Η σχέση του σινεμά με τα ακραία φυσικά φαινόμενα είναι μία σχέση αγάπης. Σεισμοί, τσουνάμι, εκρήξεις ηφαιστείων, ερημικά τοπία σε θερμοκρασίες μπάρμπεκιου -από όλα έχει ο μπαξές. Και φυσικά κρύο. Πολύ κρύο. Και χιόνια να χορτάσει η ψυχή του.
Οι κινηματογραφιστές συναρπάζονται από το ασυνήθιστο, το αδάμαστο, από τις εσχατιές του πλανήτη μας. Είναι ηλίου φαεινότερων πως γουστάρουν να τοποθετούν τους ήρωες τους σε πολικές συνθήκες· εκεί που θα δοκιμαστούν τα ανθρώπινα όριά τους, εκεί που θα παλέψουν για να μη γίνουν «παγωτό», εκεί που –λόγω παγωνιάς- καιροφυλακτεί η τρέλα και η απελπισία.
Σου ακούγονται δυσάρεστα όλα αυτά; Ε, μα ναι, όντως είναι! Σε αυτό, βέβαια, βρίσκεται και η κρυφή γοητεία τους. Στην αίσθηση «φόβου και ελέους» που νιώθεις για τους δύσμοιρους πρωταγωνιστές που εκτός από τα δικά τους δεινά έχουν να παλέψουν και με το πιο άγριο στοιχείο της φύσης: το παγωμένο νερό. Εσύ, από την άλλη, που ίσως βρεθείς στην περιπετειώδη κατάσταση του να παζαρεύεις με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας το πόσο θα ανοίξουν τα καλοριφέρ, μπορείς τώρα που έρχεται αυτό τριήμερο-σύγκρυο να αράξεις σπίτι. Να λιώσεις βλέποντας ταινίες που θα σου παγώσουν το αίμα.
1. The Revenant (2015)
2. Η Λάμψη (1980)
Καταρχάς κομμένα τα «κρύα» αστειάκια με το γνωστό και μη εξαιρετέο κραταιό ελληνικό καθημερινό σίριαλ των 90s, ΟΚ; Πάμε τώρα παρακάτω. Ή μάλλον δεν έχει παρακάτω, διότι ετούτη εδώ η ταινία μιλάει για τον βυθό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης: για τον κατήφορο στον δρόμο της τρέλας, μέσα σε ένα σκηνικό εγκαταλελειμμένων διαδρόμων και παγωμένου τοπίου. Ο τιτανοτεράστιος Στάνλει Κιούμπρικ, ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών βάση της αποψάρας μου, χτίζει πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του άρχοντα του τρόμου Στίβεν Κινγκ. Επίσης: Τζακ Νίκολσον στα καλύτερά του και τα μυαλά στα κάγκελα (στην κυριολεξία). Τόσο δα λίγο να σου αρέσουν τα θρίλερ, αυτό θα το λατρέψεις –εάν δεν το έχεις δει ήδη, που θα έπρεπε! Πες σε κάποιον που το έχει δει την ατάκα “Here’s Johnny” και θα καταλάβεις. Και προσοχή, εάν αποκλειστείς, με συγγενικά πρόσωπα στο σπίτι, όταν τα ακούσεις να γελάνε παρανοϊκά, μην το θεωρήσεις τυχαίο, δεν ξέρεις τι έχουν στο (σκοτεινό) τους μυαλό. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
3. Star Wars: The Empire Strikes Back (1980)
4. The Thing (1982)
Ανταρκτική, η μητέρα των πάγων, και η περιοχή που πραγματικά θα έπρεπε να ονομάζεται «Μέση του Πουθενά». Μία ομάδα επιστημόνων, μαζί με κάποιους βοηθητικούς υπαλλήλους εργάζεται σε ακραίες συνθήκες βαρεμάρας –τέτοιες που η κύρια ψυχαγωγία του πρωταγωνιστή Κερτ Ράσελ είναι να παίζει σκάκι στον υπολογιστή πίνοντας bourbon. Δε θέλει πολύ για να ξεφύγει το μυαλό, σκέψου τον εαυτό σου υπό αυτές τις συνθήκες και να σε κερδίσει το «μηχάνημα», τι θα έκανες; Το σπας ή δε το σπας; Η βαρεμάρα, η απόκοσμη παγωμένη φύση, οι φονικοί άνεμοι, τα χιλιάδες χιλιόμετρα απομόνωσης είναι όμως, τελικά, το μικρότερο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων. Κάτι άλλο πολύ πιο επικίνδυνο κρύβεται ανάμεσά τους… Ο μετρ της αγωνίας, Τζον Κάρπεντερ, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: σε κρατάει στην τσίτα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της ταινίας. Γιατί μπορεί, και μπράβο του, και τον ευχαριστούμε. Ένα μικρό hint πριν το τέλος: το πασίγνωστο meme “kill it with fire” λογικά έλκει την καταγωγή του από αυτό εδώ το θρίλερ.
