Μια εικόνα θυμάμαι έντονα από το 1991-92: Δεν ήταν το εμπόριο διπλών/τριπλών αυτοκόλλητων Panini (έχω τον Σαραβάκο διπλό, έχεις τον Χαντζίδη;) στα διαλείμματα ανάμεσα στη Γλώσσα και το Εμείς κι Ο Κόσμος. Ήταν το βράδυ που είδα για πρώτη φορά ταινία (με ανθρώπους, όχι καρτούν) στο σινεμά.
Ήταν το «Hook» με τον Robin Williams στο ρόλο του Peter Pan και τον Dustin Hoffman να υποδύεται τον Captain Ηοοk.
Η τρομάρα μου με τις μάχες πειρατών-παιδιών είχε σβηστεί εύκολα μερικά λεπτά μετά το φινάλε, παίρνοντας τη πρώτη κουταλιά από το αγαπημένο μου παγωτό.
Αυτά τα βιβλία μας έμαθαν τον τρόμο τη δεκαετία του '90.
Ως παιδιά, νομίζω, μοιάζουμε όλοι με τους ιθαγενείς που ενθουσιάζονται με φτηνά καθρεφτάκια. Κάθε γεύση, κάθε συσκευασία, κάθε λογότυπο μοιάζει μυθικό στα συνεχώς έκπληκτα μάτια μας, κι ας πρόκειται, αντικειμενικά, για κάτι ανούσιο ή ευτελές.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις τα αγαπημένα παγωτά των παιδικών μας χρόνων:
