Ξεκίνησε ως μία κουβέντα ανάμεσα σε τρεις συναδέλφους. Πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε τα social media όσον αφορά τις σχέσεις μας; Αρκεί δηλαδή να μείνεις εντυπωσιασμένος από μία φωτογραφία, για να πεις ότι μπορείς να κανονίσεις ένα ραντεβού; Όχι απλά επειδή σε καλύπτει ή όχι, αλλά επειδή αν το κουράσεις πολύ, τίποτα δεν εμποδίζει την υποψήφια να περάσει στον επόμενο. Και αυτός ήταν πάντα ο λόγος που δεν πίστευα στις γνωριμίες από κάτι τόσο απόλυτο όσο το Tinder. Ώσπου ειπώθηκε η σωστή ατάκα. «Δώσε ένα μήνα και γράψε κάτι γι’ αυτό».
Το Tinder δημιουργήθηκε ως hook-up εφαρμογή αι στο εξωτερικό κρατά ακόμα αυτή την πατροπαράδοτη φιλοσοφία. Δύο άγνωστοι, ένα ραντεβού ή και καθόλου ραντεβού για να περάσουν γρήγορα στο ψητό. Στην Ελλάδα η φάση δεν δουλεύει έτσι – ή τουλάχιστον δεν μου έτυχε εμένα έτσι. Δεν είχα μπει ποτέ μου στο Tinder αλλά σίγουρα δεν χρειάζεται να παιδευτείς και πολύ για ένα sign up. Το συνδέεις μόνο με το Facebook. Κάποια στιγμή είχα διαβάσει στον Guardian ένα ολόκληρο longread για το πως πρέπει να χτίσεις σωστά το προφίλ σου, έτσι ώστε να δεχτείς άπειρα likes από γυναίκες. Δεν ήθελα όμως τεχνάσματα. Ήθελα να δω που μπορεί να με βγάλει όλο αυτό αναφέροντας απλά την ηλικία μου και έχοντας αναρτήσει 4-5 φωτογραφίες ώστε να μην νομίζει κανείς ότι το προφίλ μου είναι ψεύτικο. Μετά απλά προετοιμάζεσαι για να το γράψεις όλο αυτό, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.
Έβαλα μία λογική απόσταση που να μην είναι πολύ μακριά από την περιοχή που μένω. Οι πρώτες παρατηρήσεις είχαν ως εξής: έχουμε πολύ ωραίες γυναίκες εκεί έξω, αλλά δεν δίνουν και ιδιαίτερη σημασία. Ή τουλάχιστον σε τύπους σαν και μένα. Δεν είναι ότι δεν με προτίμησαν, απλά δεν έκανα σε καμία περίπτωση «σουξέ». Το θέμα όμως με το Tinder, είναι ότι δεν έχεις να κάνεις με ό,τι να ‘ναι επιλογές. Από την άποψη δηλαδή ότι εσύ διαλέγεις και κάνει το ίδιο και ο άλλος. Το πως θα κυλήσει είναι κάτι διαφορετικό, αλλά η επιλογή συνεχίζει να είναι δική σου. Μέσα σε ένα μήνα πέτυχα 10 match και δεν τις λες και πολλές αν ασχολείσαι καθημερινά με το «άθλημα». Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα φαντάζεσαι. Οι περισσότερες κοπέλες δεν κανονίζουν απλά ραντεβού σε ένα σημείο και τέλος. Θέλουν να σε γνωρίσουν πρώτα, να μιλήσουν, να δουν τι πρεσβεύεις και τι εκπροσωπείς. Που το θεωρώ αδιανόητα περιττό μιας και μπορείς να είσαι ο απόλυτος μαλάκας και απλά να προσποιείσαι πως είσαι ο ιδανικός σύντροφος. Υπάρχουν εκείνες που απλά ψάχνουν followers στο Instagram. Που θα πουν ένα καλησπέρα, θα σε παραπέμψουν στο προφίλ στο Insta που θα δεις έναν πενταψήφιο αριθμό από followers και θα τελειώσει εκεί. Για μένα τελείωσε εκεί τουλάχιστον. Υπάρχουν και εκείνες που πάτησαν την πράσινη καρδούλα αλλά δεν σου απάντησαν ποτέ. Δεν ξέρω αν είναι προσωπικό, αλλά έκανα εικόνα το section των μηνυμάτων τους να είναι γεμάτο από δεκάδες «ταίρια», που περιμένουν με την σειρά τους μία απάντηση. Ή απλά μπορεί να είναι ψυχολογικό το θέμα. Μία επιβεβαίωση. Δεν ξέρω δηλαδή, απλά εικάζω.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Γιατί στην τελική ο καθένας έχει μία άλφα συμπεριφορά που δεν είναι υποχρεωμένος να μπει στη διαδικασία να την εξηγήσει σε έναν άγνωστο και ας γράφουν οι άντρες ότι «έχουν τρελαθεί οι γυναίκες στο Tinder και δεν ξέρουν τι θέλουν». Βλακείες. Για μένα όποιος ήξερε τι θέλει, δεν θα ήταν εκεί μέσα. Εγώ κρατάω το κυριότερο: δεν υπήρχε καμία όρεξη να γνωρίσει ο ένας στον άλλο. Ίσως πρέπει να το ρίξω πάνω μου, ίσως να μην είμαι εγώ ενδιαφέρων τύπος ή αρκετά ικανοποιητικός, αλλά αν αυτό ισχύει γιατί κάποια να ασχοληθεί εξαρχής; Όμως παρότι έκανα φιλότιμες προσπάθειες για γνωριμία, το επιφανειακό ήταν αυτό που κυριαρχούσε στις κουβέντες, όπου κάποια στιγμή η συζήτηση έπιανε «ταβάνι» και δεν συνεχιζόταν. Μπορεί να ισχύει και η ατάκα της φίλης μου της Έλλης ότι το Tinder «είναι κάτι τόσο ξεπερασμένο που ο κόσμος το χρησιμοποιεί μόνο επειδή δεν έχει τι να κάνει».
Το χειρότερο είναι πως σε αυτόν τον μήνα δεν μου έμεινε απολύτως τίποτα. Ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Είναι μία συζήτηση που θα έκανα σε μία παρέα για δέκα λεπτά ή που θα έγραφα σε ένα κείμενο απλά για να γίνει small talk μεταξύ της ομάδας. Ήταν μία βαρετή εμπειρία χωρίς ενδιαφέρουσες κουβέντες, χωρίς γνωριμία, χωρίς κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, χωρίς καν sexting. Η πλειοψηφία των συζητήσεων, έπεσαν σε μία λούπα που μου θύμισε εκείνο το περίφημο «hi, msn?» που έστελναν κάποτε οι χρήστες, για να καταλήξουν να κάνουν μόνο sexting. Σε αυτή την περίπτωση δεν έγινε καν αυτό. Ίσως φταίει πως είναι όλα τόσο προσβάσιμα, τόσο στο πιάτο, που το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να μοχθήσεις σε κολλάει στον τοίχο.
Το Tinder πάντως σίγουρα δεν είναι για μένα. Είμαι αυτός ο 35αρης που συνήθισε με την παλιά τακτική του να μιλάει ασταμάτητα από κοντά, που δεν θέλει να ρίξει τον εαυτό του ώστε να κρίνει και να κριθεί από μία σειρά φωτογραφιών. Όλα τα άλλα που συμβαίνουν εκεί, τελικά, είναι για το Instagram.
Και δεν νομίζω πως η gold έκδοση μπορεί να συγκριθεί με το παραδοσιακό φλερτ.
