Η Αθήνα είναι πολλά αλλά δεν είναι μια κινηματογραφική πόλη. Στο φαντασμένο σου μυαλό δύσκολα τοποθετείς τον εαυτό σου να υποδύεται ένα ρόλο σε κάποιο δρόμο της πόλης.
Αλλά έχει και τις καλές στιγμές της. Πριν γίνει πεζόδρομος, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η Αποστόλου Παύλου ήταν κανονικοί δρόμοι. Και ήταν τότε εντυπωσιακά κινηματογραφικό όταν διέσχιζες τις δύο οδούς με αμάξι τη νύχτα κι έβλεπες να στροβιλίζεται η φωτισμένη Ακρόπολη από πάνω, κι εκεί που την έχανες από τα μάτια σου το βλέμμα πετύχαινε την Πύλη του Αδριανού.
Ο Γούντι Άλεν δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει όλο αυτό το σκηνικό με απώτερο στόχο να βάλει το κινηματογραφικό ζευγάρι της ταινίας του να καταλήξει για ένα ποτό και μια κολασμένη συζήτηση στο Duende.
Γιατί οι γονείς σου πίνουν περισσότερο αλκοόλ από σένα.
To 1994, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης υπήρχε μόνο στο μυαλό της Μελίνας Μερκούρη, ο πεζόδρομος δεν είχε γίνει, η Ακρόπολη ήταν εκεί όπως και το Ηρώδειο. Εκεί ήταν και το Θέατρο Τέχνης όπως και το Θέατρο Σφενδόνη της Άννας Κοκκίνου.
Η γειτονιά του Παρθενώνα ήθελε το bar της, ένα καλλιτεχνικό στέκι που λέει κι ο λαός. Ο Αλέξανδρος και η Ρένα Μπίστικα πρόσθεσαν στην εικόνα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους το Duende που ήταν συνέχεια δύο παλαιότερων μπαρ, του Ραδιοφώνου (υπάρχει και σήμερα σαν Παλιό Ραδιόφωνο στην Αθανασίου Διάκου) και του Amore Cortese που προ-υπήρξε στην οδό Τελεσίλλης στο Παγκράτι.
Το Duende είναι ισπανική λέξη και είναι κάτι σαν το ελληνικό «φιλότιμο», δηλαδή μεταφράζεται δύσκολα. Είναι η φλόγα, το πάθος που εκπέμπουν οι χορευτές του φλαμένκο.
Τ’ όνομα το βρήκε η συγγραφέας Μαρία Μήτσορα που μάθαινε τον καιρό εκείνο ισπανικά.
Ο Αλέξανδρος Μπίστικας θυμάται πως «αν και δεν καταλαβαίναμε τι σημαίνει, μου άρεσε ο ήχος. Μάλιστα μετά από μια εβδομάδα πέρασε η μεταφράστρια και ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα και μου έφερε το Duende του Λόρκα που είχε μεταφράσει.»
Είναι αυθεντικό ποτάδικο. «Ίδρυμα» δηλαδή που πας κυρίως να πιείς, να συζητήσεις και το βασικότερο να συναντήσεις τους άλλους θαμώνες.
Τα ποτάδικα είναι τα βραδινά καφενεία. Υμνούν την αξία της ρουτίνας και δεν επιδέχονται καμία έκπληξη. Δεν υπάρχουν πολλά κοκτέιλ, η μπάρα είναι ξύλινη και μεγάλη, ντεκόρ είναι τα μπουκάλια και η εμβληματική προσωπικότητα του μπάρμαν. Και έχουν και κάποια ειδικά πιάτα.
Στο Duende όλα αυτά δένουν γλυκά. Και το πιάτο που πρέπει να δοκιμάσετε είναι, όσο και να σας ακούγεται παράξενο, η πιο χορταστική μακαρονάδα με κιμά που κυκλοφορεί στην Αθήνα.
Τζιραίων 2, 210 9247069.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις φωτογραφίες από το Duende:
