Έχουμε παρεξηγηθεί μαζί τους ουκ ολίγες φορές και ίσως αυτό να οφείλεται στα ψυχολογικά τραύματα που μας δημιούργησε το «Terminator» και το «Matrix». Για το καλό όλων μας, πάντως, θα πρέπει να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω και να δούμε πώς θα βλετιώσουμε τις σχέσεις μας. Κανείς δεν θα έβγαινε κερδισμένος από έναν πόλεμο Ανθρώπων-Ρομπότ. Το γνωρίζουμε κι εμείς, το γνωρίζουν κι αυτά.
Ένα καλό βήμα, λοιπόν, προς τη διευθέτηση των σχέσεών μας θα μπορούσε να είναι ένα απλό «ευχαριστώ» εκ μέρους μας. Ένα «ευχαριστώ» για όλη τη βρώμικη δουλειά που έχουν βγάλει αντί ημών στον Άρη, εκεί όπου δεν μπορεί να πατήσει ακόμη ανθρώπινο ποδάρι οι ρίμες μου είναι για τη βιτρίνα κι όχι για το πατάρι (σόρι). Εκεί όπου τα στέλνουμε πολλές φορές παρά τη θέλησή τους για να τραβήξουν φωτογραφικό υλικό κάτω από απορόμποτες συνθήκες.
Μια βρώμικη δουλειά που τη βγάζουν εις πέρας με επιτυχία και ανελλιπώς από το μακρινό 1997, τότε που η NASA τα έστειλε για πρώτη φορά στον αφιλόξενο(;) πλανήτη. Το παρακάτω φωτογραφικό άλμπουμ, το οποίο είδαμε στο National Geographic με αφορμή τη συμπλήρωση δύο δεκαετιών από την πρώτη αποστολή, δεν είναι απλά ένα τεράστιο «ευχαριστώ», είναι κι ένας φόρος τιμής σε 3 διακεκριμένα και ηρωικά ρομπότς: τον Mars Pathfinder, το Spirit και το Curiosity (στο τελευταίο έχει ανατεθεί η ειδική αποστολή να ψάχνει για στοιχεία που σχετίζονται με την ύπαρξη νερού στον πλανήτη).
