Η κλασική ρόμπα, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, έχει τις ρίζες της στον 17ο αιώνα, όταν η ολλανδική εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας (και αργότερα η British East India Company) άρχισε να εισάγει «banyans» από την Ινδία. Αυτά τα μακριά, φαρδιά ρούχα – συνήθως από πολυτελή υφάσματα όπως μετάξι ή κασμίρι – ήταν μια άνετη αντίθεση με τα στενά κοστούμια και τα στενά μπαστούνια που φορούσαν οι άντρες της μόδας εκείνη την εποχή και υιοθετήθηκαν ευρέως στα οικιακά σαλόνια. Οι ρέουσες γραμμές των Banyans παραπέμπουν στην κλασική αρχαιότητα τόσο αγαπητή από τον Διαφωτισμό, ενώ ο αισθησιασμός τους απηχούσε τους ρομαντικούς και τους αστούς αριστοκράτες που περίμεναν στα πούπουλα.
Πώς ξεκίνησε όλο αυτό με τις ρόμπες;
Ακολουθώντας το παράδειγμα του διάσημου Άγγλου δανδή Beau Brummell, τα ανδρικά ρούχα στις αρχές του 19ου αιώνα έγιναν πιο σκούρα, πιο απλά και πιο νηφάλια. Αυτό έκανε τα εξαιρετικά πολύχρωμα ενδύματα ακόμη πιο ακαταμάχητα, και δεν φείδονταν σε πολυτέλεια.
Τα σαλόνια ήταν πάντα μέσα στα βραδινά ρούχα και όταν οι βραδινές ουρές άρχισαν να επισημοποιούνται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα με την εισαγωγή του πιο κοντού σμόκιν, το ίδιο και το μάλλινο ή βελούδινο σακάκι καπνίσματος εμφανίστηκε ως μια κομμένη εκδοχή του ντυσίματος. Υπήρχαν ιδιαίτερα δημοφιλή ρούχα για τους κυρίους που έπρεπε να συναναστρέφονται στα κλαμπ τους με τους κομψούς συνομηλίκους τους.
Οι πιτζάμες, όπως τις ξέρουμε σήμερα, εισήχθησαν για πρώτη φορά στη Δύση αυτή την εποχή από Βρετανούς εμπόρους από την Ινδία, όπου είχαν φορεθεί παρόμοια δύο κομμάτια ενδύματα από ελαφρύ βαμβάκι από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα.
Εξαιρετικά άνετες σε σύγκριση με αυτό που φορούσαν οι Ευρωπαίοι, οι ασορτί δικομματικές «πυτζάμες» υιοθετήθηκαν σταδιακά στη Δύση ως ρούχα ύπνου. Όντας ένα ένδυμα δύο τεμαχίων, συχνά φτιαγμένο από πολύχρωμα υφάσματα και διακοσμητικά με σωλήνες, οι πιτζάμες ήταν πολύ πιο ευπαρουσίαστες και εκλεπτυσμένες από το παραδοσιακό μακρύ νυχτικό ή το ολόσωμο πλεκτό ενιαίο κοστούμι, που ήταν σίγουρα εσώρουχα και ολοένα και πιο παλιομοδίτικα.
Γιατί η ανδρική ρόμπα είναι τόσο σημαντική;
Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, οι ρόμπες, τα σακάκια καπνίσματος, οι παντόφλες και οι πιτζάμες έγιναν όλο και πιο δημοφιλή καθώς η αυξανόμενη μεσαία τάξη είχε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να απολαύσει και οι λάτρεις της καλής ζωής έγιναν επιτεύξιμα δείγματα φιλοδοξίας. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος διέλυσε πολλά από τις απαρχαιωμένες μόδες και τους ενδυματολογικούς κώδικες της παλιάς τάξης, φέρνοντας το στυλ της ανώτερης και της μεσαίας τάξης ακόμη πιο κοντά. Τα κλασικά σαλόνια έφτασαν στο αποκορύφωμά τους τη δεκαετία του 1930, όταν οι escapist ταινίες του Χόλιγουντ έφεραν στιλ υψηλής ποιότητας στις μάζες και έδωσαν σε πολλούς ανθρώπους την πρώτη ματιά τους για το πώς ζούσε και ντυνόταν το άλλο μισό πίσω από κλειστές πόρτες.
Σήμερα η κλασικά κομψή ανδρική ρόμπα επιβιώνει ως εξειδικευμένο ένδυμα για ιδιαίτερα κομψούς άντρες που –όπως και οι αρχικοί της εμπνευστές– εκτιμούν την άνεσή της και την αντίθεση από τα καθημερινά τους ρούχα. Είναι μια ευκαιρία για τους άνδρες να παίξουν με φωτεινότερα χρώματα και πιο τολμηρά μοτίβα σε πιο μεταξωτά υφάσματα από ό,τι θα ένιωθαν άνετα όταν φορούσαν έξω από το σπίτι.
Για πολλούς λάτρεις, υπάρχει η πρόσθετη γοητεία ότι οι ρόμπες είναι ένα από τα παλαιότερα ενδύματα που φοριούνται συνεχώς στην ιστορία της ανδρικής μόδας, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι παραδοσιακός για να εκτιμήσεις ότι υπάρχει κάτι πολύ στοιχειώδες και αισθησιακό σε αυτά.
