Θα μπω κατευθείαν στο θέμα χωρίς πολλά-πολλά. Σαν σήμερα, 6 Ιουλίου του 1994 μία ταινία ιδιαίτερη, ένα φιλμ διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, έκανε εντυπωσιακή είσοδο στον αμερικανικό κινηματογράφο προκαλώντας αργότερα πάταγο στο Box Office. Μισό χρόνο αργότερα (21/1) και συγκεκριμένα στην τελετή των Χρυσών Σφαιρών θα συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο σαρώνοντας τις σημαντικότερες κατηγορίες της βραδιάς: Α' Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Δράματος. Το όνομα αυτού, «Forrest Gump».
Και μη νομίζεις ότι είχε εύκολο έργο. Αντίπαλοι ήταν ταινίες όπως το «Legends of the Fall», το «Nell», το ανατρεπτικό «Quiz Show» και το μεγαθήριο που άκουγε στο όνομα «Pulp Fiction» (στα Όσκαρ προστέθηκε και το «Shawshank Redemption»). Ο Forrest όμως δεν μάσησε. Σαν Κεντέρης έτρεχε στην ταινία, σαν τον Μπολτ σάρωσε τις αίθουσες, και εν τέλει έπιασε τελική 677 εκατομμυρίων δολαρίων εισπράξεις, τρεις Χρυσές Σφαίρες και έξι Όσκαρ.
Καθόλου, μα καθόλου άσχημα.
Το αριστούργημα του Robert Zemeckis και της ανεξίτηλης ερμηνείας του Tom Hanks στο ρόλο του Forrest Gump, ενός ανθρώπου με ειδικές ανάγκες αλλά με τεράστια καρδιά, που η θέληση, η αγάπη και η άγνοια για τις παγίδες της ζωής, τον έκαναν παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Και παραμένει ακόμα και σήμερα πιο επίκαιρο(ς) από ποτέ. Διότι σε δύσκολους καιρούς σαν και αυτούς, θέλεις και χρειάζεσαι φιγούρες που να σου δίνουν δύναμη και να αποτελούν έμπνευση.
Ένα ευχάριστο δράμα
Το 1994 είχες να επιλέξεις ανάμεσα σε τρεις ταινίες. Από τη μία είχες το δίδυμο John Travolta - Samuel L. Jackson να τρομοκρατούν όσους χρωστούν στο αφεντικό τους (Pulp Fiction). Ύστερα ήταν ο Tim Robins που αποδρούσε από τη φυλακή Shawshank πίσω από την αφίσα της Ρίτα Χέιγουορθ (Shawshank Redemption). Και τέλος υπήρχε και αυτός ο Forrest Gump. Ένα πλάσμα που η μοίρα τον πήρε, του φόρτωσε κάμποσα προβλήματα στην πλάτη και τον έριξε στη δίνη της συντηρητικής κοινωνίας τον ΗΠΑ. Και παρότι τον λυπάσαι λόγω του μπούλινγκ που δέχεται αλλά και της δυσκολίας του να συλλάβει την πραγματικότητα, συνειδητοποιείς ότι αυτή του η άγνοια είναι και αυτή που τον κάνει δυνατότερο.
Δεν στενοχωριέται εύκολα. Βλέπει τα πάντα από τη δικιά του σκοπιά και εν τέλει ο ίδιος ορίζει τη μοίρα του. Γιατί το λέει η (τεράστια) καρδιά του. Και στο τέλος χαμογελάς. Αλλά και γελάς.
Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς σε μια ταινία του Tarantino. Όπως επίσης η «Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ» -ένα φιλμ με τα υψηλότερα σκορ στην ιστορία του κινηματογράφου – δύσκολα μπορεί να ματσαριστεί. Πολλοί άλλωστε ήταν αυτοί που έσπευσαν να κράξουν την Ακαδημία για την επιλογή της να προσπεράσει τις παραπάνω ταινίες. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι ποτέ καμία ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου δεν άγγιξε τόσο πολύ την ψυχή όσων την παρακολούθησαν όσο ο Forrest.
Από τα παιδικά του χρόνια που μόνο η μέλλουσα Κλερ Άντεργουντ – Robin Wright όλε! – του έδινε σημασία, στις γκάφες του που επηρέασαν τους Έλβις Πρίσλεϊ, JFΚ, Νίξον ή το περιβόητο «Shit Happens» και κυρίως η δύναμη της ψυχής του που αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει θέληση μπορούν να γίνουν θαύματα. Ο υπέρτιτλος στην αφίσα της ταινίας προσπαθούσε να μας προϊδεάσει.
Πού να ξέραμε ότι αυτές οι 18 αγγλικές λέξεις θα έβγαιναν αληθινές:
Άλλωστε ανάμεσα σε ταινίες-φαινόμενα όπως είπαμε, ο Forrest δεν ήταν το φαβορί. Τη δόξα όμως την πήρε και με το παραπάνω. Όχι επειδή ήταν μια ταινία κουλτουριάρικη, από αυτές που συνηθίζει να αβαντάρει η Ακαδημία. Όχι επειδή συνηθίζουμε να στηρίζουμε τα underdogs. Διότι όσες φορές και αν τη δεις, ακόμα και μια εικοσαετία από την πρώτη της προβολή, σου προκαλεί αυτό το ίδιο συναίσθημα. Εκείνο της συγκίνησης που έρχεται πακέτο με ένα χαμόγελο.
Με λίγα λόγια το «Forrest Gump» δεν είναι μόνο για εκείνους που δυσκολεύονται στη ζωή. Και όχι, δεν είναι αποκλειστικά για αυτούς που λυπούνται τους εαυτούς τους, και περιμένουν να έρθει να τους πάρει τρέχοντας από το χεράκι ο Hanks και να τους βάλει στον ίσιο δρόμο.
Είναι και για όλους τους υπόλοιπους που δεν μπορούν να συλλάβουν την ιδέα του διαφορετικού. Που δεν μπορούν να δεχτούν ότι όντως κάποιος που (θεωρητικά) έχει μειονέκτημα σε σχέση με εκείνους, μπορεί τελικά να τους βάλει «γυαλιά». Αυτός είναι ο Forrest Gump.
Μην ξεχνάμε άλλωστε. «Η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα σου τύχει».
