Δόξα τω Θεώ έχω περάσει από αρκετές δουλειές στη ζωή μου, οπότε έμαθα να ζω με το λεγόμενο φλερτ του γραφείου. Να βλέπω πού με παίρνει να μιλήσω, πότε πρέπει να κοιτάξω, ποια είναι η «επικίνδυνη», να αξιολογώ το αν πρέπει να ασχοληθώ ή όχι με κάποια συνάδελφο.
Θα σου λύσω την απορία. Ναι, έχω μπλέξει με γυναίκα από το γραφείο πάνω από μία φορά και για να σου είμαι ειλικρινής δεν θα ήθελα να το ξανακάνω για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σε μπλέξει η συγκεκριμένη κατάσταση. Όχι απαραίτητα γιατί μπορεί να χωρίσετε και να μην αντέχετε να κοιτάζεστε, αλλά διότι ποτέ δεν ξέρεις ποιος άλλος «επικίνδυνος» γουστάρει το κορίτσι που τα έμπλεξες -από τον σπιούνο, τον κακοπροαίρετο μέχρι και το αφεντικό το ίδιο – οπότε είναι αρκετά πιθανό η καρποφόρος επίδραση του ερωτικού σου ειδυλλίου να εξελιχθεί σε επαγγελματική κόλαση. Μην μπλέξεις, στο λέω εγώ.
Εκτός βέβαια και αν θεωρείς ότι αξίζει τόσο πολύ που θα το διακινδύνευες και ό,τι βγει. Μετά από αρκετές καταστάσεις φλερτ ή ενδοεταιρικών σχέσεων, έχω καταλήξει ότι η μοναδική περίπτωση να το ξαναέκανα, θα ήταν με μια συγκεκριμένη γυναίκα. Μιλάω για την πρώην διευθύντριά μου, την οποία μαζί με τις δουλειές που μου ανέθετε, ήλπιζα μία εξ αυτών να είναι να τη βγάλω ραντεβού, πολύ απλά γιατί ήταν (και είναι) η απόλυτη γυναίκα. Δεν θέλω να δώσω στοιχεία -ευτυχώς είχα αρκετές διευθύντριες στη ζωή μου-, οπότε θα την αποκαλώ «Ε.» από το Έρωτας.
Για τον Άγγελο Περιστέρη πάντως υπάρχει και άλλη γυναίκα-άπιαστο όνειρο.
Ξεκίνησε από ένα απλό αστείο
Είναι σαν αυτούς τους παιδικούς, ανεκπλήρωτους έρωτες που έχεις όσο μεγαλώνεις. Συνήθως βέβαια τους έχουν τα κορίτσια και όχι τόσο τα αγόρια, όταν βλέπουν κάποιον μεγαλύτερό τους και νομίζουν ότι είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού τους, απλώς για να φτάσουν μετά από δέκα χρόνια και να ομολογήσουν «καλά στραβή ήμουν που τον γούσταρα;» ή διάφορα άλλα ατιμωτικά. Στη δική μου περίπτωση ωστόσο δεν χρειάστηκε ποτέ η συγκεκριμένη διατύπωση. Όπως την έβλεπα τότε, έτσι τη βλέπω και σήμερα. Με σεβασμό πάνω από όλα, χωρίς ποτέ να κάνω σεξιστικά σχόλια ή κάτι άλλο. Αν με «κοιτούσε» ποτέ βέβαια σαν άντρα, θα ήμουν πάντα διαθέσιμος.
Και οι παρακάτω γυναίκες-αφεντικά από ταινίες είναι εξίσου hot, ωστόσο για μένα καμία δεν την αγγίζει:
Η Ε. βλέπεις είναι από τις γυναίκες εκείνες που μπαίνουν μέσα στην αίθουσα και σε καθηλώνουν, τόσο από άποψη ομορφιάς, κυρίως όμως για τη θηλυκότητά της. Με ένα βλέμμα σοβαρό καθαρά, διάθεση εννοείται ευχάριστη και ανοιχτή προς όλους, όχι όμως παρεξηγήσιμη, «τόσο όσο» που λέμε προκειμένου οι υφιστάμενοί της να μην ξεχάσουν ότι πίσω από τη θέση της βρίσκεται μια πολλή όμορφη γυναίκα. Για την ακρίβεια ένα θηλυκό που δεν θες απλώς να κοιτάζεις, αλλά να θαυμάζεις.
Όταν την πρωτοείδα σε μια κοπή της πίτας, είδα μια πραγματικά όμορφη γυναίκα, με τον καιρό όμως που άρχισαμε να έχουμε τριβή συνειδητοποίησα το ότι πρόκειται για ένα θηλυκό που σε κάνει να αισθάνεσαι χαρούμενος και μόνο που σου μιλάει. Αυτή που σου λέει «καλημέρα» και λες στους συναδέλφους σου αστειευόμενος, αλλά κατά βάθος περήφανος, «Μου μίλησε!» λες και κέρδισες μόλις το Τζόκερ, ή που λύγισε πάνω από τον υπολογιστή σου ακουμπώντας σε στον ώμο και θα κρατήσεις την μπλούζα σε μουσείο απλά και μόνο για να μη φύγει το αποτύπωμά της. Εντάξει, υπερβάλλω για το δεύτερο (για το πρώτο όχι) αλλά ήθελα απλώς να μπεις στο νόημα.
Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ έτσι, αλλά πιστεύω πως όλοι μας έχουμε μια ανώτερη στο γραφείο που ο συνδυασμός θέσης και γυναικείας επιβλητικότητας μας προκαλεί τις αισθήσεις και στην όψη της αλληθωρίζουμε. Μια γυναίκα απόλυτο θηλυκό την οποία όμως πάντα τη σεβόμαστε αλλά ποτέ δεν θα καταφέρουμε να της μεταφέρουμε τον κρυφό μας πόθο, όσο βρισκόμαστε μαζί της στη δουλειά. Ή και ποτέ.
Είναι ίσως οι μοναδικοί «έρωτες» στην ενήλικη ζωή μας που ξεκίνησαν και παραμένουν αθώοι, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν ποτέ να πραγματοποιηθούν. Παραμένουν πάντα απαγορευμένοι και εξελίσσονται σε ευχάριστα απωθημένα.
