Μην παρεξηγήσετε αυτή τη σκέψη. Εδώ στο Ratpack είμαστε φανς του Danny Boyle. Ή μάλλον είμαστε φανς των όσων έχουμε δει μέχρι τώρα από τον Boyle, με μία μικρή γκρίνια για το δεύτερο Trainspotting, που πιστεύουμε ομόφωνα ότι θα μπορούσε να ήταν καλύτερο – ναι, σταυρώστε μας.
Με την είδηση που επιβεβαίωσε ότι θα αναλάβει την νέα ταινία του 007, το μόνο που έχεις να κάνεις σαν σωστός σινεφίλ και φαν του James Bond, είναι να πέσεις σε περισυλλογή: θέλουμε να αναλάβει ο Danny Boyle ένα τέτοιο project;
Aρχικά τα πάει καλά και με το θέατρο
Γενικότερα, οι καταβολές του Boyle είναι περισσότερο από καλές. Είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με το θέατρο και πέρασε στη συνέχεια ομαλά προς τις ταινίες. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει πως αν δεν είχε την επαφή με αυτό, δεν θα αντιλαμβανόταν τον κινηματογράφο με τον τρόπο που το κάνει σήμερα.
Και δεν μιλάμε απλά για σπουδές. Ο Boyle έχει σκηνοθετήσει 5 παραγωγές του Royal Shakespeare Company, ενώ συνεργάζεται μέχρι σήμερα και με το Royal Court Theater. Το θέατρο δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή του και παραμένει όπως λέει «ένας μεγάλος δάσκαλος με αστείρευτες γνώσεις». Είναι μάλιστα φαν μέχρι και του δικού μας αρχαίου θεάτρου και ιδιαιτέρως των τραγωδιών του Αισχύλου.
Πολλα τα γαλόνια
Shallow Grave. 28 Days Later. Trainspotting. Steve Jobs. Slumdog Millionaire το οποίο του χάρισε BAFTA και Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Ξέρεις τι κοινό έχουν αυτές οι ταινίες; Απολύτως τίποτα.
Αυτό είναι ίσως και ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματα του Boyle. Αντιλαμβάνεται την κάθε ταινία ως ένα τελείως διαφορετικό πρότζεκτ, σε σημείο που θα μπορούσες να πιστέψεις ότι τα έχει σκηνοθετήσει ξεχωριστός σκηνοθέτης. Δεν τον ενδιαφέρει να εντάξει μέσα στην κάθε μία τα στοιχεία που θα σε κάνουν να πεις «αυτό είναι Boyle». Και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Σκέψου τα παραπάνω. 28 Days Later. Περιπέτεια και πεσιμισμός. Slumdog Millionaire. Συγκίνηση και ανθρωπιά. Trainspotting. Καφρίλα και ναρκωτικά. Κάθε ταινία του Boyle έχει τα δικά της στοιχεία και ο ίδιος δείχνει να αφομοιώνεται χωρίς να παρασύρεται από άλλες δουλειές του.
To έχει με τον James Bond;
Αρχικά πρέπει να πούμε αυτό: το ότι ένας μεγάλος σκηνοθέτης αποφασίζει να πάρει τον Bond στα χέρια του, δεν πρέπει να λέει απολύτως τίποτα στους αληθινούς φανς του. Το Spectre, η τελευταία ταινία του Sam Mendes, απέφερε κέρδη που ξεπέρασαν τα 800 εκατομμύρια δολάρια αλλά θεωρείται από τους φανς ως μία από τις χειρότερες ταινίες του Βρετανού πράκτορα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: μήπως πρέπει να αφήσουμε το Bond στην ησυχία του; Ότι δηλαδή εκτιμούμε το γεγονός πως κάποια σενάρια εξερευνούν τον χαρακτήρα με διαφορετικό τρόπο (σ.σ.: βλέπε Skyfall), ίσως όμως η συνταγή της επιτυχίας του 007 να βρίσκεται σε απλά πράγματα. Ένα καλογραμμένο σενάριο, χωρίς συγκινησιακές στιγμές, που ακολουθεί πιστά το τρίπτυχο: περιπέτεια, γυναίκα, αυτοκίνητο. Και τα τρία αυτά, σε σωστές κατάλληλες δόσεις χωρίς να προσπαθείς να τα στοιβάξεις όλα μαζί ανεπιτυχώς. Αλλιώς θα είναι κάτι άλλο και όχι μία ταινία του James Bond.
Εμπιστευόμαστε τον Danny Boyle, αλλά πρέπει να θυμάται τι ακριβώς είναι αυτό που καθορίζει τον ήρωα του Fleming. Σε πιο απλά ελληνικά, ξεκολλάτε με τους πειραματισμούς. Κάποια πράγματα είναι πως είναι.
Καλή του επιτυχία. Θα τη χρειαστεί.
