Θα ξεκινήσω ήρεμα και καθόλου επιθετικά: Οδηγώ αρκετά χρόνια, οδηγώ καθημερινά και κάνω χιλιόμετρα, μιας και μένω Περιστέρι και τα γραφεία μας βρίσκονται στη Λυκόβρυση, και ενώ δεν με λες γεννημένη για το τιμόνι και… χεράτη, θέλω να πιστεύω ότι είμαι μία διεκπεραιωτική οδηγός η οποία προσέχει και φτάνει στον προορισμό της χωρίς να θέσει σε κίνδυνο κανέναν. Και να σου πω και κάτι; Μπράβο μου γιατί η οδήγηση είναι κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα προτιμούσα να αποφεύγω (αλλά δεν μπορώ όπως αντιλαμβάνεσαι).
Η παραπάνω εισαγωγή έγινε για να σου δώσω να καταλάβεις ότι δεν είμαι κάποιο εκρηκτικό μείγμα αδρεναλίνης και αλητείας και κυρίως, δεν είμαι γκαζοφονιάς μιας και τρέμω κυριολεκτικά την ταχύτητα. Επίσης να τονίσω, ότι σαν γυναίκα δεν είμαι καθόλου ευαίσθητη και εύθικτη, και δεν περιμένω στη γωνία τους άντρες για να τους φορτώσω κατηγορίες και λάθη, που ίσως άλλοι να το κάνουν.
Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι οι άντρες οδηγοί δεν μου έχουν φερθεί καλά και πιστεύω στη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών. Έλα μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Πόσες φορές δεν έχεις πει στο συνοδηγό: «Κοίτα ένα κοριτσάκι από πίσω. Να το πειράξουμε λίγο;», και αρχίζεις τα απότομα φρεναρίσματα, τις στραβοτιμονιές και όλα αυτά κοιτάζοντας από τον καθρέφτη την ανυποψίαστη οδηγό που βρίσκεται σε οριακό σημείο να κατεβάσει όλη την καρτέλα ζάναξ. Γιατί βρε αντράκο μου; Τι σου έκανα;
Και πες αυτό δεν είναι ακραίο και δεν θα βάλει τη σωματική μου ακεραιότητα σε κίνδυνο, αν και στην περίπτωση που πέσω πίσω σου θα σε πληρώνω εντέλει χωρίς να φταίω. Είναι και κάποιες άλλες περιπτώσεις που πραγματικά η κατάσταση ξεφεύγει. Χώσιμο τελευταία στιγμή στην εθνική, κόλλημα από πίσω με τα φώτα να σε τυφλώνουν και απότομες κινήσεις που ούτε οδηγός της Formula 1 δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή είδες ότι είμαι κορίτσι και θέλεις να το παίξεις λιγάκι μάγκας.
Θυμάμαι τον πρώτο καιρό που οδηγούσα με ένα γιγάντιο «Ν» από πίσω, ήρθε ένας τύπος με καμιά 10καριά άτομα μέσα, με έκλεισε τελευταία στιγμή, κατέβασε το παράθυρο και γύρισε και μου είπε: «Καλή σου επιτυχία από εδώ και πέρα». Γιατί βρε ματάκια μου; Τι σου έκανα νέα και πανάσχετη οδηγός που πήγαινα με τα δύο μου χεράκια καρφωμένα στο τιμόνι από τον πανικό; Και τελοσπάντων εσύ τι κατάλαβες από όλο αυτό;
Αν για κάτι νιώθω αδικημένη πάντως είναι για όλες αυτές τις φορές που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και δεν μπορώ να ανοίξω το βρωμόστομά μου να σου πω δυο κουβέντες. Προφανώς και φοβάμαι και προφανώς και γνωρίζω ότι κάποιοι θα είναι λίγο υπερβολικοί στις αντιδράσεις τους μόλις εντοπίσουν γυναίκα οδηγό. Γιατί κακά τα ψέματα, και να κατέβει μία γυναίκα δεν μπορεί να σου κάνει και πολλά εκτός πια κι αν είναι… τζουντόκα!
Τελοσπάντων, αντιλαμβάνομαι ότι οι κοινωνίες προχωρούν και εξελίσσονται, αλλά νομίζω ότι η συμπεριφορά μας στους δρόμους έχει μείνει πολύ πίσω. Όχι ότι εμείς δεν θα κάνουμε χαζομάρα. Και μια και δυο και 100. Απλά είναι ελάχιστες οι φορές που γίνεται επίτηδες για… μούρη! Επίσης μπορώ να αντιληφθώ ότι δεν υπάρχουν μόνο αγενείς άντρες αλλά και γυναίκες (προφανέστατα) και μερικές από αυτές θα εκμεταλλευτούν την υπομονή και την εγκράτειά σου. Αλλά σε μένα βρε παιδιά γιατί πέφτουν μόνο ατίθασα αγόρια που μου δυσκολεύουν τη ζωούλα; Άσε που δεν ξέρεις τι μπορεί να περνάει ο άλλος στην προσωπική του ζωή ή στη δουλειά του. Γιατί να λαμβάνει μία άσχημη και εντελώς αδικαιολόγητη συμπεριφορά από εσένα; Και τελοσπάντων, μήπως και άντρες και γυναίκες να είμαστε λίγο πιο ευγενικοί και προσεκτικοί; Διότι το τιμόνι δεν είναι αστείο αγαπητέ μου. Μπορεί να σου στοιχίσει μέχρι και την ίδια σου τη ζωή.
Και με αυτό το γλυκό και αισιόδοξο φινάλε… σε χαιρετώ.
