Write a Story, full of Jack and Soda

Επιμέλεια: Στέλιος Παπαγρηγορίου

Κάθεσαι στο γραφείο μετά από πολλές αναιρέσεις και σκέψη. Στην ουσία κάτι σου λείπει το οποίο ακόμη δεν έχεις προσδιορίσει τι είναι, προσπαθείς να συγκεντρωθείς στον σκοπό σου και να ταυτιστείς άμεσα με τους χαρακτήρες που εσύ ο ίδιος έχεις δημιουργήσει πάνω στη σελίδα. Η μέρα έχει περάσει σχεδόν και τίποτα δεν έχει βγει πάνω στη λευκή σελίδα πάνω στο γραφείο, δίπλα της η πένα περιμένει σιωπηλή, ακίνητη σαν κοιμισμένος σκοπός που έχει κουραστεί.

Στο μυαλό σου έρχονται οι αμέτρητες συζητήσεις με την παρέα σου οι οποίες σε επηρεάζουν πάντοτε θετικά και σε κάνουν να έχεις έμπνευση, κοιτάς πίσω τις στιγμές που τους έλεγες τις αμέτρητες ιστορίες σου και όλοι ήταν κρεμασμένοι από το στόμα σου.

Ξέρεις καλά πως αυτές οι στιγμές δεν είναι δεδομένες και οι ιστορίες σου κάνουν όλη την παρέα να περνάει καλά και να εκτιμάει περισσότερο τις στιγμές που βρίσκεται μαζί.

Ένα ποτό φέρνει κοντά όλη την παρέα και όλοι περιμένουν πως και πως τη στιγμή να αρχίσεις να τους μιλάς για την καινούρια σου ιστορία. 

Κάθεσαι στην ξύλινη παλιά καρέκλα, την πιστή σου φίλη, το κεφάλι σου βρίσκεται μέσα στα χέρια, θέλεις να γράψεις αλλά δεν σου βγαίνει, δεν μπορεί το μυαλό να συνδεθεί με την καρδιά σου και να βρει τις κατάλληλες λέξεις, κοιτάς γύρω σου το γραφείο, η βιβλιοθήκη γεμάτη από τους αυστηρούς κριτές της, σε κοιτάει με αόρατα μάτια, αισθάνεσαι την απόλυτη παρουσία της πάνω σου, μία σκιά που σε σκεπάζει.

Κάτι τραβάει το βλέμμα σου προς το μικρό «μπαρ» δίπλα απ’ το παράθυρο, ένα μπουκάλι με κεχριμπαρένιο υγρό, το αγαπημένο σου, ο πιστός σύντροφος σου σε καλεί να τον ανοίξεις, το καινούριο μπουκάλι Jack Daniel’s Old No7© που αγόρασες χτες, κάτι ήξερες, κάτι υποψιαζόσουν. Μια παγωμένη σόδα περιμένει στο ψυγείο – για σένα αυτό είναι το perfect serve, Jack & σόδα.

Δεν είναι κάτι το απλό όλο αυτό κι εδώ δεν χωράνε μισές δουλειές. Πρέπει να γίνεις ένα με το γραπτό σου, πρέπει να ξεκαθαρίσεις τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές της πραγματικότητας και της μυθιστορίας, αλλά την ίδια στιγμή το χέρι του δημιουργού τις κάνει ένα, τις ενσωματώνει, τη μία πάνω στο σώμα της άλλης, έτσι ώστε το έργο σου να γεμίσει από ρεαλισμό και δύναμη.

Ένα Jack Daniel’s Old No7© με πάγο και σόδα σε συνοδεύει σωστά σε αυτές τις στιγμές, τις πιο δημιουργικές της ζωής σου. Έξω στον δρόμο το φως της ημέρας ακόμη κρατάει λίγο, αλλά δεν θα αργήσει να πέσει η νύχτα. Είσαι στο όριο να τα παρατήσεις και να αναβάλλεις το νέο σου μυθιστόρημα για μία άλλη μέρα, αλλά ξέρεις πολύ καλά πως δεν σηκώνει αναβολές το πράγμα όταν είσαι ένας επαγγελματίας γραφιάς και πρέπει να γράψεις πάση θυσία, να τιθασεύσεις τις άγριες λέξεις που τρέχουν μέσα σου.

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο σκληρή από τις ιστορίες σου, αυτή εδώ σ’ έχει γονατίσει.

Δεν το βάζεις ποτέ κάτω. Το έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου.

Ένα Jack Daniel’s Old No7© σε συνοδεύει στα μικρά αλλά σημαντικά μονοπάτια που πρέπει ν’ ακολουθήσει η πένα σου πάνω στο λευκό χαρτί που έχεις μπροστά σου.

Έχεις όλους του χαρακτήρες έτοιμους, ξέρεις το τέλος, γνωρίζεις το ύφος και το πρόσωπο, η φλόγα που θα δώσει ζωή σε όλους είναι εκεί, αυτή η σπίθα που θα βάλει φωτιά στα μάγουλά τους και θα μετατρέψει, όλους σου τους φανταστικούς ήρωες, σε ζωντανά πλάσματα με σάρκα και οστά.

Σηκώνεσαι απ’ την καρέκλα και πηγαίνεις μέχρι το μικρό μπαρ που έχεις δίπλα από το τραπέζι του σαλονιού στο παράθυρο, μία κληρονομιά ανεκτίμητη απ’ την οικογένεια σου, κοιτάς τα μπουκάλια που είναι πάνω του σαν στρατιωτάκια που κοιμούνται, τα κοιτάς αλλά δεν αισθάνεσαι τίποτα.

Και ξαφνικά το βλέπεις. Το μοναδικό μπουκάλι, τα γράμματα, το χρώμα του υγρού μέσα στο γυαλί που λαμπυρίζει σαν ένα κόσμημα που έχασες καιρό τώρα αλλά το ξαναβρίσκεις και είσαι χαρούμενος.

Πιάνεις το αγαπημένο σου ποτήρι απ’ το ράφι του μπαρ κι ανοίγεις το αγαπημένο μπουκάλι. Ο ήχος που κάνει το καπάκι σε αναζωογονεί, σου θυμίζει ξεχασμένες στιγμές και νύχτες γεμάτες με ανθρώπους που αγαπάς και εκτιμάς, αφήνεις κάτω το καπάκι και σηκώνεις το μπουκάλι, αργά και σταθερά. Συμπληρώνεις με λίγο σόδα και είσαι έτοιμος. Το θαύμα έγινε.

Εδώ η δημιουργία δεν είναι ουτοπία, είναι κάτι χειροπιαστό, όπως το Jack Daniel’s Old No7© που πέφτει μαλακά κι απολαυστικά μέσα στο παλιό κρύσταλλο.

Εδώ η δημιουργία είναι η ίδια η ζωή. 

Φέρνεις το ποτήρι μπροστά στο πρόσωπο σου, αλλά δεν πίνεις ακόμη, ανασαίνεις τη μυρωδιά του που μετουσιώνει τις μνήμες και τις κάνει ζωντανές σκηνές, εκεί, μπροστά σου, ξαναζείς τα πάντα και νιώθεις τα πάντα. 

Κοιτάς τη σελίδα με θάρρος, ο πόλεμος αρχίζει, είσαι ισάξιος μπροστά στον αντίπαλο που δεν είναι άλλος από την λευκή επιφάνεια του χαρτιού.

Αρπάζεις την πένα σου, το όπλο που ποτέ δεν σ’ απογοήτευσε, πίνεις το Jack Daniel’s Old No7© σου με πάγο και σόδα και ξεκινάς να γράφεις το νέο σου δημιούργημα

Είσαι στον σωστό τόπο και χρόνο.

Το χέρι κατεβαίνει πάνω στη σελίδα μαλακά αλλά σίγουρα, σταθερά, γνωρίζοντας τα μονοπάτια και όλες τις στροφές της ιστορίας που πρέπει να γραφτεί και να ξαναγραφτεί σαν ποτέ να μην υπήρξε παρόμοια της.

Για την νέα δημιουργία, για όλο σου το είναι, για το νέο σου μυθιστόρημα, In Jack You Trust.