία γυναίκα διακριτικά μακριά σου είναι το γεγονός ότι το ιστορικό σου είναι βεβαρυμμένο από ένα γάμο ακόμη και αποτυχημένο, αλλά τα αγγελούδια που έχεις αποκτήσει από αυτόν. Ναι, δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να γίνουν μάνες -και καλά κάνουν- αλλά, μία γυναίκα ώριμη και κατασταλαγμένη που η μητρότητα για αυτή αποτελεί ύψιστο σκοπός ζωής, έχει σταματήσει από καιρό να αναζητεί το άλλο της μισό στα μάτια σου και ψάχνει τον πατέρα των παιδιών της. Αυτό θα πει ότι εκτός από έναν καλό σύντροφο, στο πίσω μέρος του μυαλού της, θέλει και έναν καλό πατέρα για τα μελλοντικά παιδιά της, έναν άνθρωπο που μαζί θα χτίσουν μία οικογένεια. 

Το ότι έχεις ήδη ένα παιδί δεν σε καθιστά ανίκανό ή ακατάλληλο στα μάτια της, απλά φαντάζομαι πως θα ήθελε το παιδί που θα κάνει εκείνη μαζί σου να πάρει όλη την πατρική σου αγάπη, χωρίς να διεκδικείται -δικαιωματικά- από κάποιο άλλο παιδί. Με άλλα λόγια, δεν είναι ότι την ενοχλεί που έδωσες όρκους αιώνιας αγάπης με κάποια άλλη πριν από εκείνη, συμβαίνουν αυτά, απλά δεν θέλει να λείψει τίποτα στο δικό της παιδί. Και κακά τα ψέματα, εσένα ο χρόνος σου είναι ήδη μοιρασμένος. Πάνω κάτω έτσι έχουν τα πράγματα για όλες τις: «Θοδωρή εγώ πότε θα γίνω μάνα;» και αυτό φίλε μου, είναι απόλυτα θεμιτό.

Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει όταν ο έρωτας παρεμβαίνει και κάνει κουμάντο για τα καλά. Μπορεί πριν δει σε σένα τον ιδανικό σύντροφο και πατέρα, να προλάβει να σε ερωτευτεί τόσο που να είναι έτοιμη να αγκαλιάσει το παρελθόν σου, όσα παιδιά, σκυλιά, γατιά και αν περιλαμβάνει. Όσο αφελές ή «παιδικό» κι αν μοιάζει αυτό, δείχνει πολύ πιο θαρραλέο από το παραπάνω. Προφανώς θα υπάρχουν μικρά τσιμπήματα ζήλειας για τα «φαντάσματα» του παρελθόντος, δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο είσαι όντως ικανός να στηρίξεις την προσπάθεια για μία νέα οικογένεια, άγχος για την επαφή με τα παιδιά σου αλλά, έχει αποδεχτεί το γεγονός πως μέχρι να κάνετε δικά σας παιδιά προτεραιότητα στη ζωή σου θα είναι πάντα τα παιδιά που έχεις ήδη από τον πρώτο σου γάμο. Ναι. Ξέρει εξαρχής ότι έρχεται δεύτερη στη ζωή σου και την καρδιά σου, αλλά δεν την απασχολεί. Είναι διατεθειμένη να υπερπηδήσει τα πάντα σαν άλλη Wonderwoman, γιατί πριν από τον ιδανικό σύντροφο και πατέρα, βλέπει στα μάτια σου, τον άνθρωπο που μαζί του θα ήθελε να τολμήσει να μοιραστεί το υπόλοιπο της ζωής της. Άσχετα με το αν το «υπόλοιπο» θα εμπλουτιστεί στην πορεία από βέρες, γαλάζια μπαλόνια που γράφουν «IT’S A BOY», σχολικές εκδηλώσεις και κυριακάτικα τραπεζώματα. Όλα άλλωστε, μες τη ζωή είναι. 

Οπότε, αν αναρωτιέσαι, δεν υπάρχει κανένας καθολικός ρατσισμός για τα αγόρια που «δεν τη γλίτωσαν», μπλέχτηκαν από νωρίς στο χορό του Ησαΐα και βγήκαν από αυτόν λιγάκι ζαλισμένοι. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι και τόσες διαφορετικές ιστορίες, όρεξη να ΄χεις να ακούς. Αν θέλεις βέβαια μία πιο προσωπική οπτική, οφείλω υπεύθυνα να αναφέρω πως πρέπει να μεγαλώσω πρώτα το παιδί μέσα μου για να αναλάβω έστω και για μία ώρα το παιδί του οποιοδήποτε άλλου. Μέχρι τότε είμαι όχι μόνο ακατάλληλη, αλλά σχεδόν επικίνδυνη. Άσε που νομίζω πως ένας μπαμπάς στη ζωή μου, προς το παρόν μου φτάνει και μου περισσεύει.

Αν απολαμβάνετε να μπαίνετε στο μυαλό των γυναικών, μπορείτε να διαβάστε περισσότερα άρθρα από την κατηγορία "SHE SAID"