Έχουμε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλές ιστορίες για έξυπνες συσκευές που ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ και την αστυνομία επειδή κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον χρήστη τους. Από τον παλμό της καρδιάς μέχρι την ανίχνευση πρόσκρουσης, ειδικά τα smart ρολόγια, είναι εδώ για να μας προστατεύουν. Ή μήπως όχι;
Γιατί τα χειμερινά σπορ είναι μια ανώτερη μορφή άσκησης
Όπως είναι γνωστό, τo Apple Watch είναι εξοπλισμένο με επιταχυνσιόμετρο, αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι μπορεί να μετρήσει αλλαγές στην ταχύτητα αυτού που το φοράει, και όταν πρόκειται για ακραίες αλλαγές στην ταχύτητα, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Πχ μια πρόσκρουση που μηδενίζει στη στιγμή την ταχύτητα αυτού που το φοράει. Κι όμως αυτή η τεχνολογία μπορεί να παραπλανηθεί.
Ας πάρουμε το παράδειγμα όσων κάνουν σκι που ξεκινούν μία κατάβαση. Ξαφνικά εκεί που πάνε με έναν χαλαρό ρυθμό, κάνουν μια απότομη κίνηση και αρχίζουν να χάνουν υψόμετρο και να αναπτύσουν ταχύτητα. Αυτό περιγράφει απόλυτα μια διασκεδαστική κατάβαση, αλλά αυτή η περιγραφή ταιριάζει και σε ένα αυτοκίνητο που βγαίνει από τον δρόμο και πέφτει σε ένα γκρεμό.
Υπάρχει ένα άθλημα του σκι που ξεπερνά σε coolness οποιοδήποτε άλλο αγώνισμα
Τότε το Apple Watch ειδοποιεί αυτόματα τις αρχές, μόνο και μόνο για να δουν έναν υγιέστατο και χαρούμενο σκιέρ. Σύμφωνα με άρθρο στη NYT, μόνο στην κομητεία Summit του Colorado και μόνο στο διάστημα μεταξύ 13 και 22 Γενάρη, οι αρχές δέχτηκαν 185 «ψευδείς» καταγγελίες από τα Apple Watch των σκιέρ. Αυτό φυσικά μεταφράζεται 185 άδικες και αχρείαστες μετακινήσεις με υψηλό κόστος για τις αρχές, αλλά και απασχόληση των σωστικών μέσων από άλλες πραγματικές ανάγκες.
Είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν τέτοιες «αρρυθμίες» όταν μια τεχνολογία μπαίνει στις ζωές μας προσπαθώντας να αντικαταστήσει μια άλλα παλαιότερη, πολύ πιο αποτελεσματική, αλλά και πιο δύσχρηστη. Είναι πιο ασφαλές να πάρει κάποιος τηλέφωνο το 166 και να εξηγήσει τι ακριβώς γίνεται, αλλά δεν υπάρχει πάντα αυτή η δυνατότητα. Παρόμοια προβλήματα υπήρξαν και όταν μπήκε το GPS στις ζωές και τις διαδρομές μας.
Πολλές φορές αδυνατούσε να κατανοήσει το πού υπάρχει δρόμος και πού όχι και μας ανάγκαζε να διασχίσουμε ποτάμια και κατσάβραχα, με αποτέλεσμα όσοι το ακολουθούσαν τυφλά να μπλέκονται ακόμα και σε ατυχήματα. Το πρόβλημα αυτό πρακτικά έχει λυθεί όσο βελτιώνονται οι χάρτες και το δορυφορικό σήμα και σίγουρα θα λυθεί και με τα Apple Watches που αργά η γρήγορα θα μάθουν να ξεχωρίζουν ένα τροχαίο από μία κατάβαση σκι, το πρόβλημα είναι αλλού.
Η συνεχής εξάρτηση από την τεχνολογία, και όσο καταπολεμούμε τον τεχνολογικό αναλφαβητισμό, μας οδηγεί σε έναν άλλου είδους αναλφαβητισμό επιβίωσης. Αν κλείσει το κινητό από μπαταρία ή χαλάσει ή συμβεί οτιδήποτε και δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σαν χάρτη, ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν μπορούμε πια να προσανατολιστούμε στην ίδια μας τη γειτονιά. Επειδή βάζουμε στο google maps ακόμα και την καθημερινή μας διαδρομή στη δουλειά, με την παραμικρή δυσκολία πελαγώνουμε και σίγουρα έχουμε ξεχάσει πώς διαβάζεται ένας χάρτινος χάρτης.
Μήπως αυτό το ευτράπελο με το σκι είναι μια ευκαιρία για να αναπροσαρμώσουμε τη σχέση μας με την τεχνολογία; Σίγουρα δεν λέμε ότι πρέπει να την περιορίσουμε και να γίνουμε πειρατές με τον χάρτη και τα κιάλια στα χέρια, αλλά πού και πού καλό θα ήταν να φρεσκάρουμε τις αναλογικές μας γνώσεις, ακόμα κι αν δεν περιμένουμε μια zombie apocalypse. Άλλωστε οι ταινίες όπου οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι των μηχανών είναι μάλλον αλληγορικές, ή μήπως όχι;
