Μπαίνεις στον προαύλιο εξωτερικό χώρο της Πλατείας Νερού. Περπατάς προς την κεντρική είσοδο. Κόσμος γύρω σου μοιάζει με άγνωστο συνοδηγό σε ένα κοινό μουσικό ταξίδι. Στο βάθος η μπότα των ντράμς επιβάλλεται στην ατμόσφαιρα και δημιουργεί έναν ήχο που γίνεται όλο και πιο γνώριμος όσο πλησιάζεις. Περνάς τον πρώτο έλεγχο, νιώθεις σαν το πλοίο έτοιμο να δέσει και να σε παρατήσει σε νησί. Φτάνεις στην είσοδο, δίνεις εισιτήριο, εισβάλλεις στον συναυλιακό χώρο. Αυτομάτως εισβάλλει μέσα σου μία αλμυρή, γευστική καλοκαιρινή αύρα διασκέδασης, ανεμελιάς, μουσικής κουλτούρας.
Νιώθεις το καλοκαίρι να σε καλωσορίζει, όσο η άκρη του ματιού σου συλλαμβάνει μερικά αραγμένα γιοτ να παρατηρούν τους θεατές που παρατηρούν τη σκηνή. Μπροστά σου απλώνεται μία λαοθάλασσα δίπλα από τη θάλασσα. Ανθρώπινες κουκίδες, που όσο πλησιάζεις γίνονται φιγούρες, έτοιμες να σε αγκαλιάσουν και να σε τραβήξουν στο πλήθος.
Συναίσθημα καρμπόν σε δύο ξεχωριστές, διαδοχικές ημέρες.
Το βράδυ της Πέμπτης, στο προδόρπιο του διημέρου (που στις 17/6 θα γίνει τριήμερο για να κορυφώσει και να ολοκληρώσει το φετινό Release Athens Festival) οι Lip Forensics, Sworr και Kid Moxie υποδέχονται τον κόσμο και ζεσταίνουν τα ντεσιμπέλ. Ο Rag ‘N’ Bone Man φτιάχνει τον ιδανικό παλμό, ο οποίος όλο και αυξάνεται όσο ο κόσμος πληθαίνει, οδηγώντας στην κορύφωση και την άνοδο του Richard Ashcroft στη σκηνή. Γνωστές επιτυχίες από τους Verve και την μετέπειτα σόλο καριέρα του εκστασιάζουν το κοινό, που εξέφραζε αφειδώς τον ενθουσιασμό και το δέος για την καλλιτεχνάρα που είχε απέναντί του.
Ο Richard από την πλευρά του, τους αντάμειβε με ένα μεγαλοπρεπές show, από αυτά που ξεχωρίζουν τους σωστούς performers. Αφού χαιρέτησε την Αθήνα και το Release, έπαιξε μερικά από τα πιο δυναμικά του και γεμάτα συναίσθημα hits, όπως το «Song for the lovers» και το «Break The Night With Colour». Όσο η συναυλία έφτανε στο τέλος, τόσο πιο αισθητή γινόταν η αντίστροφη μέτρηση και η ανυπομονησία για την μεγαλύτερη επιτυχία των «The Verve», η οποία έβαλε και τον ιδανικό επίλογο μίας σπουδαίας βραδιάς, με το «Bitter Sweet Symphony».
Oι Thievery αγαπούν την Ελλάδα και η Ελλάδα αγαπά τους Thievery
Η πρώτη βραδιά δικαίωσε οποιονδήποτε βρέθηκε στο Φάληρο και δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες για την αμέσως επόμενη, της Παρασκευής. Οι Magenta Flaws, Angelika Dusk και Golan σερβίρισαν στον κόσμο ένα μουσικό πρόγευμα για αυτό που θα ακολουθούσε, ενώ οι UB40, μία από τις ιστορικότερες και διαχρονικότερες reggae μπάντες άγγιξε την νοσταλγική μας φλέβα και πάτησε τον εσωτερικό διακόπτη της κίνησης, με το κοινό να λικνίζεται στους ρυθμούς τους.
Το αποκορύφωμα φυσικά ήρθε όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Thievery Corporation. Μία μπάντα που κέρδισε τη χώρα μας αλλά και αγαπήθηκε από αυτή, με αποτέλεσμα να την επισκεφτεί και πάλι και να της χαρίσει μία ξέφρενη βραδιά, γεμάτη χορό, κίνηση, ενέργεια, συναισθήματα.
Έβλεπες τον κόσμο να αφήνεται στους ήχους τους, να ελέγχεται από αυτούς, αλλά και να επικοινωνεί, τόσο με τις μαγικές τους μελωδίες και φωνές, όσο και με τις ίδιες τις φιγούρες τους που κάθε λίγο έστελναν το δικό τους μήνυμα αγάπης στην Αθήνα. Φαίνεται ότι αυτή η λέξη, η προφορά της και όλα όσα πρεσβεύει είναι αρκετά για να τους κάνει να κολλήσουν, να έρθουν και να ξανάρθουν.
Όσοι δεν ήσασταν εκεί, κάντε δώρο στον εαυτό σας ένα μουσικό ταξίδι, μία καλοκαιρινή βραδιά, αυτή της 17ης Ιουνίου με τους Parov Stelar και Jamiroquai να απογειώνουν και να κλείνουν το φεστιβάλ. Μέχρι τότε, αν θέλετε, ζήστε ή θυμηθείτε μερικές από τις στιγμές που ζήσαμε στην Πλατεία Νερού μέσα από τις παρακάτω εικόνες που κατέγραψε με το φακό του ο αγαπημένος Δημήτρης Τσούνταρος:
