Μόλις καβατζάρεις τα 30, είναι η στιγμή που πέφτει η πραγματικότητα της ενήλικης ζωής στο κεφάλι σου σαν μενίρ του Οβελίξ. Είναι εκεί που καταλαβαίνεις ότι δεν είναι όλη η ζωή σεξ, φαΐ και ύπνος, αλλά πρέπει να κάνεις κάποια σχέδια για το μέλλον, τόσο το άμεσο, όσο και το λίγο πιο μακρινό. Είσαι σε μια ηλικία που δεν μπορείς πια να έχεις εύκαιρο το μαξιλάρι των γονιών σου, κυριολεκτικό ή χρηματικό, για κάθε μαλακία που μπορεί να συμβεί και πρέπει να έχεις κάνει τα κουμάντα σου.
Αυτό πρώτα από όλα σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένα κάποιο κομπόδεμα για μια ώρα ανάγκης, είτε γιατί βρίσκεσαι στο διάστημα από τη μία δουλειά στην άλλη, είτε γιατί έχει συμβεί κάποιου άλλου είδους αναποδιά. Φαντάζει, και είναι, πολύ δύσκολο να κάνεις αποταμίευση αυτές τις εποχές, αλλά δεν είναι εντελώς ακατατόρθωτο. Η ειδικός επί των οικιακών οικονομικών, Kelly Smith, μίλησε στο ATTN και εξήγησε ότι το μυστικό είναι στην έγκαιρη εκκίνηση κάνοντας μικρά βήματα στην αρχή. Δεν μπορείς να βάζεις τα μισά λεφτά στην άκρη, ακόμα κι αν παίρνεις τον μισθό των ονείρων σου.
Ο σχεδιασμός πρέπει να ξεκινάει από όταν πιάνεις την πρώτη σου σταθερή δουλειά, αλλά υπάρχει χρόνος να καλύψεις το χαμένο έδαφος ακόμα και στα 30κάτι. Δεν υπάρχει ένα στάνταρ ποσό που πρέπει να έχεις στην άκρη στην ηλικία των 30. Το ύψος του ποσού είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που έχει να κάνει κυρίως με τις ανάγκες σου, αλλά και με το ύψος των απολαβών σου. Για παράδειγμα είναι άλλα τα λεφτά που έχεις ανάγκη όταν έχεις παιδί και άλλες όταν δεν έχεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τα στεγαστικά κλπ.
Ένας βασικός κανόνας σαν μπούσουλας, είναι ότι στα 30 σου το ιδανικό είναι να έχεις στην τράπεζα τους μισθούς ενός έτους. Αυτό είναι το μοντέλο που προκρίνει ο Robin Harthill από το The Motley Fool. Σε περίπτωση που ο μισθός σου δεν επιτρέπει τέτοιου είδους αποταμίευση, το όριο ασφαλείας σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα είναι να έχεις άμεσα διαθέσιμους τους πόρους για να ζήσεις αξιοπρεπώς για ένα εξάμηνο περίπου χωρίς εισόδημα από εργασία.
Το ποσό αυτό πολλαπλασιάζεται όσο προστίθενται δεκαετίες στην πλάτη σου. Δηλαδή στα 40 σου πρέπει να έχεις στον λογαριασμό σου μισθούς 3 ετών, στα 50 να έχεις 6 ετών και στα 60 τους μισθούς 8 ετών. Γιατί προκρίνεται αυτή η αλματώδης αύξηση, είναι εύκολο να ερμηνευθεί. Όσο μεγαλώνεις αυξάνονται οι οικονομικές σου υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένεια, το σπίτι κλπ, αλλά δυστυχώς μπαίνεις και σε ηλικίες που παραμονεύουν προβλήματα υγείας που κοστίζουν αρκετά σε πλείστες περιπτώσεις.
Μετά από τόσα χρόνια κρίσης στην Ελλάδα, είναι θαύμα αν ένας 30άρης έχει 2-3 μισθούς στην άκρη, αλλά είναι κι αυτή μια καλή αρχή. Οι τρεις μισθοί με την κατάλληλη διαχείριση μπορούν να γίνουν έξι σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα και ένας Έλληνας millennial μπορεί να μπει στον κόσμο των «ενηλίκων» με μια διαφορά φάσης που να μην ξεπερνά τη δεκαετία σε σχέση με τις άλλες προηγμένες χώρες.
