Τι είναι ένα πρώτο ραντεβού τελικά; Είναι μήπως η επιθυμία δύο ανθρώπων να «γνωριστούν» καλύτερα, πιο κοντά και πιο «επικίνδυνα», ή εν τέλει έχει και άλλες προοπτικές; Αναμφίβολα για να δέχτηκε να βγει μαζί σου -και εσύ αντίστοιχα μαζί της- είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο που δείχνει ξεκάθαρα την προτίμησή σας ωστόσο δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθήσεις επειγόντως τη στρατηγική του Greek Lover και ή του «ανοιχτού» προς κάθε πρόκληση. Εντάξει μας άρεσε παλιότερα η ατάκα «ό,τι κινείται, εκτελείται» ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι πάντα τα πράγματα.
Ένα ραντεβού είναι αποτυχία αν δεν κάνεις «κίνηση»;
Αλήθεια δεν σου έχει τύχει ποτέ να βγείτε έξω, να γνωριστείτε καλά, να πείτε τις ατάκες σας, να πιείτε το ποτό σας, να κάνετε τη βόλτα, να μοιραστείτε σκέψεις, σκηνικά, καταστάσεις και ιδέες, να την πας σπίτι λέγοντάς της ότι πέρασες πολύ ωραία αυτή να κλείσει την εξώπορτα και κάπως έτσι να ολοκληρώσεις μια βραδιά που ίσως και να πέρασες πολύ πιο ωραία και ουσιωδώς, από το να καταλήξετε σε ένα κρεβάτι και να γνωριστούν πρώτα οι ορέξεις και ύστερα αυτά που κουβαλάτε στα μυαλά σας;
Όταν βγαίνεις έξω αξιολογείς την κατάσταση, βλέπεις τι έχεις απέναντί σου, δείχνεις και εσύ τις προθέσεις σου και είτε τα βρίσκετε, είτε όχι. Αν εσύ θες κάτι εφήμερο και η κοπέλα κάτι πιο ουσιώδες, ή το αντίστροφο απλώς θα οδηγήσει σε ένα ραντεβού που δεν πήγε καλά. Αν από την άλλη κάποιος από τους δυο χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ένα ραντεβού για να δεχτεί ένα φιλί ή να αποδεχτεί τη συνέχεια του φλερτ, δεν σημαίνει ότι περνάει άσχημα ή ότι δεν σε θέλει. Απλώς θέλει παραπάνω χρόνο να σε γνωρίσει. Τόσο απλά.
Άσε που στην τελική όταν το «κάστρο» πέσει, τότε το συναίσθημα και η κατάσταση που θα έχει δημιουργηθεί θα σε επιβραβεύσει για την αναμονή σου. Δεν θα είναι κάτι «ξερό», θα το απολαύσεις παραπάνω. Και ας χρειάστηκες παραπάνω από δύο εξόδους για να τα καταφέρεις (ή να σε καταφέρει αντίστοιχα).
Αλήθεια από πότε βγαίνεις μόνο για να κάνεις κάτι;
Θυμάμαι πόσο περίεργα με κοιτούσαν κάποιοι όταν απλώς ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό στη μέρα μου από το να βγω με την παρέα και αποφάσισα να αποδεχτώ να βγω με μια όμορφη κοπέλα, απλώς γιατί ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό.
Στις ερωτήσεις «Καλή;», «δείξε μας Instagram» και άλλα παρόμοια γυρνούσα το κεφάλι, κάτι που προϊδέαζε τον περίγυρο ότι κάτι «μυστήριο» είχα στο μυαλό μου. Στη δική μου τη σκέψη δεν ήταν πάντως και ήλπιζα απλά και εκείνης να μην είναι. Βέβαια όταν έφτασα σχεδόν έξω από το σπίτι της για να την πάρω να βγούμε και μου είπε «επειδή κάνει κρύο, έλα σπίτι μου να κάτσουμε. Έχω ανοίξει ήδη κρασί» σκέφτηκα πως βλακεία θα ήταν να πω «φεύγω» ωστόσο ήμουν βέβαιος ότι δεν σκεφτόμασταν το ίδιο πράγμα.
Μη ρωτήσεις, το ραντεβού ήταν αποτυχία, είχα βαρεθεί από το πρώτο τέταρτο και με τη γλώσσα του σώματός μου το έκανα να φαίνεται έτσι ακριβώς -εκείνη στη μέση του καναπέ και εγώ στη γωνία να είμαι έτοιμος να πέσω χάμω για να αποφύγω το στενό μαρκάρισμα. Όπως κατάλαβες δεν έγινε κάτι, κάθισα καμιά ώρα ακόμα, ήπια δυο ποτάκια και έφυγα.
Στο γυρισμό όμως συνειδητοποίησα πραγματικά πόσο καλύτερα ήταν αυτό το διαφορετικού είδους βράδυ Τετάρτης, από το να πάω σε κάποιο φιλικό σπίτι ή αντίστοιχα μπαρ με φίλους για πολλοστή φορά και να πούμε τα ίδια πράγματα. Και κάπως έτσι αυτό το διαφορετικό, έδωσε θετικό πρόσημο στη νύχτα.
Εντάξει, δεν είπα ότι είναι συνηθισμένο να συμβαίνει αυτό, ωστόσο αν δεν σου λέει κάτι απλώς να βγεις με κάποια ή απλά δεν σου αρκεί ένα όμορφο πρόσωπο, τότε μπορείς απλά να απολαύσεις την ατμόσφαιρα, να πεις κάτι διαφορετικό και ύστερα να γυρίσεις σπίτι έχοντας ανταλλάξει δυο κουβέντες με ένα άτομο που δεν τα λες συχνά, από το να αναρωτιέσαι το κλασικό «μήπως έπρεπε να κάνω κίνηση;».
Και να είχες κάνει, δεν θα άλλαζε τίποτα.
