Ο κορωνοϊός έφερε καραντίνα και κλεισούρα. Έφερε κλειστά μπαρ, κλαμπ και μπουζούκια. Έφερε υποχρεωτική χρήση μάσκας, που σε αφήνει να δεις μόνο τα μάτια του/της απέναντι. Έφερε μια γενικότερη δυσκολία στην επικοινωνία, την ανθρώπινη επαφή, το χορό, το φλερτ, το «πέσιμο» - ακόμα και το περασμένο καλοκαίρι, που ήμασταν ανοιχτοί: υπήρχε κόσμος που φοβόταν και απέφευγε τα πολυσύχναστα μέρη και τα μπιτσόμπαρα όπου ο ένας ήταν πάνω στον άλλον.
Ο κορωνοϊός επίσης έφερε πολύ διαδικτυακό «καμάκι», sexting και ανταλλαγή πονηρών μηνυμάτων και φωτογραφιών: άνθρωποι που δεν το είχαν κάνει ποτέ στη ζωή τους, έπεσαν με τα μούτρα στο «σπορ» αυτό, είτε για να περάσει η ώρα, είτε για να καλύψουν την ανάγκη τους για επικοινωνία, επιβεβαίωση και φλερτ, είτε με την προσδοκία πως έβαζαν τις βάσεις, ώστε μόλις περάσει η καραντίνα να παίξουν μεγάλη μπάλα από κοντά. Αλλά το διαδικτυακό φλερτ, κρύβει παγίδες: άλλοι και άλλες δεν μοιάζουν καθόλου με αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Μερικοί «έπαιξαν» εκ του ασφαλούς, χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν καμία διάθεση για να συνεχίσουν κάτι στο μέλλον από κοντά. Κάποιοι απλά πέρασαν την ώρα τους και ορισμένοι θα σταθμίσουν τις επιλογές τους μόλις βγούμε από την καραντίνα και θα δουν αν προτιμούν να δώσουν μια ευκαιρία σε αυτόν ή αυτήν που πέρασαν παρέα τσατάροντας τόσα βράδια, ή θα πάνε στη «σιγουριά» του πρώην ή τέλος πάντων των ανθρώπων που ξέρουν από την «πραγματική τους ζωή».
Όπως και να έχει, μόλις με το καλό «ανοίξουμε», θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε αρκετά πράγματα – ένα απ’ αυτά και το πώς θα φλερτάρουμε στην αυγή της νέας εποχής. Διότι θα ανοίξουμε κάποια στιγμή, αλλά η μάσκα θα συνεχίσει να είναι απαραίτητο αξεσουάρ. Διότι θα μπορούμε να πάμε διακοπές, σε θάλασσες και βουνά, αλλά θα υπάρχει κόσμος που δεν θα θέλει πολλά – πολλά, τουλάχιστον όχι τον πρώτο καιρό. Διότι στις διακοπές, αρκετοί και αρκετές θα επιλέξουν να δοκιμάσουν την τύχη τους με έναν άνθρωπο και όχι με όποιον και όποια βρουν κάθε βράδυ, χορεύοντας και κερνώντας σφηνάκια από δω και από εκεί, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες να τους βρει κανένα κακό. Οι μικρότεροι, ίσως όχι, πιθανότατα θα τα δώσουν όλα σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά οι κάπως μεγαλύτεροι, σίγουρα θα έχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Πώς να φλερτάρεις όταν αυτή που βλέπεις και σου τραβάει την προσοχή, έχει ακάλυπτα μόνο τα μάτια της; Πώς να τον πλησιάσει αντίστοιχα η κοπέλα από απέναντι, όταν εκείνος φοράει και μάσκα και γυαλιά και δεν βλέπει σχεδόν κανένα χαρακτηριστικό του προσώπου του; Να κεράσεις ποτό ή θα της φανεί κάπως; Να πας να χορέψεις κοντά της ή θα τη φέρεις σε δύσκολη θέση, επειδή είσαι ένας άγνωστος που εισέβαλλες στο ζωτικό της χώρο;
Το φλερτ αυτό το καλοκαίρι, θα γίνει με άλλους όρους – ουσιαστικά θα γίνει αναγκαστικά ένα κανονικό restart. Περισσότερο παιχνίδι με τα μάτια και λιγότερη σωματική επαφή – τουλάχιστον για αρχή. Συζητήσεις με μια σχετική απόσταση, κάπου που να ακουγόμαστε και όχι κάτω από τη ηχείο του κλαμπ, ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλον. «Τσεκάρισμα» αυτού ή αυτής που σε ενδιαφέρει από το προφίλ του στο instagram και το facebook, ώστε να έχουμε μια εικόνα του πώς είναι στην πραγματικότητα, αλλά και πώς πέρασε στην καραντίνα, ποια είναι η γνώμη του για τον ιό και το εμβόλιο ώστε να πορευτούμε ανάλογα. Και με το μαλακό: αυτά που ξέραμε από προηγούμενα καλοκαίρια, ανήκουν σε άλλες εποχές, τότε που όλα ήταν covid-free. Οι εποχές πλέον άλλαξαν, μαζί τους αλλάξαμε κι οι περισσότεροι άνθρωποι και κάπως έτσι αλλάζει και ο τρόπος που προσεγγίζουμε πλέον τους άλλους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους δεν θέλουν καν να κάνουν χειραψία αλλά προτιμούν «μπουνίτσα» ή «αγκωνιές», την ίδια στιγμή που άλλοι αποφεύγουν να αγκαλιάσουν και να φιλήσουν ακόμα και αγαπημένους τους φίλους. Αν δυσκολεύεται να αγκαλιάσει την κολλητή της, πιστεύεις ότι με ευκολία θα αγκαλιάσει εσένα από το πρώτο βράδυ που γνωριστήκατε σε ένα μπαράκι δίπλα στη θάλασσα;
