Χρήστος, 38 ετών. Φίλος Στέφανου – Το μέγεθος, μετράει
Ο Στέφανος είναι φίλος κι αδελφός. Παιδί – διαμάντι. Και είχα στενοχωρηθεί πολύ όταν «κρυβόμασταν» και βρίσκαμε δικαιολογίες για να μην πάμε σπίτι του όταν μας καλούσε να δούμε ποδόσφαιρο, αλλά σε τηλεόραση 32 ιντσών ποδόσφαιρο δεν βλέπεις. Βλέπεις κάτι κεφαλάκια να τρέχουν πέρα – δώθε, μια μπάλα να ταξιδεύει στον αέρα αν κάνει ο σκηνοθέτης κανένα κοντινό πλάνο, αλλά στην πραγματικότητα αγώνα δεν ευχαριστιέσαι. Κι όταν επιτέλους ο Στέφανος έκανε την κίνηση – ματ και πήρε τηλεορασάρα από τον Κωτσόβολο, 55 ολόκληρες ίντσες απλώθηκαν στο σαλόνι του και το έκαναν «Ουέμπλεϊ». Τι «Ουέμπλεϊ»; «Μαρακανά» το έκαναν το σαλόνι και το σπίτι του Στέφανου, έγινε ο πιο hot τόπος συνάντησης της παρέας.
Δεν ξέρω αν το μέγεθος μετράει αλλού, δεν είμαι φαν των μεγάλων αυτοκινήτων, ούτε των μεγάλων επίπλων που κυριαρχούν σαν «γκουμούτσες» στο σπίτι. Αλλά στην τηλεόραση, το μέγεθος μετράει και παραμετράει: Αν δεν μπορείς να είσαι στο γήπεδο, θέλεις το γήπεδο να έρχεται σπίτι σου. Να νιώθεις ότι ετοιμάζεσαι να εκτελέσεις το φάουλ, σχεδόν να «μυρίζεις» το γκαζόν, να είσαι έτοιμος να μπεις μέσα και να αγκαλιάσεις τον σκόρερ. Και ενόψει Μουντιάλ, δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο για έναν άντρα, από μια μεγάλη τηλεόραση στην οποία θα απολαμβάνει τους αγώνες. Στέφανε αγόρι μου, να αγιάσει το χέρι σου.
Σταύρος, 39 ετών. Φίλος Στέφανου – Εγώ για τα σουβλάκια ήρθα
Κοιτάξτε, για να σας πω την αμαρτία μου, εγώ τεράστιος φαν του ποδοσφαίρου δεν είμαι σαν την υπόλοιπη παρέα. Δεν είναι ότι το βαριέμαι σαν το γαλλικό κινηματογράφο, ούτε το απεχθάνομαι σαν τις ταινίες του Γούντι Άλεν, αλλά δεν θα στρωθώ να δω πρωτάθλημα Βραζιλίας ή κύπελλο Πορτογαλίας ή ό,τι αγώνα τύχει να παίζει η τηλεόραση. Τελικό Τσάμπιονς Λιγκ βέβαια είδα. Και Μουντιάλ επίσης θα δω – αλλά τους καλούς αγώνες, τις φίρμες, τα μεγάλα ονόματα.
Εγώ βασικά για την παρέα πάω στο σπίτι του Στέφανου, όταν μαζευόμαστε να δούμε αγώνα. Για τον χαβαλέ, τα πειράγματα, τις αντρικές «καφρίλες» που δεν θα εκτιμήσουν ποτέ οι γυναίκες. Και για τα σουβλάκια: Έχει ένα σουβλατζίδικο κοντά στο σπίτι του ο Στέφανος, άλλο πράγμα. Κι αν έχω φάει σουβλάκι στη ζωή μου, από τα πιο πιθανά κι απίθανα μέρη, αλλά τέτοιο σουβλάκι δεν έχω ξαναφάει πουθενά. Όταν πάμε λοιπόν σπίτι του, το πρώτο πράγμα που κάνω, είναι να πάρω μπλοκάκι και να σημειώσω την παραγγελία. Κι όταν έρχεται το φαγητό κι είναι όλοι απορροφημένοι στον αγώνα, βρίσκω την ευκαιρία να φάω με την ησυχία μου κι αν δεν έχω χορτάσει, να «κλέψω» και κανένα απ’ όποιον δεν προσέχει. Μπορεί βέβαια οι περισσότερες αισθήσεις μου να είναι αφοσιωμένες στα σουβλάκια, αλλά φροντίζω η ακοή μου να είναι στραμμένη στον αγώνα. Το sound bar της τηλεόρασης που πήρε από τον Κωτσόβολο, δεν χαρίζει απλά δυνατό ήχο, αλλά κρυστάλλινο ήχο – ακούς τις φωνές από την κερκίδα, τις οδηγίες των προπονητών, τα συνθήματα, μέχρι και τα μπινελίκια. Κυρίως όμως, μου δίνει τη δυνατότητα να «συμμετέχω» στην παρέα όταν πάει να γίνει μια καλή φάση, όταν πάει να μπει κανένα γκολ και να μην με καταλάβουν ότι εγώ ευθύνομαι για το γεγονός ότι «λιγόστεψαν» τα σουβλάκια και δεν έγινε «κάποιο λάθος προφανώς στην παραγγελία»…
Κώστας, 38 ετών. Φίλος Στέφανου – Η σημασία της λεπτομέρειας
Κοιτάξτε, θα σας μιλήσω ως ειδικός: Έχω κοουτσάρει την ομάδα του σχολείου του γιου μου, άρα μπορώ να μιλάω ως προπονητής. Κι ας με κράζουν οι φίλοι μου όποτε παίρνω το σοβαρό μου ύφος και τους κάνω ανάλυση υψηλού επιπέδου. Η αλήθεια είναι πως το κάνω επίτηδες για να γίνεται το σπίτι του Στέφανου «ροντέο» κάθε φορά που βλέπουμε αγώνα, διότι το κράξιμο που πέφτει είναι μεγαλειώδες. Αλλά πέρα από την πλάκα, παίρνω αυτή τη στιγμή το σοβαρό μου ύφος για να σας πω κάτι περισπούδαστο: το ποδόσφαιρο είναι άθλημα λαθών. Αν δεν έκανε καμία ομάδα κανένα λάθος, όλα τα παιχνίδια θα τελείωναν 0-0. Είναι επίσης άθλημα λεπτομερειών. Οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και η κλωστούλα ανάμεσα στο θρίαμβο και την καταστροφή, συχνά είναι πολύ λεπτή.
Όταν λοιπόν βλέπω αγώνα στην τηλεόραση, θέλω να μπορώ να εντοπίζω κάθε μικρή ή μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Αν πέρασε ή δεν πέρασε η μπάλα τη γραμμή του τέρματος. Αν τον βρήκε ο αμυντικός τον επιθετικό ή κάνει θέατρο. Αν είναι οφσάιντ ή έφυγε από κανονική θέση το εξτρέμ. Δεν γίνεται να βγάζω τα μάτια μου και να σηκώνομαι όρθιος για να κολλάω τη μούρη μου στην τηλεόραση, μπας και βγάλω άκρη. Αν υπάρχει λοιπόν ένα πράγμα που απολαμβάνω περισσότερο στο σπίτι του Στέφανου, όποτε μαζευόμαστε για να δούμε μπάλα, είναι ότι πήρε καινούργια τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας. Όχι απλά μεγάλη, αλλά με τέτοια εικόνα που δεν χάνεις καμία φάση. Καμία στιγμή. Καμία λεπτομέρεια, από όποια γωνία κι αν κάθεσαι. Και για εμάς τους προπονητές, τους ειδικούς του ποδοσφαίρου, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να έχουμε την απόλυτη πρόσβαση σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού, για να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας…
Στέφανος, 39 ετών. Ο κύρης του σπιτιού – Καλή τηλεόραση + καλή παρέα = love 4 ever
Είμαι ο ευτυχής κάτοχος της ολοκαίνουργιας τηλεόρασης , που λέγαμε και την άλλη φορά. Οι φίλοι μου πλέον δεν έρχονται σπίτι μου να δούμε μπάλα απλά με χαρά, αλλά δεν βλέπουν την ώρα να πάει απόγευμα για να ξεκινήσουν. Για την καλή παρέα, το φαγητό, την πλάκα, τα πειράγματα, για όλα αυτά που κάνουν τους άντρες να περνάνε καλά όταν βρίσκονται. Αλλά και για την καλή τηλεόραση.
Μπορώ πλέον να το παραδεχτώ: Ήταν «βασανιστήριο» να τους καλώ να έρχονται να δουν ματς στην 32άρα τηλεόραση που είχα. Το καταλαβαίνω τώρα που πήρα την 55άρα και έλαμψε το σπίτι μου. Όλοι την απολαμβάνουμε, η γυναίκα μου που βλέπει της σειρές που της αρέσουν, τα παιδιά που βλέπουν τα δικά τους, εγώ με τις ταινίες μου, είναι άλλο πράγμα. Αλλά εκεί που η τηλεόραση πραγματικά σκίζει χασέδες, είναι στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Υψηλή ευκρίνεια, 55 ίντσες, ήχος που κάνει την τρίχα σου να σηκώνεται, δεν ξεκολλάς τα μάτια σου από πάνω της.
Το απόλυτο τεστ, έγινε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Και από τις 14 Ιουνίου, που ξεκινά το Μουντιάλ, όλα θα είναι όπως ακριβώς πρέπει: Η παρέα, η πλάκα, τα πειράγματα, οι φάσεις, τα γκολ, οι κόντρες, οι «τσακωμοί». Και θα είναι όπως πρέπει, διότι η τέλεια παρέα, πήγε και συνάντησε την τέλεια τηλεόραση. Κι αυτή η «ομάδα», δεν χάνει ποτέ κι από κανέναν.
