Πόσα μα πόσα 50άρικα; Χαρτζιλίκι εβδομάδων ου μην και μηνών, κύριοι. Και μπορεί να μην ήταν πλουσιοπάροχο το χαρτζιλίκι ήταν όμως ένα ποσό που όφειλα να διαχειριστώ με σύνεση: να βγάλω την τυρόπιτά μου το πρωί και το παγωτάκι μου ή το παγωμένο τσάι μου το απόγευμα. Να μου μείνουν και μερικά ψιλά για να αγοράσω Panini μπας και συμπλήρωνα ποτέ αυτό το άλμπουμ και έπαιρνα δώρο τη δερμάτινη μπάλα.
Τίποτα από αυτά δεν γινόταν: περιόριζα τις διατροφικές μου ανάγκες στα απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή μου και με πόνο καρδιάς θυσίαζα τα παγωτά, προκειμένου να μπορώ να παίζω NBA JAM. Έπαιρνα τους αγαπημένους μου Supersonics και έβαζα πλώρη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Αυτά τη μέρα, γιατί τα βράδια σκάρωνα με το μυαλό μου κινήσεις και «συστήματα» για να διαλύω τους αντιπάλους μου: από ποιο σημείο του γηπέδου είναι πιο εύστοχος ο Payton, ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις το σουτ, ποιος είναι ο σωστός συνδυασμός για να κάνω ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, με τον Kemp να πηδάει μέχρι τη στρατόσφαιρα και να κατεβαίνει με φόρα και δύο τρεις περίτεχνους ελιγμούς; Η κατάσταση μου ήταν τραγική μέχρι που ήρθε κάποια στιγμή κονσόλα στο σπίτι μαζί με τον πολυπόθητο τίτλο και οι οικογενειακός προϋπολογισμός ξαναήρθε στα ίσια του. Ένα ανάλογο, αλλά όχι ίδιας έντασης κόλλημα πέρασα και με το NBA Street.
Και ήμουν καθαρός τόσα χρόνια, αφού και οι δύο τίτλοι μας έχουν χαιρετήσει και την όποια ανάγκη μου για basketball sim την κάλυπτε και με το παραπάνω η σειρά των 2k. Έλειπε όμως το θέαμα, το ψέμα και τα σκληρά φάουλ.
Τώρα όμως η Saber Interactive αποφάσισε να μου βάλει δύσκολα ξανά, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία του NBA Playgrounds μέσα στον Μάη. Αντίο ζωή, δηλαδή. Όχι δες:
Το NBA Playgrounds είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι, ένας εντελώς μη ρεαλιστικός προσομοιωτής 2 on 2 στον οποίο οι 30 ομάδες του NBA αναμετρώνται σε ανοιχτά γηπεδάκια, ναι από αυτά τα συνοικιακά που έχουμε αγαπήσει τόσο από τις ταινίες όσο και από τοις δικές μας urban μπασκετικές εμπειρίες.
Όσο για τα ρόστερ (που αυτό είναι και το ζητούμενο μαζί φυσικά με τα special moves), αναμένεται να ικανοποιήσουν άπαντες καθώς σε αυτά θα συμπεριλαμβάνονται τόσο οι σύγχρονοι αστέρες όσο και παλιοί θρύλοι.
Να το πω όσο πιο απλά γίνεται: Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα έχω Γιάννη Αντετοκούνμπο και θα σηκώνεται για κάρφωμα πάνω από το Τσαμπερλέιν σε ένα τσιμεντένιο γηπεδάκι του Bronx.
Πόσα μα πόσα 50άρικα; Χαρτζιλίκι εβδομάδων ου μην και μηνών, κύριοι. Και μπορεί να μην ήταν πλουσιοπάροχο το χαρτζιλίκι ήταν όμως ένα ποσό που όφειλα να διαχειριστώ με σύνεση: να βγάλω την τυρόπιτά μου το πρωί και το παγωτάκι μου ή το παγωμένο τσάι μου το απόγευμα. Να μου μείνουν και μερικά ψιλά για να αγοράσω Panini μπας και συμπλήρωνα ποτέ αυτό το άλμπουμ και έπαιρνα δώρο τη δερμάτινη μπάλα.
Τίποτα από αυτά δεν γινόταν: περιόριζα τις διατροφικές μου ανάγκες στα απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή μου και με πόνο καρδιάς θυσίαζα τα παγωτά, προκειμένου να μπορώ να παίζω NBA JAM. Έπαιρνα τους αγαπημένους μου Supersonics και έβαζα πλώρη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Αυτά τη μέρα, γιατί τα βράδια σκάρωνα με το μυαλό μου κινήσεις και «συστήματα» για να διαλύω τους αντιπάλους μου: από ποιο σημείο του γηπέδου είναι πιο εύστοχος ο Payton, ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις το σουτ, ποιος είναι ο σωστός συνδυασμός για να κάνω ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, με τον Kemp να πηδάει μέχρι τη στρατόσφαιρα και να κατεβαίνει με φόρα και δύο τρεις περίτεχνους ελιγμούς; Η κατάσταση μου ήταν τραγική μέχρι που ήρθε κάποια στιγμή κονσόλα στο σπίτι μαζί με τον πολυπόθητο τίτλο και οι οικογενειακός προϋπολογισμός ξαναήρθε στα ίσια του. Ένα ανάλογο, αλλά όχι ίδιας έντασης κόλλημα πέρασα και με το NBA Street.
Και ήμουν καθαρός τόσα χρόνια, αφού και οι δύο τίτλοι μας έχουν χαιρετήσει και την όποια ανάγκη μου για basketball sim την κάλυπτε και με το παραπάνω η σειρά των 2k. Έλειπε όμως το θέαμα, το ψέμα και τα σκληρά φάουλ.
Τώρα όμως η Saber Interactive αποφάσισε να μου βάλει δύσκολα ξανά, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία του NBA Playgrounds μέσα στον Μάη. Αντίο ζωή, δηλαδή. Όχι δες:
Το NBA Playgrounds είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι, ένας εντελώς μη ρεαλιστικός προσομοιωτής 2 on 2 στον οποίο οι 30 ομάδες του NBA αναμετρώνται σε ανοιχτά γηπεδάκια, ναι από αυτά τα συνοικιακά που έχουμε αγαπήσει τόσο από τις ταινίες όσο και από τοις δικές μας urban μπασκετικές εμπειρίες.
Όσο για τα ρόστερ (που αυτό είναι και το ζητούμενο μαζί φυσικά με τα special moves), αναμένεται να ικανοποιήσουν άπαντες καθώς σε αυτά θα συμπεριλαμβάνονται τόσο οι σύγχρονοι αστέρες όσο και παλιοί θρύλοι.
Να το πω όσο πιο απλά γίνεται: Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα έχω Γιάννη Αντετοκούνμπο και θα σηκώνεται για κάρφωμα πάνω από το Τσαμπερλέιν σε ένα τσιμεντένιο γηπεδάκι του Bronx.
