Σίγουρα το «Glass» δίχασε πολύ κόσμο. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις άλλωστε έτσι γίνεται. Άλλοι γούσταραν, άλλοι δυσφόρησαν. Όταν πας να δεις κάτι συγκεκριμένο και έρχεται ο M.Night Shyamalan και σου εμφανίζει κάτι άλλο, τότε είναι αρκετά πιθανό στο τέλος να απογοητευτείς.
Ακόμα και αν ο Ινδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, έκανε μεγάλη μαγκιά στο φινάλε (που δεν θα το αποκαλύψουμε, δεν είμαστε spoilerάδες).
Πριν πας παρακάτω, ρίξε μια ματιά στο κείμενο που γράψαμε για τον M. Night Shyamalan.
Λίγα λόγια για το φιλμ
Το «Glass» σίγουρα ήταν μια από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες για το 2019. Ένα φιλμ με χαρακτήρα υπερ-ηρωικό, καμία σχέση όμως με τα αντίστοιχα της Marvel και της DC. Διότι αυτός ο κόσμος του Shyamalan είναι κάτι σαν του Christopher Nolan στο «Dark Knight Trilogy». Δηλαδή δεν νιώθεις στιγμή πως ζεις σε ταινία ή κόμικ –για να πιάσουμε τη φύση του έργου- αλλά πως αυτοί οι τύποι με τις σούπερ δυνάμεις θα μπορούσαν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι στην καθημερινότητά μας.
Με λίγα λόγια η μάχη του «Overseer» του Bruce Willis κόντρα στον «Horde» του James McAvoy δεν είναι μια μονομαχία όπως του Batman και του Superman αλλά δύο κοινών θνητών, λίγο διαφορετικών από τους υπόλοιπους. Και το ωραιότερο; Ο Shyamalan δεν μας άφησε να περιμένουμε πολύ για την πρώτη τους σύγκρουση.
Αν όμως όλο το έργο είχε να κάνει με το ξυλίκι των παραπάνω κυρίων τότε γιατί το έργο λέγεται «Glass»;
First Name «Mister», Second Name «Glass»
Αντικειμενικά αν το δούμε μοιάζει ο ασθενέστερος εκ των τριών. Καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα, με το κάταγμα να ελλοχεύει πιο εύκολα και από τρίποντο του Κάρι, ο Elijah Price ή αλλιώς Mr. Glass (Samuel L. Jackson) μοιάζει να μην κολλάει πουθενά στο όλο στόρι, σαν να είναι το απόλυτο αουτσάιντερ. Από σκηνική άποψη μοιάζει να είναι δεύτερος ρόλος και όχι πρωταγωνιστικός.
Δώσε βάση όμως. Το «όχι πρωταγωνιστικός» δεν σημαίνει ότι δεν είναι και πρωταγωνιστής.
Από το 2000 και το «Unbreakable», ο Mr. Glass είχε ένα μεγάλο σχέδιο: Να δείξει στον κόσμο πως ανάμεσά μας υπάρχουν σούπερ ήρωες. Και το χειρότερο; Έχει όλη την «κακή» διάθεση και την τρέλα να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να το καταφέρει. Κοτζάμ τρένο δεν είχε εκτροχιάσει στο «Unbreakable» για να φανεί ότι ο David Dunn (Overseer) δεν μπορεί να πεθάνει;
Το μυαλό-ξυράφι που διαθέτει είναι πραγματικά μια υπερ-δύναμη που επισκιάζει σε τεράστιο βαθμό τις κινητικές του δυσκολίες. Σε κάθε σκηνή που παίζει, ο Samuel Jackson σου τραβά την προσοχή, περιμένεις με ανυπομονησία την επόμενη του κίνηση, είτε αυτό λέγεται «κάνω ό,τι θέλω στη φυλακή μου», είτε χειραγωγεί τους πάντες προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.
Η Dr. Ellie Staple -η ψυχολόγος που τους έχει μαζέψει για να τους θεραπεύσει - εκ πρώτης όψης δεν μας γεμίζει το μάτι ότι αυτός είναι ο σκοπός της αλλά ενώ δείχνει ότι έχει το πάνω χέρι, δεν έχει καταλάβει πως έχει κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Έχει κλείσει δύο τύπους με υπερ-φυσικά χαρακτηριστικά, στον ίδιο τόπο με τον απόλυτο Mastermind που γεννήθηκε ποτέ.
Και αν για τον Overseer είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα «τσιμπήσει», δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την 24η προσωπικότητα του Horde. Τον τρομακτικό Beast.
Το αουτσάιντερ που εγινε supervillain
Ο Shyamalan, όπως είπαμε στην αρχή, κάνει τεράστια μαγκιά στο τέλος δίνοντας μας ένα φινάλε που δεν είχαμε φανταστεί. Πολλοί δεν το εκτίμησαν αλλά στην ουσία συνέχισε να είναι πιστός στη συνταγή που ξεκίνησε το 2000 όταν δημιούργησε το «Unbreakable». Ένα κόσμο όπου οι υπερ-ήρωες είναι όντως κάτι το πρωτόγνωρο και διαφορετικό αλλά ποτέ δεν θα είναι αποδεκτό.
Σε αντίθεση με τους Ironman, Superman και οποιονδήποτε άλλο superhero μάς έχουν συστήσει μέχρι σήμερα η Marvel και η DC, ο Overseer, ο Horde και ο Mr. Glass είναι τρεις τύποι που δεν κάνουν κουμάντο στον κόσμο. Ο κόσμος, αντιθέτως, θέλει να εξαλειφθούν. Γι΄' αυτό όμως ο Mr. Glass εκτός από πανούργος, εν τέλει αποτελεί τον πλέον δυναμικό χαρακτήρα της ταινίας.
Ένας supervillain ο οποίος δεν έχει τη δύναμη του Bane ή την τρέλα του Joker, αλλά στο τέλος θα βρει τον τρόπο να πετύχει τον σκοπό του. Έστω και αν δεν είναι αυτό που θα ήθελες να συμβεί στο τέλος, δεν μπορείς παρά να ταχθείς στο πλευρό του. Διότι ενώ όλοι περιμέναμε ότι η ταινία θα αφορά τη σύγκρουση των δύο δημιουργημάτων από τα «Unbreakable» και «Split», ο Shyamalan είχε άλλα πλάνα. Και αυτό είναι που κάνει την τριλογία του διαφορετική από τις υπόλοιπες.
Άδικα νομίζεις την ονόμασε «Glass» και όχι «Unbreakable vs Split»;
