Δεν υπάρχει γυναίκα που να μη θεωρεί ότι μια ωραία συζήτηση με έναν άντρα είναι το καλύτερο αφροδισιακό. Μιλάμε πάντα για την αρχή. Είναι τότε που θες να ακούς, θέλεις να λΕς και να μιλάς επί παντός επιστητού. Από αμπελοφιλοσοφία, μέχρι Τσίπρα, Καρντάσιαν, μουσική, κινηματογράφο, εκείνο το απ’ όλα και τίποτα που συνοδεύει το αρχικό φλερτ. Είναι σαφές, όταν θες να έχει και μια καλή κατάληξη αυτή η κουβέντα, πρέπει σαν άντρας να ακούς πιο πολύ και να μιλάς λιγότερο, να κάνεις ερωτήσεις δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον, να το τονίζεις με μετρημένη έκπληξη, χαρά, ενδιαφέρον. Συγκινήσου με το σκυλάκι της που είναι άρρωστο. Παιδί είναι κι αυτό. Πολλά παλικάρια το έχουν δύσκολο αυτό το σπορ, αλλά αυτοί χάνουν. Το να θες να αποδείξεις ότι είσαι ο πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίζεται το μαγαζί που δουλεύεις, ότι χωρίς εσένα το αφεντικό θα ήταν νεκρό, ότι έχεις εμπειρίες τύπου Ιντιάνα Τζόουνς ακόμη και από τη ζωή στο χωριό σου, είναι πάντα ένα κουσούρι που μόνο σε αποτυχία μπορεί να σε σύρει.
Λοιπόν. Τη γυναίκα την ακούς. Στην αρχή μιας σχέσης. Στο φινάλε κοστίζει λιγότερο και από το ποτό που την κερνάς. Μαλακίες λέτε έτσι κι αλλιώς στην αρχή, μόνο ο χρόνος θα δείξει πως ήταν κάτι σαν τα λόγια του Τσίπρα πριν κυβερνήσει. Τι να πεις στα προκαταρκτικά; Είναι εύκολο να το καταπιείς το χάπι, και η γυναίκα ακόμα περισσότερο είναι φτιαγμένη για να το καταπιεί από μόνη της. Στο φινάλε και οι δύο παίζουν ένα παιχνίδι αποπλάνησης. Δεν μπορείς να κοιτάζεις τα βυζιά της όταν της μιλάς. Στα μάτια την κοιτάς. Που και αγελάδας να είναι, πρέπει να εκφράσεις τον θαυμασμό σου γι’ αυτά. Δώσε της την ευκαιρία και δεν θα χάσεις.
Από εκεί και πέρα, έρχεται η υπόλοιπη ζωή
Τα φτιάχνεις, προχωράς, αρχίζουν τα προβλήματα, χαζά τις περισσότερες φορές ή σοβαρά. Προβλήματα που, από ότι φαίνεται, υπάρχουν μόνο στον εγκέφαλο της γυναίκας. Οι γυναίκες τρελαίνονται να υπεραναλύουν και να διυλίζουν τον κώνωπα. Ψάχνονται να χαλαστούν στην ουσία. Έχουν έναν εγκέφαλο ο οποίος τους οδηγεί μόνιμα στο να σε αμφισβητούν. Να αμφισβητούν αν τις αγαπάς, αν τις έχεις ερωτευτεί ή αν τις έχεις για μανάδες, αν σ’ αρέσουν στο σεξ ή κάνεις παραμύθι, αν τη σκέφτεσαι, αν είναι το κέντρο της ζωής σου, αν τέλος πάντων είσαι αυτός που λες ή κάποιος άλλος. Εσύ μπορεί να πεθαίνεις γι' αυτή κι αυτή να σε βγάζει στον τάκο συνέχεια. Και παπάδες να κάνεις όπως ο Τσόρι, αυτή θα σε κοιτάζει σαν τον Μπέντο. Ποτέ δεν θα έχεις κάνει αρκετά. Μετά το κλωθογύρισμα στον εγκέφαλό τους, τουλάχιστον 5-6 φορές την εβδομάδα, το ξέσπασμα θα γίνει εκεί που δεν φαντάζεσαι. Σε μια κουρτίνα, σε ένα κερί, σε ένα σηκωμένο καπάκι της τουαλέτας, σε ένα χυμένο καφέ, στην μία φορά που βγήκες και στο μυαλό της έχει καταγραφεί ως η 20ή…
Τι κάνεις εκεί; Ανοίγεις κουβέντα με επιχειρήματα; Καλά κρασιά. 7-0 θα λήξει το σκορ εις βάρος σου και θα τρως και μούτρα για κανά τριήμερο. Απλά τα πράγματα. Το βουλώνεις. Δεν πρόκειται να βρεις άκρη ποτέ. Είναι σαν να σε έχουν βάλει στο πάνελ και να θέλεις να πάρεις το λόγο απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όλες κρύβουν μέσα τους μια μικρή Ζωή. Ε, κάνε τη γυναίκα ευτυχισμένη! Το μόνο που έχεις να πεις είναι ένα: «Ναι αγάπη μου!!!». Το χάζευα πριν από λίγο στο Instagram σε μια αυτοσαρκαστική ανάρτηση της Κωνσταντίνας Κλαψινού:
-«Μωρό πες μου δυο λέξεις που με κάνουν ευτυχισμένη…»
- «Έχεις δίκιο.»
- «Όχι αυτές, τις άλλες δύο.»
- «Φταίω εγώ!»
Πιστεύετε ότι είναι πλάκα;
Δεν έχει κανένα νόημα. Τσάμπα χαμένος χρόνος, να μπεις σε κουβέντα με γυναίκα, αν υπάρχει διαφωνία. Δεν πρόκειται ποτέ να βρεις άκρη. Λες το «ναι αγάπη μου δίκιο έχεις» και καθάρισες. Απλά φάε λίγη ώρα μέχρι να το πεις, γιατί η γυναίκα δεν ανέχεται την εύκολη παράδοση. Τον θέλει τον τσακωμό. Όπως θα 'θελε αν μπορούσε το κομμωτήριο, το μανικιούρ και το πεντικιούρ σε καθημερινή βάση. Το κομμωτήριο κι ο τσακωμός δεν είναι μια συνήθεια, είναι DNA. Δεν θέλει να κερδίσει το μπρα ντε φερ με μία κίνηση. Δεν γίνεσαι πειστικός. Το κάνεις όπως κάνει αυτή τον ψεύτικο οργασμό. Δυσθυμείς, βογκάς, διαφωνείς και μετά παραδίνεσαι. Δώσε δύο-τρία λεπτά από το χρόνο σου.
Αυτή είναι, σύμφωνα με τους παλαιότερους, η καλύτερη συμβουλή στον νέο άντρα αν θέλει να μην του τα ζαλίζουν όλη την ώρα οι γυναίκες. Το τι θα κάνεις τελικά είναι μια άλλη υπόθεση. Θα ξαναβγείς με τους κολλητούς σου, θα ξαναστάξεις το κατούρημα στη λεκάνη, θα ρίξεις καφέ στο πάτωμα, θα ξαναφτύσεις έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, θα συνεχίσεις να σιχαίνεσαι αυτές τις κουρτίνες, θα συνεχίσεις να κοιτάς τον κώλο της κάθε Καρντασίαν -απλά δεν θα το λες. Άλλωστε, όπως λένε και οι ίδιες, στο βάθος της «δυστυχίας» και της «γκαντεμιάς» της κάθε γυναίκας κρύβεται ένας άντρας που κοίταξε έναν τυχαίο, περαστικό κώλο.
«Ναι αγάπη μου, έχεις δίκιο, εγώ φταίω!». Αυτό είναι το τρίπτυχο της ευτυχίας.
Το εμπέδωσες;
