Απέκτησα έτσι φίλους κολλητούς που είμαστε μαζί μέχρι σήμερα, φίλους που ζήσαμε μαζί όλα όσα έφεραν τα καλοκαίρια στις ζωές μας, φίλους που κάθε χρόνο ανυπομονούσα να συναντήσω… Φίλους, που ακόμα και όταν «σκορπίσαμε» σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, ακόμα και όταν τα καλοκαίρια μας «μίκρυναν» κι από «τρεις μήνες στο χωριό» έγιναν «δυο βδομάδες άδεια τον Αύγουστο», ήθελα πάντα να συναντήσω για μια παγωμένη μπύρα, την αγαπημένη μου ΑΛΦΑ, στην πλατεία να πούμε τα νέα μας, να αισθανθούμε πως «δεν πέρασε ούτε μέρα» και να ευχηθούμε πάλι να ανταμώσουμε στο «χωριό».
Το χωριό στα Σύβοτα
Το χωριό λοιπόν, εκεί που μεγάλωσε ο πατέρας μου και ζούσαν οι παππούδες μου είναι στη Θεσπρωτία, στα Σύβοτα, δηλαδή σε μια από τις πιο όμορφες παράκτιες περιοχές της Ελλάδας. Ατελείωτες παραλίες, πράσινο που φτάνει ως τη θάλασσα, τα νερά του Ιονίου, σμαραγδένια και διάφανα… Πολύ κοντά, ο ποταμός Αχέροντας, όπως επίσης και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, το νεκρομαντείο της Νικόπολης. Πάντα μας άρεσαν οι εξορμήσεις και όταν πια ενηλικιωθήκαμε και βγάλαμε δίπλωμα, οι βόλτες με το αμάξι έφταναν στην κοσμοπολίτικη Πάργα, σε όλες τις παραλίες στα Σύβοτα, μέχρι και τη Λευκάδα, αν είχαμε όρεξη και κέφια!
Όλα, πάντοτε, ξεκινούσαν και κατέληγαν στην πλατεία του χωριού. Εκεί που κάθε Δεκαπενταύγουστο στήναμε το πανηγύρι και γινόταν χαμός. Απέναντι από την εκκλησία, οι δύο ψησταριές του χωριού, η μία πιο πολύ καφενείο, η άλλη πιο πολύ ταβέρνα. Τα βρίσκανε μεταξύ τους, τα βρίσκαμε κι εμείς και πηγαίναμε πότε στη μία και πότε στην άλλη. Πριν από κάθε εξόρμηση στα πέριξ, ανταμώναμε εκεί και ξεκινούσαμε να «καταστρώνουμε» σχέδια με μια μπύρα ΑΛΦΑ στο χέρι και κανένα μεζεδάκι μερακλίδικο. Πολλά βράδια φυσικά δεν ξεκολλούσαμε με τίποτα, ειδικά όταν, αρχές Αυγούστου, κατέβαινε στο χωριό όλη η καλοκαιρινή παρέα. Μια δεν χωρούσαμε στα αυτοκίνητα για να πάμε κάπου μακριά, μια δεν συμφωνούσαμε στον προορισμό, μα βασικά προτιμούσαμε να μείνουμε εκεί, στην οικεία πλατεία, που νιώθαμε σαν στο σπίτι μας, με κουβέντες, πλάκες και πειράγματα ως το πρωί…
Οι ιστορίες που έχουμε να διηγούμαστε από αυτή την πλατεία, ακόμα και στα… εγγόνια μας - όταν στο μακρινό μέλλον αποκτήσουμε - είναι αμέτρητες πραγματικά και όλοι μας έχουμε να θυμηθούμε τρελά γλέντια μέχρι το πρωί. Άλλωστε γιατί ένας 20άρης να πάει σπίτι για ύπνο αν δεν έχει χαράξει, μη σας πω κι αν δεν έχει βγει ο ήλιος - τέτοιοι ήμασταν και τέτοιοι παραμένουμε, απλά και περήφανα!
Η συνήθεια που δεν αλλάζει ποτέ
Από εκείνα τα χρόνια της εφηβείας και τα αμέσως επόμενα, που νιώθαμε πως είμαστε έτοιμοι να ορμήξουμε στα πάντα και να φτάσουμε παντού, πέρασε αρκετός καιρός και πολλά πράγματα στις ζωές όλων μας άλλαξαν. Είμαστε όμως και πάλι τυχεροί - γιατί το «χωριό» εξακολουθεί να είναι εκεί και να μας περιμένει κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι ανελλιπώς, όπως τότε. Κι εμείς, που το ξέρουμε καλά αυτό, έχουμε αποκτήσει με τα χρόνια μια συνήθεια που δεν αλλάζει με τίποτα. Στις καλοκαιρινές μας διακοπές, φροντίζουμε τα σχέδια να περιλαμβάνουν λίγες μέρες στο χωριό. Πολύ απλά, γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουμε πραγματική ξεκούραση. Μπάνιο στις παραλίες στα Σύβοτα, καμιά βόλτα στον Αχέροντα, γλυκό στην Πάργα και τα βράδια, πάντα, στην πλατεία του χωριού: Με μπύρα ΑΛΦΑ στα ποτήρια και νοστιμιές στα πιάτα, βρισκόμαστε με «τα παιδιά» και τα λέμε όπως παλιά.
Βάσει βιωματικής «έρευνας» ετών, το συμπέρασμα όλων είναι αδιαμφισβήτητο: Οι μόνες διακοπές που απολαμβάνουμε, που ξεκουραζόμαστε και που «φορτίζουμε μπαταρίες» και νιώθουμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας φέρει ο επόμενος χειμώνας και η ζωή γενικά, είναι οι διακοπές στο χωριό. Στην υγειά όλων των καλών μας φίλων, στις στιγμές μας με την ΑΛΦΑ μας και να ‘μαστε καλά να ξαναβρεθούμε, κάτω από την ίδια κληματαριά, απέναντι από την εκκλησία, πριν ξανασκορπίσουμε το τελευταίο βράδυ. Και ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο; Όλοι μας το εννοούμε και το κάνουμε πράξη!
