Διακοπές… Μία λέξη, δεκάδες λόγοι τσακωμών στο γραφείο. «Εγώ θα πάρω 15γουστο» - «Όχι εγώ» – «Όχι, εσύ πήρες πέρσι» – «Δεν γίνεται να λείπεις κάθε Παρασκευή για να πηγαίνεις ΣΚ στις Κυκλάδες» και άλλες τέτοιες όμορφες κουβεντούλες που συνήθως συνοδεύονται με γκριμάτσες, διαδραματίζονται στο γραφείο κατά τον Ιούνιο.
Μαγικές λεξούλες όπως «εγώ έχω παιδί» ή «εμένα ο άντρας μου τότε έχει άδεια» ξεστομίζονται, για να γίνουν θέμα συζήτησης ακόμα και στο… κυλικείο. Και κάπου εκεί, εσύ, που επίλεξες να πάρεις άδεια στις 20 Αυγούστου για να πας διακοπές με τον Κωστάκη στη Μήλο και όχι στις 5 Αυγούστου ώστε να πας στην Πάρο με τα κορίτσια. Μαλακία σου.
Τον ρώτησες 10 (μπορεί και 20) φορές, πότε να πάρεις άδεια. Ο Κωστάκης είπε: «ΕΓΩ θα πάρω στις 5 Αυγούστου, αλλά θα πάω μια βδομάδα στα Κουφονήσια με τους κολλητούς και άλλη μια βδομάδα στη γιαγιά μου στη Χαλκίδα. Πάμε μαζί κανένα τριήμερο, αν βγει». Κάπου εκεί, το πρώτο καμπανάκι χτύπησε και εσύ δεν το άκουσες καν…
Διότι, δεν γίνεται απλά να σου ανακοινώνει πότε θα πάρει άδεια (ακόμα κι αν η εταιρεία του κλείνει), επειδή περίμενε… να τον ρωτήσεις. Θα έπρεπε να σου πει: «Άκου, Αννούλα, επειδή θα πάρω άδεια τότε και θα πάω εκεί και εκεί, εσύ πότε σκέφτεσαι να πάρεις, ώστε να καταφέρουμε να πάμε και μαζί έστω ένα 3ήμερο». Όχι, ότι αυτή η εκδοχή των διακοπών μάς καλύπτει, αλλά έχει μια σαφή διαφορά από την πρώτη εκδοχή της ιστορίας, που ο τύπος απλά κοίταξε την πάρτη του.
Με τούτα και με εκείνα, εσύ ποντάρεις στο 3ημεράκι, όποτε παίρνεις άδεια όποτε σου είπε εκείνος να πάρεις. Και επειδή δεν γίνεται να τη βγάλεις με ένα 3ήμερο, πείθεις και τις κολλητές να πάτε όλες μαζί στο νησί κατά τις 20 Αυγούστου, αφού θα έχεις επιστρέψει και από το φανταστικό 3ήμερο με τον Κωστάκη. Και οι μέρες περνούν, κλείνεις δωμάτιο με τα κορίτσια, κλείνεις εισιτήρια, κλείνεις αυτοκίνητο, αγοράζεις μαγιό και αντηλιακά, όμως κάτι εκκρεμεί: Το 3ήμερο με τον Κωστάκη, που το έχει κάνει «αβαβά» και τίποτα δεν έχει αναφέρει. Τι να κάνεις κι εσύ, του λες ξανά: «Κωστάκη, πού λες να πάμε τελικά εκείνο το 3ήμερο», για να πάρεις την απάντηση: «Αχ, τελικά θα καθίσω περισσότερες μέρες στη γιαγιά μου, γιατί θα έρθουν και οι γονείς μου… Δυστυχώς δεν βγαίνει» και να μείνεις με το… παγωτό στο χέρι.
Κάπου εκεί καταλαβαίνεις το προφανές: Ο Κωστάκης δεν ήθελε να πάει διακοπές μαζί σου. Ναι, είναι σκληρό, αλλά πολύ πραγματικό και καλά θα κάνεις να το δεις (και να το αντιληφθείς) όσο είναι ακόμα νωρίς.
Μια ιστορία που αξίζει να διαβάσεις
Θα σου διηγηθώ εν συντομία μία (καθόλου γλυκιά) ιστορία: Ήμουν ένα χρόνο σε σχέση με τον Γ. Μάλλον, όχι, ήμουν 9 μήνες σε σχέση μαζί του όταν άρχισα να τον ρωτάω πού θα πάμε διακοπές. Μάλιστα, έμενα στο σπίτι του, ζούσαμε μαζί. «Να, μωρέ, δεν έχω αρκετά χρήματα» μου είπε. «Να σου δανείσω» είπα. «Α, δεν θέλω να χρωστάω» απάντησε. «Μα θα πάρεις επίδομα αδείας» θυμήθηκα. «Α, με αυτό θέλω να βάλω λάστιχα στο αυτοκίνητο» είπε αμέσως.
Να μη σας τα πολυλογώ, λίγο που δεν είχε χρήματα, λίγο που βασικά δεν γούσταρε, είπαμε να πάμε διακοπές στο εξοχικό ΜΟΥ, με εμένα έξαλλη, που αντί να λιάζομαι στις παραλίες της Αμοργού, έπρεπε να λιαστώ στην… Ασπροβάλτα.
«Δεν είναι άξιος ούτε την γκόμενά του να πάει διακοπές» είπα από μέσα, αλλά και απ’ έξω μου και η φράση έφερε τη ρήξη που χρειαζόμασταν. «Εγώ δεν θα πάω κάπου, όμως μαζί δεν θα πάμε πουθενά. Κανόνισε τις διακοπές σου» μου είπε μία μέρα πριν την αναχώρησή μας για την Ασπροβάλτα. Κλάματα, φωνές, υστερίες, μαζεύω τα μπογαλάκια και την αξιοπρέπειά μου και μετά από δύο μέρες φεύγω για διακοπές με την αδερφή μου (όχι θα κάτσω να σκάσω). Και τη δεύτερη μέρα που είμαι στην άλλη άκρη του Αιγαίου, τρεις μέρες από το σκηνικό, με παίρνει τηλέφωνο να μου ανακοινώσει: «Πήρα να σου πω ότι αύριο θα πάω στη Σέριφο με τα παιδιά». Με το αμάξι (σκέψου δηλαδή μεταφορικά). Και «πόσο θα κάτσεις;» ρώτησα. «Α, δεν ξέρω, θα δω, αφού θα με φιλοξενούν» απάντησε.
Και το πρώτο βράδυ βγήκε μέχρι τις 7 το πρωί και δώστου τα μπουκάλια να κατεβαίνουν και τα κορίτσια να ανεβαίνουν (στο μπαρ). Αποτέλεσμα; Έστειλα όλη την αρνητική μου ενέργεια, ο Γ. αρρώστησε τόσο που την επόμενη μέρα βρέθηκε στο νοσοκομείο και όλες τις υπόλοιπες 10 στο κρεβάτι, αγκαλιά με την αντιβίωση. Fair enough.
At least
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, αφού τον έχω σουτάρει και ζω τον έρωτα (τον αληθινό), έχω να σου πω τα εξής: Αν ο άλλος θέλει να πάει διακοπές μαζί σου, θα κινήσει γη και ουρανό για να περάσεις (περάσετε) καλά. Θα έρθει αυθόρμητα και θα είναι κάτι σαν… ανάγκη και για τους δύο, να φύγετε μακριά από όλους και από όλα, να κυλιστείτε στην άμμο, να φάτε τα ψαρικά σας πάνω στο κύμα, να περάσετε καλά και να γουστάρετε (με δυο λόγια).
Όσον αφορά στα αγόρια/άντρες, ένα πράγμα έχω να πω αν με διαβάζουν: Να κάνετε clear στο κορίτσι που στέκεται απέναντί σας πως δεν θέλετε να πάτε διακοπές μαζί του. Πως το έχετε μόνο για το χειμώνα ή για καβάτζα μέχρι να βρείτε κάτι άλλο. Δεν είναι κακό να είσαστε ειλικρινείς. Κακό είναι να είστε δειλοί.
Αυτά από μένα και καλές διακοπές (με όποιον, όπου, όποτε).
