Στο μακρινό -πλέον- 1996, οτιδήποτε έβγαινε σε video game ξεκινούσε να είναι κάτι παραπάνω από τίμιο. Σίγουρα, δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τα παιχνίδια του σήμερα από άποψη γραφικών, αλλά υπήρχε χώρος για δημιουργικότητα και ατμόσφαιρα. Το Max Payne, που η Remedy δούλευε για πέντε χρόνια πριν κυκλοφορήσει το 2001, είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι-σταθμός. Είναι ένα video game που μας μεγάλωσε και που αξίζει να σχολιάσουμε γιατί το αγαπήσαμε τόσο.
Αρχικά η ατμόσφαιρα
Το Max Payne είναι ένα neo-noir παιχνίδι. Αστυνομικό δράμα με τα όλα του, ωστόσο δεν χάνει την ταυτότητά του ως ένα γνήσιο action game. Όμως είναι τόσο μα τόσο ατμοσφαιρικό, που κατάφερε να ξεχωρίσει ακριβώς για αυτό το λόγο και να βρει διέξοδο στη μεγάλη οθόνη – ακόμη και αν ήταν μέγιστη αποτυχία. Από την αρχή ως το τέλος και με τα γραφικά της εποχής, το Max Payne σε κρατάει υπνωτισμένο σε αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα με έναν antihero του βεληνεκούς του Frank Castle. Αλλά με πολύ πιο ωραίες ατάκες.
Και οι ατάκες προκύπτουν από την αφήγηση
Παρότι το «πρόσωπο» του Max Payne ήταν ο δημιουργός του, Sam Lake, η φωνή άνηκε -σε όλα τα παιχνίδια της σειράς- στον βετεράνο voice actor James McCaffrey - ο οποίος σχετικά πρόσφατα δάνεισε την φωνή του και στο Control. Είμαστε πλέον βέβαιοι πως χωρίς τα cut-scenes που θύμιζαν graphic novels με τα σκίτσα και τον σχολιασμό του Max πάνω στα γεγονότα της ζωής του και στα όσα αντιμετώπιζε, το παιχνίδι αυτό δεν θα είχε γίνει τόσο σπουδαίο. Η αλληλουχία διαλόγων και δράσης, το έκανε κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό shooting game. Ήταν όμως η φιλοσοφία ενός κομματιασμένου άντρα, του Max, που ψάχνοντας την δικαιοσύνη μέσα σε μία κάννη, τον μετέτρεπε εξίσου σε κάτι περισσότερο από ήρωα παιχνιδιού. Σε σύμβολο.
Το bullet time του Matrix που όλοι αγαπήσαμε
Γιατί τι είχε το Max Payne στο κομμάτι του gameplay; Πιστολίδι, painkillers και bullet time. Αυτή η απίστευτη αργή κίνηση που ακολούθησε τον Max Payne σε όλα τα παιχνίδια και έγινε σήμα κατατεθέν του, ήταν κάτι τόσο απλό και συνάμα τόσο πωρωτικό. Ήταν άλλο να ανατινάζεις και να γεμίζεις κουμπότρυπες τους εχθρούς σου και άλλο να τους τσακίζεις σε αργή κίνηση εξοντώνοντάς τους με μία σφαίρα στο κεφάλι – με το Red Dead Redemption, ο Max Payne ήταν ο πρώτος που μας ήρθε στο μυαλό. Μπορεί λοιπόν να το ξεκίνησε ο Neo με το Matrix, αλλά ο Max το έκανε καλύτερα…
Το κληροδότημα για ακόμη δύο παιχνίδια
Πολλά ακούστηκαν για το δεύτερο μέρος του Max Payne και ακόμη περισσότερα με το τρίτο, όταν το παιχνίδι πέρασε στα χέρια της Rockstar. Σε κάποιους άρεσαν, άλλοι δεν τα αναγνώρισαν ποτέ ως αυθεντικές συνέχειες και κάποιοι περιμένουν και τέταρτο μέρος. Υπάρχει όμως μία αλήθεια. Ότι η επιτυχία του Max Payne, ο σχεδιασμός του και η φιλοσοφία γύρω από το προσεγμένο storytelling, αποτέλεσαν αφορμή για παραδειγματισμό και πολλά παιχνίδια που ήρθαν στη συνέχεια διδάχθηκαν από αυτό. Όπως και πρέπει να γίνεται.
Για εμάς ωστόσο, η κυκλοφορία του πρώτου παιχνιδιού, θα είναι πάντα ο αγαπημένος Ιούλιος της παιδικής μας ηλικίας.
