Από την προηγούμενη κιόλας χρονιά, ξέρω πως το NBA2K ξεκίνησε να φαντάζει σε κάποιους κουραστικό. Ήθελαν περισσότερο μπάσκετ και λιγότερο ένα στόρι του κεντρικού χαρακτήρα που η ζωή του να περιτριγυρίζεται γύρω από την μουσική, το στυλ και τις εμπορικές συμφωνίες. Στο περσινό ΝΒΑ2Κ είδαμε πως ο ήρωας μπορούσε να γίνει, εκτός από GOAT του παιχνιδιού, από rapper μέχρι fashion icon. Kαι όχι, αυτό δεν είναι και τόσο κακό.
Τα ΝΒΑ2Κ παιχνίδια και το φετινό με αφιέρωμα στον τεράστιο Kobe Bryant, μας θυμίζει ένα πολύ βασικό πράγμα. Πως αυτός ο κόσμος, είναι όπως θέλουν να τον φανταστούν τα νέα παιδιά που έχουν όνειρα. Προσωπικά, φέρνω στο μυαλό μου την City του 2Κ, όταν ήταν ακόμη μία…γειτονιά στο NBA2K17. H πόλη όμως μας συστήθηκε, είναι μία πόλη ευκαιριών. Για κάποιους από εμάς, το ΝΒΑ2Κ είναι μία καλή αφορμή να δαπανήσουμε ώρες παίζοντας μπάσκετ μόνοι μας ή με τους φίλους μας. Όμως για εκατομμύρια νέα παιδιά που βλέπουν τον Luca Doncic, τον Jokic και τον Butler και τον Γιάννη να παίζουν μπάσκετ, το παιχνίδι είναι ένα ταξίδι στη ζωή εκείνων που κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Μόνο αυτός δεν τα πάει καλά με το ΝΒΑ2Κ.
Έτσι λοιπόν και φέτος έχουμε μία πανέμορφη πόλη που έχει ως κεντρικό γνώμωνα το μπάσκετ, αλλά και όλα που μπορεί να φέρει μαζί του. Τα γραφικά είναι ακόμη πιο όμορφα, τα mechanics έγιναν πιο απλά, η λειτουργία με τα badges επίσης πιο απλή αναλόγως του πώς χτίζεις τον παίκτη σου στην προπόνηση και, λίγο-πολύ, τα 2Κ όσο θα περνούν τα χρόνια θα αναβαθμίζονται κάνοντας όλο και πιο αληθινό το setting. Όμως εγώ έδωσα βάση και στην ιστορία. Αυτή τη φορά ο ΜP είναι ένας παίκτης του ΝΒΑ που θέλει να περπατήσει στα βήματα του πατέρα του και του παππού του. Τον επηρεάζουν όλα τα στοιχεία που επηρεάζουν και τους νέους τριγύρω μας.
Η μουσική, το στυλ, η τεχνολογία -να φανταστεί κανείς ότι μέχρι και το πατίνι είναι ηλεκτρικό πλέον- και φυσικά για το πώς θα καταφέρεις τους στόχους στο μπάσκετ, μέσα από σκληρή δουλειά και προπόνηση. Ναι, φυσικά και παίζει η ανάλογη διαφήμιση γύρω από τα κλασσικά brands, γιατί ούτως ή άλλως οι πιτσιρικάδες τα λατρεύουν. Το να δίνεις λοιπόν τον παλμό ως έχει, δεν είναι απαραίτητα κακό. Το μπάσκετ, θα παραμείνει μπάσκετ.
Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζεις να περνάς καλά με το ΝΒΑ2Κ. Και αυτό έχει σημασία.
