Υπάρχουν εκείνες οι μέρες που θέλεις να κατεβάσεις στόρια. Που η οποιαδήποτε σκέψη πάνω στον τομέα εργασίας σου ή των σπουδών σου, σου προκαλεί αδιανόητη βαρεμάρα και υπνηλία. Που θα ήθελες να αράξεις στον καναπέ, να κλείσεις το κινητό και να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Τίποτα όμως. Να περιφέρεσαι μέσα στο σπίτι σου και η πιο μακρινή διαδρομή που θα κληθείς να κάνεις να είναι μέχρι το μίνι-μάρκετ της γειτονιάς και να σιχτιρίζεις από μέσα σου ποιος διάλος σε έβαλε σε αυτή τη δοκιμασία.
Όλοι το έχουμε αισθανθεί και όλοι θα θέλαμε να μπορούσαμε να φύγουμε επί τόπου από την δουλειά και να βάλουμε πλώρη για τον καναπέ. Γιατί κάποιες μέρες απλά δεν την παλεύεις.
Και το να κατεβάζεις ρολα, σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο μέσος στενόμυαλος άνθρωπος, δεν έχει καμία σχέση με την τεμπελιά. Ακόμη και ο Βούδας, πίστευε πως η έννοια του «να κάνεις κάτι αναγκαστικά» ήταν μία καταδικασμένη ανθρώπινη κίνηση, ένας εθισμός, τον οποίο αρνούμασταν να αναγνωρίσουμε επειδή η κοινωνία μας είχε μάθει να κυνηγάμε τον έπαινο. Κάτι πάει στραβά λοιπόν.
Ουσιαστικά, όταν δεν κάνεις τίποτα, στην ουσία κάνεις πολλά παραπάνω απ’ ότι μπορούσες να φανταστείς. Προσωπικά, το παρατήρησα από τα πρώτα μου χρόνια που δούλευα στα περιοδικά. Την ημέρα που η ομάδα μαζευόταν για να συζητήσει έξυπνους τίτλους με λογοπαίγνια για το εξώφυλλο, σχεδόν κανένας μας δεν μπορούσε να πει κάτι ικανοποιητικό. Μερικές από τις καλύτερες ιδέες, τις βρίσκαμε ο καθένας στο σπίτι του, τις πιο άκυρες ώρες που δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Χαζεύαμε το ταβάνι ή απλά ακούγαμε μουσική. Τελικά καταλήγαμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλο sms, τελειώνοντας το τεύχος την επόμενη μέρα. Και το παραπάνω παράδειγμα το στηρίζουν μέχρι και οι επιστήμονες.
Συγκεκριμένα, ψυχολόγοι όπως ο Μihaly Csikszentmihalyi, έχουν αναφέρει πως το να μην κάνεις τίποτα είναι το πρώτο στάδιο για να εκτοξεύσεις την δημιουργικότητα σου και να φτάσεις στο φαινόμενο της «Ροής». Και η Ροή είναι πιο φαντασμαγορική απ’ ότι πιθανώς να σου ακούγεται.
Σύμφωνα με την θεωρία του Csikszentmihalyi, η Ροή είναι το φαινόμενο όπου βρίσκεσαι στο peak της δημιουργικότητας σου. Υπάρχει, αυτό που λέμε, απώλεια του «Εγώ». Ο χρόνος κυλά αρμονικά, αφοσιώνεσαι υποσυνείδητα στα πράγματα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ευτυχισμένος και χρησιμοποιείς τα συναισθήματα αυτά -άθελα σου- όχι μόνο για να τονώσεις την ψυχολογία σου, αλλά για να παραγάγεις και έργο.
Μπορεί δηλαδή να σου έρθει μια ιδέα από το πουθενά για το αυριανό meeting. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε απλά πράγματα. Από το να ακούς έναν δίσκο μουσικής, μέχρι να ζωγραφίζεις, ή απλά να κοιτάς έξω από το παράθυρο τη θέα.
Πάνω στις καθημερινές απαιτήσεις της καθημερινότητας, τείνουμε να ξεχνάμε πως το μυαλό δουλεύει διαφορετικά. Πως η πίεση δεν δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες για την εργασία. Αυτό το γνωρίζουν αρκετές επιχειρήσεις στον Καναδά, οι οποίες προσφέρουν επιπλέον ρεπό μετ’ αποδοχών στους εργαζομένους, καθότι πιστεύουν πως η λιγότερη εργασία αυξάνει την διαύγεια και εντείνει την δημιουργικότητα. Και έχει αποδειχθεί μέσα από δεκάδες έρευνες, πως ο χαρούμενος εργαζόμενος είναι πράγματι πιο αποδοτικός.
Την επόμενη φορά λοιπόν που απλά θέλεις να ξαπλάρεις και να χαζέψεις τα σύννεφα χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, μην φρικάρεις πιστεύοντας ότι χρειάζεσαι ψυχίατρο. Είναι η φυσική ανάγκη που νιώθει ο εγκέφαλος σου για να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα και τα «κλισέ». Για να επαναφορτιστεί. Για να επιστρέψει δριμύτερος τέλος πάντων.
Είναι ωραίο να μην κάνεις τίποτα. Και να ανακαλύπτεις μέσα από αυτό, πως τελικά μπορείς να κάνεις τα πάντα.
