Ο Μπεν είχε προετοιμαστεί για άγρυπνες νύχτες από την ημέρα που έμαθε τα χαρμόσυνα νέα. Όταν συμπληρώθηκε ο πρώτος μήνας από τότε που έγινε πατέρας, ξεκίνησαν οι εφιάλτες. Σχεδόν κάθε βράδυ, ακόμα και όταν το μωρό κοιμόταν βαθιά, ξυπνούσε ιδρωμένος και μερικές φορές ουρλιάζοντας. Κατά μέσο όρο κοιμόταν τρεις ώρες. Άρχισε να σηκώνεται τη νύχτα και να κατεβαίνει στο γκαράζ όπου είχε δημιουργήσει ένα αυτοσχέδιο γυμναστήριο. Η προπόνηση ήταν παραγωγική και καθάρισε το κεφάλι του. Του επέτρεψε να βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά. Τότε ήταν που αύξησε τις προπονήσεις του. Πήγαινε για τρέξιμο κάθε μέρα και έκανε διπλές προπονήσεις. Ώσπου μία μέρα, ένα Σάββατο, ξύπνησε στις 03:00 τρέμοντας σα να ήταν άρρωστος. Όλα τα τεστ Covid-19 ήταν αρνητικά και τηλεφώνησε σ’ έναν καλό φίλο του. «Δεν είσαι άρρωστος. Είσαι εξουθενωμένος. Αν συνεχίσεις έτσι, θα αυτοκτονήσεις». Τότε ήταν που κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Η ιστορία του Μπεν είναι αντίστοιχη με το 8-10% των ανδρών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μεταγεννητική κατάθλιψη, η οποία αναφέρεται στην κατάθλιψη οποιουδήποτε γονέα κατά τον πρώτο χρόνο απόκτησης παιδιού. Πιστεύεται ότι επηρεάζει έως και το 10-15% των μητέρων παγκοσμίως. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερη. Η μεταγεννητική κατάθλιψη (PND) στους άνδρες είναι τόσο λιγότερο μελετημένη όσο και ανεπαρκώς αναφερόμενη.
Το αν διαφέρει αρκετά από την κατάθλιψη για να δικαιολογήσει μια ξεχωριστή διάγνωση είναι αντικείμενο συνεχούς συζήτησης, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλοι οι γονείς είναι ευάλωτοι. Η επιστημονική κατανόηση των βιολογικών αλλαγών που συμβαίνουν σε όλους τους γονείς, μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.Οι άνδρες υφίστανται ακόμη και ορμονικές αλλαγές που μπορεί να συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης μεταγεννητικής κατάθλιψης. Αλλά η έλλειψη επίγνωσης της μεταγεννητικής κατάθλιψης στους πατέρες σημαίνει ότι συχνά δεν διαγιγνώσκεται, με τεράστιο αντίκτυπο στην οικογένεια, ακόμη και στην ανάπτυξη των παιδιών.
Πατέρας ή επιχειρηματίας; Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Καθώς οι προσεγγίσεις για την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών συνεχίζουν να εξελίσσονται, η άνιση προσοχή στην ψυχική υγεία των γονέων αποτελεί πρόκληση όχι μόνο για τη δημόσια υγεία, αλλά και για την ισότητα των φύλων. «Πριν από χρόνια, οι άντρες ήταν κυρίως οι κουβαλητές, ελάχιστη σχέση είχαν με την ανατροφή των παιδιών. Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά», λέει η Dr. Sharin Baldwin, μία από τις λίγες ακαδημαϊκούς που έχουν σπουδάσει μεταγεννητική κατάθλιψη σε άντρες. «Έχουμε μπαμπάδες που μένουν στο σπίτι, ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει πολύ. Αλλά όταν πρόκειται να εξετάσουμε την ψυχική υγεία και την ευημερία των πατέρων, υπάρχει πολύ λίγη έρευνα και πολύ λίγη υποστήριξη». Λένε ότι το να είσαι γονιός είναι η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο. Μάλιστα, εν μέσω μιας αναφερόμενης «επιδημίας μοναξιάς», μιας αυξανόμενης παγκόσμιας κρίσης ψυχικής υγείας και διασταυρούμενων κρίσεων γύρω από το κόστος διαβίωσης και τη στέγαση, η κατάσταση δεν γίνεται καθόλου ευκολότερη.
Οι γονείς που στατιστικά είναι πιο επιρρεπείς, είναι εκείνοι της ηλικίας 25 ετών και κάτω, αλλά κι εκείνοι με προηγούμενη εμπειρία ψυχικής ασθένειας. Ωστόσο η μεταγεννητική κατάθλιψη έχει επίσης συνδεθεί με ανησυχίες για τα χρήματα, τα προβλήματα σχέσεων, την κοινωνικοοικονομική στέρηση, την έλλειψη υποστήριξης από φίλους ή οικογένεια και προηγούμενο τραύμα.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που έμαθε ο Μπεν, είναι ότι οι μπαμπάδες δεν μπορούν να φροντίσουν τις οικογένειές τους χωρίς να προσέχουν και τον εαυτό τους. «Πάντα λέμε ότι πρέπει να βάζουμε πρώτα τις συντρόφους και τα παιδιά μας. Στην πραγματικότητα θα πρέπει να τα βρουν πρώτα με τον εαυτό τους, γιατί εσύ, ως μπαμπάς, πρέπει να έχεις δίκιο για να τους βοηθήσεις».
