Ο John Wick έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και επιδραστικά franchise δράσης των τελευταίων ετών, μετά από έναν συνταξιούχο δολοφόνο στη Νέα Υόρκη καθώς περιηγείται στο διεφθαρμένο κάτω μέρος της πόλης. Με τον Keanu Reeves στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η σειρά έχει υποστεί κάποιες σημαντικές αλλαγές και στιλιστικές αλλαγές από την κυκλοφορία του πρωτότυπου το 2014. Με κάθε περαστικό sequel, το franchise γίνεται όλο και πιο φιλόδοξο, απομακρύνεται από τη βασική αφήγηση της πρώτης και αποδεικνύοντας ότι οι καλύτερες ταινίες του John Wick είναι εκείνοι που θέλουν να δοκιμάσουν τολμηρά πράγματα.
Ωστόσο, ο χαρακτήρας του John Wick έχει επίσης αλλάξει μαζικά από την εισαγωγή του στην πρώτη ταινία. Μέσα από συνομιλίες με την οικογένεια του εγκλήματος Tarasov και αναδρομές στο παρελθόν στο timeline του John Wick, αποκαλύφθηκε ότι ο δολοφόνος ήταν ένας θανατηφόρος όπλο για ενοικίαση. Αλλά οι μεταγενέστερες συνέχειες αγνοούν αυτό το μέρος της ιστορίας του Wick, με μόνο μία περίπτωση σε ολόκληρο το έπος του πρωταγωνιστή να σκοτώνει στην πραγματικότητα κάποιον κατόπιν εντολής ενός άλλου.
Το Κεφάλαιο 2 είναι η μόνη ταινία John Wick που δείχνει τον John να εργάζεται ως μισθωμένος δολοφόνος
Όπως κάθε καλό σίκουελ, το John Wick: Κεφάλαιο 2 παραμένει πιστό στην ιστορία που το προηγούμενο, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνει αυτόν τον φανταστικό κόσμο με τολμηρούς και απρόβλεπτους τρόπους. Μία από αυτές τις μεθόδους είναι η εισαγωγή του Σαντίνο Ντ’Αντόνιο, ενός άλλου εκτελεστή που εργαζόταν παλιότερα με τον Τζον Γουίκ στην τελευταία του αποστολή. Στο σίκουελ αυτό, ο Ντ’Αντόνιο εισπράττει ένα χρέος που ο Γουίκ χρωστά, χρησιμοποιώντας ένα "σημάδι" για να φέρει τον πρωταγωνιστή πίσω στην επαγγελματική δολοφονία και να εξοντώσει την αδελφή του. Είναι η μοναδική περίπτωση σε όλη τη σειρά όπου ο Γουίκ φαίνεται να εργάζεται ως μισθοφόρος προσληφμένος για να εκτελέσει μια αποστολή.
Η απόφαση να εισαχθεί ο Σαντίνο Ντ’Αντόνιο στο John Wick: Κεφάλαιο 2 είναι μια πολύ έξυπνη κίνηση που αποκαλύπτει έμμεσα μερικές σημαντικές λεπτομέρειες για το παρελθόν του πρωταγωνιστή. Ενώ η πρώτη ταινία απέφυγε αυτές τις ηθικά αμφίβολες πτυχές του παρελθόντος του Γουίκ, το σίκουελ τις αγκαλιάζει και εδραιώνει την ιδέα ότι ο Γουίκ είναι ένας ελαττωματικός χαρακτήρας. Δεν μάχεται απλά για επιβίωση στην ταινία αυτή, αλλά ως συνέπεια των παλιών του εγκλημάτων που επιστρέφουν για να τον στοιχειώσουν. Είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση για την ταινία και προσφέρει αρκετό αφηγηματικό βάθος για να αποτρέψει την ταινία από το να φαίνεται επαναλαμβανόμενη.
Διάβασε επίσης: H πρόκληση που μπορεί να έχει το John Wick 5
Η πλειονότητα της σειράς John Wick αφορά τον Τζον που ασχολείται με προσωπικά ζητήματα
Για το υπόλοιπο της σειράς John Wick, προσωπικές εκδίκες πυροδότησαν μεγάλο μέρος των δολοφονιών του πρωταγωνιστή. Στην πρώτη ταινία, πρόκειται για εκδίκηση για τη δολοφονία του σκύλου του και την αναστάτωση της συνταξιοδότησής του - και από το τέλος του John Wick: Κεφάλαιο 2 και μετά, είναι μια μάχη για επιβίωση καθώς όλη η πόλη στρέφεται εναντίον του. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητα πιο ενδιαφέρον από το να δώσουμε στον Γουίκ ένα άσκοπο συμβόλαιο και να τον παρακολουθούμε να το εκτελεί, αλλά λειτουργεί στη δεύτερη ταινία επειδή αποτελεί τόσο αντίθεση με τον Γουίκ που έχουμε δει προηγουμένως.
Ακόμα και στο John Wick: Κεφάλαιο 2, το προσληφθέν συμβόλαιο τελικά γίνεται προσωπικό όταν προδίδεται από τον Ντ’Αντόνιο και αναγκάζεται να αναλάβει δράση μόνος του. Αυτό είναι που τον αναγκάζει να παραβεί τον κανόνα του Continental και να δολοφονήσει τον Ντ’Αντόνιο στον χώρο του ξενοδοχείου· δεν ήταν ποτέ απλά ένα επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά το Κεφάλαιο 2 κάνει εξαιρετική δουλειά κάνοντάς το να φαίνεται έτσι για το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας της ταινίας.
Το γεγονός ότι ο John Wick δεν δείχνει τον Τζον στην «καλύτερη» φάση του κάνει τον χαρακτήρα ακόμα καλύτερο.
Η απόφαση να ξεκινήσει το John Wick με τον χαρακτήρα να είναι ασφαλώς στη σύνταξη είναι μια τολμηρή κίνηση που θα μπορούσε εύκολα να είχε αποτύχει, αλλά τελικά έδωσε στη σειρά αυτή την ταυτότητα και λειτούργησε εξαιρετικά. Ο σκηνοθέτης Chad Stahelski αποκαλύπτει σταδιακά λεπτομέρειες για το παρελθόν του Γουίκ, που αλλάζουν αργά τον τρόπο με τον οποίο το κοινό βλέπει αυτόν τον χαρακτήρα καθώς η αφήγηση προχωρά, κάτι που δεν θα ήταν δυνατόν αν είχε απλώς ανοίξει την ταινία με τον Γουίκ στην «καλύτερη» φάση του. Όλα όσα γνωρίζουμε για τον εκτελεστή προέρχονται από ιστορίες, κάτι που του δίνει ένα στοιχείο μυστηρίου.
Υπάρχει ο κίνδυνος ο John Wick να φαινόταν υπερβολικά οικείος και προβλέψιμος αν η ιστορία επικεντρωνόταν απλώς στις μέρες του ως επαγγελματίας δολοφόνος, γι' αυτό ο Stahelski το αποφεύγει με κάθε κόστος. Η απόφαση να ενσωματωθεί αυτό το παρελθόν στο παρόν μέσω του John Wick: Κεφάλαιο 2 δίνει στο κοινό όλες τις λεπτομέρειες που ήθελαν χωρίς να τις δείχνει πραγματικά, χρησιμοποιώντας τον χαρακτήρα του Σαντίνιο Ντ’Αντόνιο για να δώσει την εξήγηση που ο Τζον Γουίκ είχε σκόπιμα συγκρατήσει.
