Δεν ξέρω αν τα λεφτά που παίρνω είναι όντως λίγα ή αν εγώ είμαι σπάταλος. Δηλαδή, ναι, υπάρχουν έξοδα που θα μπορούσα να είχα κόψει, αλλά πώς γίνεται όταν λέω «ρε συ, τι ωραία αυτά τα sneakers, ό,τι πρέπει για την Άνοιξη» ή «ήρθε καιρός να πάρω ένα καινούργιο video game για την παιχνιδομηχανή» να δείχνει το ημερολόγιο 20 του μήνα, να μένει κάνα δεκαήμερο μέχρι να πληρωθώ και φυσικά να μην έχω… μία.
Είναι τόσο συνηθισμένο το μοτίβο που θυμίζει λίγο την προβολή του ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ»: Καταλαβαίνεις ότι ήρθε το Πάσχα μόλις ακουστεί η μουσική των τίτλων της σειράς στην τηλεόραση. Έτσι και εγώ, καταλαβαίνω ότι μένει ένα δεκαήμερο για να τελειώσει ο μήνας όταν ανοίγω το πορτοφόλι και εκεί που μέχρι πρότινος αναπαύονταν χαρτονομίσματα, τώρα βρίσκεις κάτι αποδείξεις, δυο τρεις επαγγελματικές κάρτες, ψίχουλα (!!!) και κλωστές (!!!). Με τέτοιο παρεάκι μην περιμένεις να στηθεί rave party. Με μνημόσυνο μοιάζει η κατάσταση και εγώ σε ρόλο καφετζή να κερνάω ελληνικό, κονιάκ και παξιμαδάκι. Μοιάζω λίγο με αυτά τα καρτούν που αδειάζουν με απόγνωση τις τσέπες τους, μπας και πέσει κάνα κέρμα και το μόνο που βρίσκουν είναι αράχνες και νυχτερίδες.
Καλά για το ATM δεν το συζητάω. Πρέπει να έχεις άγνοια κινδύνου για να πλησιάσεις τα κοφτερά του δόντια τις τελευταίες δέκα μέρες του μήνα.
Αυτή ήταν η κατάστασή μου. Τα ΟΥΚ περνάνε διαβολοβδομάδα και εγώ διαβολοδεκαήμερο. Και είναι μια κατάσταση διαχειρίσιμη. Ειλικρινά, δεν χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο από ίντερνετ, μακαρόνια και δύο κονσέρβες για να επιβιώσεις. Μπορεί να ακούγεται λίγο σαν Survivor αλλά δεν είναι. Είναι απόλυτα διαχειρίσιμο.
Αυτή τη φορά όμως δεν είναι. Και δεν είναι όχι γιατί δεν για να πληρώσω ούτε το internet, αλλά επειδή εκείνη έχει γενέθλια. Σε πέντε μέρες. Στα μισά του δεκαήμερου. Και δεν υπάρχει σάλιο. Απλώς να, εκεί που μέχρι τώρα γινόταν μνημόσυνο, τώρα θα έχουμε κηδεία. Τη δική μου. Διότι τι γενέθλια θα γιορτάσει, αν δεν της κάνω ένα δώρο; Αν δεν πάμε κάπου έξω; Το είχα υπολογίσει: Χρειαζόμουν περίπου 100 ευρώ, 50 για το δώρο και 50 για το έξω.
«Και καλά ρε μεγάλε, αφού ήξερες ότι έχεις γενέθλια γιατί δεν φρόντισες να κρατήσεις μερικά στην άκρη;», θα αναρωτηθείς. Ήμουν αδύναμος. Έβλεπα το δεύτερο μέρος του αγαπημένου τίτλου σε video game σε προσφορά σε ένα e-shop. Το βελάκι του mouse χάιδευε το «προσθήκη στο καλάθι», στα αριστερά μου ένιωθα ένα μικρό διαβολάκι να κουνά την ουρά του όλο χαρά και να μου ψιθυρίζει τα ίδια ακριβώς λόγια. Στα δεξιά ένα αγγελάκι ήταν έτοιμο να μαδήσει τα φτερά του από τα νεύρα: «Μην το πάρεις, έχει γενέθλια και δεν σου μείνουν λεφτά για να της πάρεις ένα δώρο».
Το αγόρασα και ήρθαν οι φίλοι μου και λιώσαμε και όλα ήταν τέλεια.
Τώρα όμως; Τώρα είμαι στο σπίτι του φίλου μου του Σπύρου. Όταν του τα είπα, γιατί συνήθως σε αυτόν κλαίγομαι, μου είπε:
-Μην ανησυχείς, τώρα υπάρχουν πιο πολλές πιθανότητες να βρεθείς με 50€ ή 100€ από εκεί που δεν το περιμένεις!
- Τι εννοείς; Πως; Πως θα το καταφέρω αυτό;
- Τι σε νοιάζει; Εδώ άλλος και άλλος τα κατάφερε, εσύ δεν θα τα καταφέρεις…αφού είναι 5 φορές πιο εύκολο πλέον!
Αυτά ξέρω, αυτά σου λέω. Τα άλλα περιμένω να τα μάθω από τον Σπύρο.
