Ένα όμορφο πρωί, ο Paul Walsh είχε μία γαμάτη ιδέα: Να βάψει ένα κουτί στο πάρκο της γειτονιάς που μένει. Κι όταν λέμε να το βάψει, δεν εννοούμε να περάσει φρέσκια μπογιά πάνω από ξεθωριασμένο γκρίζο. Το ζωγράφισε κανονικά. Με σχέδια.
Αυτή του η ιδέα φαίνεται ότι δεν άρεσε στο δημοτικό συμβούλιο της περιοχής, που απάντησε με μία δική του, καλύτερη (σύμφωνα με τους ίδιους) ιδέα: Να το ξαναβάψουν με το ίδιο χρώμα που είχε πριν! Αυτό εξόργισε τους γειτόνους, οι οποίοι αντέδρασαν μαζικά και απέδειξαν πως μόνο μαζικά μπορείς να χτυπήσεις το σύστημα.
Γιατί;
Γιατί με την επανάστασή τους κατάφεραν να δώσουν βήμα στον Walsh να συνεχίσει το έργο του σε κάθε γωνιά και σε κάθε ξέμπαρκο κουτί της Νέας Ζηλανδίας. Και διερωτώμεθα: Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η Αθήνα αν τα καλτ και για πολλούς άχρηστα κουτιά που βλέπουμε στους δρόμους της ήταν κάπως έτσι; Ας λάβουμε τα μέτρα μας ή ας καλέσουμε τον Walsh για μια μικρή επίσκεψη και επίδειξη.
Οι παρακάτω φωτογραφίες από τα κομψοτεχνήματά του θα μας πείσουν:
