Τρεις φορές έχω πάει στην Πάρο. Στην αρχή, ο αριθμός μού φαινόταν υπερβολικός, όμως μετά κατάλαβα ότι για όλους υπάρχει εκείνο το νησί που επισκέπτονται συχνά είτε επειδή τους έχει ενθουσιάσει είτε επειδή ο κολλητός έχει σπίτι. Για εμένα, αυτό είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων που βρίσκεται απέναντι από τον Tom Hanks, τον οποίο και δεν είδα ποτέ (σ.σ. Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, αλλά παράπονο το έχω).
Πριν προλάβεις να εξάγεις τα συμπεράσματά σου βασιζόμενος στη για πολλά χρόνια ταύτιση της Πάρου με το Λύκειο και τις διακοπές του σχολείου, αυτό που πρέπει να μάθεις ή, καλύτερα, να θυμηθείς είναι ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δείχνουν. Σίγουρα όχι όπως έχει αφήσει το ευρύ κοινό να πιστεύει η καθαρά πιο εμπορική πλευρά του προορισμού που πολλές φορές δεν αφήνει την πραγματική ομορφιά και την ντόπια γοητεία του νησιού να αναδειχθούν με τον τρόπο που τους αξίζει. Άσε που είναι ιδανική επιλογή ό,τι παρέα κι αν έχεις μαζί σου.
Επίσκεψη No1: Οι συμμαθητές
Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Πάρο ήταν μόλις τελείωσα το Λύκειο -ναι, μεγάλη πρωτοτυπία, ξέρω-. Είχαμε πάει παρέα επτά ατόμων, 4 αγόρια, 3 κορίτσια, και κάναμε ό,τι συνήθιζαν να κάνουν 18χρονα παιδιά σε διακοπές: Ήμασταν έξω όλη τη μέρα. Μέχρι το απόγευμα αράζαμε στην παραλία -Πούντα, Σάντα Μαρία- και το βράδυ βγαίναμε σε κάποιο νυχτερινό κέντρο της χώρας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Την επόμενη ξυπνούσαμε αργά, πάλι παραλία και όλο το sequence από την αρχή. Καταπληκτικό. Ό,τι ακριβώς θέλαμε. Οι ακτές ήταν πλήρως οργανωμένες, τα beach bar έλυναν οποιοδήποτε πρόβλημα δίψας και πείνας προέκυπτε και το κέντρο είχε καλό ποτό και ποιοτικό φαγητό. Εκεί δοκίμασα για πρώτη φορά τους ωραιότερους λουκουμάδες με σοκολάτα που έχω φάει ποτέ, εξαιρετικά τραγανούς εξωτερικά, παρανοϊκά ζουμερούς στη μέση. Δεν ξέρω πώς ακριβώς κάνουν, αλλά ας συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους.
Επίσκεψη Νο2: Ο κολλητός
Ο κολλητός μου από το σχολείο είχε σπίτι στην Πάρο. Αυτό τακτοποιούσε αυτομάτως τη διαμονή και γλίτωνε από ταλαιπωρία και έξοδα σε ξενοδοχεία. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν άλλο. Ο κάτοικος ξέρει καλά την περιοχή. Γνωρίζει μέρη που ο newcomer τουρίστας αγνοεί. Έχει ήδη ξετρυπώσει spots και είναι έτοιμος να τα μοιραστεί μαζί σου. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό για αρχή σήμαινε καλές παραλίες. Την πρώτη μέρα θυμάμαι πήγαμε στον Καλόγερο. Καθίσαμε στη δεξιά πλευρά, εκεί όπου υπάρχει άργιλος και σε κάνει να νιώθεις λες και έχεις πάει σε κάποιο σπα. Τη δεύτερη μέρα σειρά είχε η Λάγγερη. Εύκολη πρόσβαση δεν είχε, όμως η ωμή ομορφιά της με τους αμμόλοφους θα εξιλεώσουν την όποια ταλαιπωρία. Την τρίτη μέρα, το πρόγραμμα περιλάμβανε κυρίως περπατάδα και ανακάλυψη -για εμένα-, παρουσίαση -για τον κολλητό- μερικών must σημείων της Νάουσας. Για αρχή πήγαμε στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή στην Παροικιά, ένα παλαιοχριστιανικό μνημείο (σ.σ. Το αρχικό κτίσμα ήταν έργο του Βυζαντίου του Μέγα και του Αγίου Κωνσταντίνου για να εκπληρώσει την επιθυμία της μητέρας του, Αγίας Ελένης) που φαντάζει περισσότερο σε κτίσμα της πρωτεύουσας παρά νησιού. Η δε Χρυσή Ακτή δεν είναι μόνο για μπάνιο. Το απόγευμα είναι ό,τι πρέπει για μία χαλαρή βόλτα και φαγητό.
Επίσκεψη Νο3: Η κοπέλα
Το καλό της Πάρου είναι ότι αποτελεί ιδανική επιλογή νησιού ανεξάρτητα με την παρέα που έχεις. Όσο καλά περνάς με τους φίλους σου για αυτά που θέλετε να κάνετε, άλλο τόσο περνάς και με την κοπέλα σου. Εμείς πήγαμε πριν μερικά χρόνια, μερικούς μήνες πριν τον κορωνοϊό και τα συνεπακόλουθα. Είμαστε από τα ζευγάρια που επιδίδονται σε εξορμήσεις και εξερευνήσεις στις διακοπές μας, οπότε ήταν η καλύτερή μας. Ήξερα ήδη αρκετά πράγματα από τις προηγούμενες εμπειρίες μου, έμαθα και πολλά καινούργια.
Το Ενετικό κάστρο είναι ένα πραγματικό κόσμημα στη Νάουσα, ακόμα και στην τωρινή του κατάσταση, δηλαδή ό,τι έχει απομείνει από το οχυρό του 15ου αιώνα. Σε αντίστοιχη λογική, τα αρχαία λατομεία στο Μαράθι είναι ένα θέαμα που δεν πρέπει να χάσεις. Από εκεί εξορυσσόταν ο λυχνίτης -παριανό μάρμαρο- που στήριζε μια εποχή την οικονομία του νησιού. Οι σπηλιές τους είναι απλά επιβλητικές. Όσο για τα υπόλοιπα, αυτό που κυρίως απολαύσαμε ήταν το φαγητό. Το καλό του να πας σε ένα εμπορικό νησί είναι ότι η ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα είναι μεγάλη. Έχει τόσες ταβέρνες και εστιατόρια που ό,τι γούστα και να έχεις θα βρεις αυτό που θες. Παριανή φουσκωτή με τυρί -ένα είδος ζυμωτού ψωμιού-, φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια, πατάτες γιαχνί με αυγά, χταπόδι στιφάδο είναι μόνο μερικές από τις σπεσιαλιτέ του νησιού.
Ετυμηγορία: Η Πάρος είναι ένα νησί – passepartout. Με όποιον και να πας, σε ό,τι διάθεση και να βρίσκεσαι, μπορεί να σου δώσει ακριβώς αυτό που ζητάς. Από την έντονη νυχτερινή ζωή μέχρι τις πιο ρομαντικές και εξερευνητικές διακοπές με το κορίτσι. Παραλίες, check. Αξιοθέατα, double check. Φαγητό, triple check.
Photo credits: Unsplash
