Θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντεκαντάνς από την τσιγκουνιά. Και άσε το γνωστό κλισέ: «Τσιγκούνης στα λεφτά τσιγκούνης και στα αισθήματα». Μιλάω για πρακτικά ζητήματα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ανακαλύπτεις ότι ο άνθρωπος με τον οποίο έχεις επιλέξει έχει καβούρια στις τσέπες. Ειδικά αν κανονίζεις μαζί του διακοπές; Θα σου τις βγάλει από την μύτη. Γιατί δεν ξέρω αν στο είπα, αλλά το θέμα μου σήμερα θα είναι «Διακοπές με τσιγκούνη που γνώρισες προ τριμήνου». Όχι δεν ήξερα η δόλια και όχι δεν ρώτησα. Δεν μου πήγε το μυαλό. Και αυτή είναι η εμπειρία μου…
Η αρχή
Είμαι ένας άνθρωπος όχι ιδιαίτερα γκρινιάρης και ίσως (ίσως λέω) καλόβολος. Ρώτα όποιον θέλεις. Μπορώ εύκολα να προσαρμοστώ και να κάνω υποχωρήσεις για το κοινό καλό. Όχι δεν κάνω ανάλυση του χαρακτήρα μου-ναι ξέρω δε σε νοιάζει-αλλά κάνω ένα μικρό intro για να αντιληφθείς το μέγεθος της κατάστασης. Όταν λοιπόν έχω δύο ρημαδοβδομάδες για να κάνω διακοπές -εκ των οποίων οι 5 παλιομέρες στο νησί που έχουμε κλείσει να πάμε μαζί-για ποιο λόγο αποφασίζεις να κάνεις κράτηση σε ένα χρέπι της κακιάς ώρας που μετά βίας διαθέτει ΤΟ ΜΕΡΟΣ, και μου το παρουσιάζεις σαν τρομερή ευκαιρία; Δεν είπα ματάκια μου να έχω σουίτα ούτε ιδιωτική πισίνα, αλλά να έχω νερό όταν βρέχει και φως όταν αστράφτει δεν είναι υπερβολή;
Απαράβατος Νόμος: «Τα βράδια με Καύσωνα ΔΕΝ κάνουμε αγκαλίτσες στο κρεβάτι!»
Η παραλία
Και άντε και ξεπερνώ το γεγονός ότι σιχαίνομαι και να ακουμπήσω στο παλατάκι που ΕΣΥ επέλεξες, γιατί εσύ το ανέλαβες και με ιδιαίτερη χαρά, γιατί λοιπόν επεμβαίνεις στις δικές μου επιλογές; Γιατί η φάτσα σου αλλάζει χρώμα όταν με βλέπεις να απλώνω την πετσέτα μου σε ξαπλώστρα, ψελλίζοντας «Έχουμε και ομπρελίτσα μήπως να πάμε πιο κει για χαλαρά;». Όχι δε θέλω χαλαρά. Θέλω ξαπλώστρα, παγωμένο καφέ και άμα λάχει μετά και… τοστ! Και ξέρεις ποιο είναι το κακό; Ποτέ μου δεν αρνήθηκα να πληρώσω, ποτέ μου δεν έκαναν την πάπια την ώρα του λογαριασμού και ποτέ μου δε θεώρησα ότι είναι δουλειά του άντρα να πληρώνει. Αλλά εσύ για κάποιο λόγο θεωρείς ότι είναι χρέος σου το χαρτονόμισμα να μη βγει από το πορτοφόλι μου και να βολευτούμε με τα ελάχιστα που είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις εσύ. Και στο κάτω κάτω… ένα τοστ θέλησα να φάω η δόλια. Ξέχασα να κάνω στάση στο ντελικατέσεν! Σκότωσέ με.
Η ώρα του φαγητού
Αν κάτι βέβαια ήταν πιο βασανιστικό από την παραλία, αυτό ήταν το φαγητό. Δε θα πω πολλά. Η ταβέρνα δεν υπήρξε στο χάρτη και το μόνο που είδα ήταν το σουβλάκι. Μην με ρωτήσεις αν το νησί είχε καλή κουζίνα. Ήθελα να μάθω, αλλά δεν μπόρεσα. Διότι αν ο άλλος σου λέει: «Δεν πεινάω και πολύ μωρέ, θα πάρω ένα καλαμάκι», και καταλήγει να τρώει τα δικά σου τα σουβλάκια γιατί τελικά πεινούσε, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Και επαναλαμβάνω: Αίτημα για θαλασσινό ίσως και να μην υπήρξε. Το να κάτσεις να φας σαν άνθρωπος 30 ετών (και βάλε) σε ένα τραπέζι από το να τρως σαν 18χρονος που χάλασε όλα τα του τα χρήματα στα ποτά σε παγκάκια απέχει πολύ. Ορίστε, το έβγαλα από μέσα μου.
Το χειρότερο όμως...
Για να είμαι ωστόσο ειλικρινής, το φαγητό δεν ήταν το χειρότερο. Ο εφιάλτης ήταν οι μετακινήσεις. Δεν αναφέρομαι στη συγκοινωνία, αυτή ήταν τίμια, αλλά στη διάθεση να γλιτώσουμε χρήματα και από αυτή. Τι εννοείς πώς; Ποδαράτο! Σε σημείο που με το που έφτανες στην παραλία σε περίμενε κινητή ιατρική μονάδα για ανάνηψη! Φυσικά κάθε διάθεση για κολύμπι ή ηλιοθεραπεία (ναι ακόμη και για ηλιοθεραπεία) έχει χαθεί, γιατί απλά προσπαθείς να επανακτήσεις τους ηλεκτρολύτες σου.
«Κορίτσια, τι πραγματικά κάνετε όταν πάτε διακοπές με τις φίλες σας;»
Εν κατακλείδι
Για να ανακεφαλαιώσω γιατί ξέρω ότι με κράζεις ήδη: Υπάρχουν πολλές φυσιολογικές γυναίκες εκεί έξω που δεν τις νοιάζουν οι πολυτέλειες και όλες αυτές οι αηδίες που βλέπουμε στα social media. Όταν όμως αποφασίζεις να πας διακοπές, καλό θα ήταν να το κάνεις σωστά και όχι να επηρεάζεις με την μιζέρια σου ακόμη έναν άνθρωπο. Δεν έχεις δεκάρα τσακιστή; Κάτσε σπίτι σου -ακόμα καλύτερα στο μπαλκόνι-πιες μπύρα και βάλε ταινία. Ξέρεις πολλές που θα σε χώριζαν επειδή είπες ότι οικονομικά δε βγαίνεις να κάνεις dolce vita στο νησί; Ή ξέρεις πολλές που ακόμα και δανεικά να ζητούσες, θα σου γύριζαν την πλάτη και θα γελούσαν χαιρέκακα;
ΥΓ: Και σε περίπτωση που αναρωτηθείς: Η σχέση δεν κράτησε πολύ. Με χώρισε, γιατί ήμουν σπάταλη.
